Trwa ładowanie...
d2q5gzp

John Turturro

Najnowsze informacje
4.0
(17 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Brooklyn, Nowy Jork, USA

Reżyser:
Scenarzysta:
Filmografia:

Auta 2 (2011) (Francesco Bernoulli)

Flamingo Kid, The (1984) (Ted od Pinky'ego)

Biography (1987) (narrator)

Mordercze lato (1999)

Passione (2010) (siebie)

Na własną rękę (2001)

Mr Deeds - Milioner z przypadku (2002)

Fear X (2003) (Harry)

Dwóch gniewnych ludzi (2003) (Chuck)

Sycylijczyk (1987) (Pisciotta)

Lesser Prophets (1997) (Leon)

Gung Ho (1986) (Willie)

Hazardziści (1998) (Joey Knish)

Bez lęku (1993) (Dr Bill Perlman)

Cradle Will Rock (1999)

Święty Mikołaj (2007) (Iisakki)

Big Lebowski (1998)

Desperacko poszukuję Susan (1985) (Ray)

Dziewczyna nr 6 (1996) (Agent Murray)

Bracie, gdzie jesteś? (2000)

Małpiszon (2001)

Barton Fink (1991)

Człowiek który płakał (2000)

Thirteen Conversations About One Thing (2001) (Walker)

Unstrung Heroes (1995) (Sid Lidz)

Quiz Show (1994) (Herbie Stempel)

Być człowiekiem (1993) (Lucinnius)

Search for One-eye Jimmy, The (1996) (Disco Bean)

Kolor pieniędzy (1986) (Julian)

Sekretne okno (2004) (John Shooter)

Rób co należy (1989) (Pino)

2000 i wystarczy (2000)

Ścieżka strachu (1990) (Bernie Bernbaum)

Hannah i jej siostry (1986) (pisarz)

Fortunate Pilgrim, The (1988) (Larry)

Moja matka (2015) (Barry)

Casanova po przejściach (2013) (Fioravante)

Dziadek do orzechów (2009) (2009) (Król Szczurów)

Criminal Justice () (Jack Stone)

Rio, I Love You (2014)

God's Pocket (2014) (Arthur 'Bird' Capezio)

Exodus: Bogowie i królowie (2014) (Seti)

Ona mnie nienawidzi (2004) (Angelo Bonasera)

Flight of the Conchords () (policjant)

Metro strachu (2009) (Camonetti)

Co jest grane? (2008) (Dick Bell)

Slipstream (2007) (Harvey Brickman)

Kilka dni września (2006) (William Pound)

Transformers (2007) (Agnet Simmons)

Opopomoz (2003) (głos)

Brain Donors (1992) (Roland T. Flakfizer)

Transformers 3 3D (2011) (Simmons)

Cud w wiosce Sant Anna (2008) (Detektyw Antonio 'Tony' Ricci)

Transformers: Zemsta upadłych (2009) (Agent Simmons)

Nie zadzieraj z fryzjerem (2008) (Phantom)

Margot jedzie na ślub (2007) (Jim)

Romance and Cigarettes (2005) (tancerz i piosenkarz)

Dobry agent (2006) (Ray Brocco)

W rytmie serca (2005) (Joel Millner)

Człowiek firmy (2000) (Crocker Johnson)

Czcigodni mordercy (1990) (Mike Battaglia)

La tregua (1996) (Primo Levi)

Mac (1992) (Niccolo (Mac) Vitelli)

Stan łaski (1990) (Nick)

Gdzie jest jednooki Jimmy? (1994) (Disco Bean)

Clockers (1995) (Det. Larry Mazilli)

Żyć i umrzeć w Los Angeles (1985) (Carol Cody)

Five Corners (1987) (Heinz)

Wściekły byk (1980) (mężczyzna w Webster Hall Table)

Search and Destroy (1995) (Ron)

Illuminata (1998) (Tuccio)

Mo' Better Blues (1990) (Moe Flatbush)

Malaria (1991) (Paulie Carbone)

Off Beat (1986) (Neil Pepper)

Gra o honor (1998) (trener Billy Sunday)

Gloria Bell (2018) (Arnold)

d2q5gzp

Ceniony i bardzo wszechstronny aktor amerykański, jeden z tych, którzy potrafią „ukraść film”, bez względu na wagę roli, którą grają. Jeden z ulubionych aktorów Spike’a Lee i braci Coen. Niezapomniany „Barton Fink” i mistrz teleturniejów w „Quiz Show”. Również reżyser, producent i scenarzysta.

Urodził się 28 lutego 1957 roku w Brooklynie, w Nowym Jorku, w rodzinie o włoskich (a konkretnie: sycylijskich) korzeniach. Jego ojciec był robotnikiem budowlanym, mama- piosenkarką jazzową. Wychowywał się w towarzystwie dwóch braci, Ralpha i Nicholasa z których drugi również został aktorem.

Już od dziecka przejawiał talent aktorski. Studiował w State University of New York w New Paltz, gdzie zrobił licencjat, a następnie kontynuował naukę w prestiżowej Yale Drama School w New Haven, której absolwentem został w 1983 roku.

Już w 1980 roku zadebiutował na dużym ekranie w małym epizodzie w filmie Martina Scorsese „Wściekły byk” (1980), jednak jego kariera ruszyła z kopyta dopiero w drugiej połowie dekady. Jego pierwszą, większą rolą była ta u boku Willema Dafoe i Williama Petersena w głośnym thrillerze „Żyć i umrzeć w Los Angeles” Williama Friedkina (1985).

Rok później zagrał u Woody’ego Allena w „Hannie i jej siostrach” oraz ponownie spotkał się ze Scorsese na planie „Koloru pieniędzy” (1986), a następnie zgarnął pierwszą nominację do Independent Spirit Award za rolę u boku Jodie Foster i Tima Robbinsa w dramacie „Dzielnica pięciu narożników” Tony’ego Billa (1987).

Rok 1989 to pierwsze spotkanie z ważnymi dla kariery zawodowej Turturro, twórcami: braćmi Coen („Ścieżka strachu”) i Spike’iem Lee („Rób co należy”). Później spotkał się z nimi jeszcze wielokrotnie. Lee zaprosił go na plan takich filmów, jak m.in. „Malaria” (1991), „Ślepy zaułek” (1995), „Gra o honor” (1998), czy „She Hate Me” (2004). Z kolei braćmi Coen odniósł swój wielki sukces w Europie, grając tytułowego „Bartona Finka” (1991, nagroda w Cannes). Parę lat później dał pamiętny epizod jako latynoski mistrz kręgli w „Big Lebowskim” (1998) i zagrał obok George’a Clooneya w westernowym „Bracie, gdzie jesteś?” (2000).

W 1992 roku, Turturro zadebiutował jako scenarzysta i reżyser dramatu „Mac”, zgarniając Golden Camera na MFF w Cannes. Później jeszcze dwukrotnie stanął po drugiej stronie kamery – realizując kostiumowy obraz „Illuminata” (1998, nominacja do Złotej Palmy w Cannes) i dość głośny musical „Romanse i papierosy” (2005, nominacja do Złotego Lwa w Wenecji).

Jedną z najsłynniejszych ról Turturro jest kreacja teleturniejowego omnibusa w głośnym dramacie „Quiz Show” Roberta Redforda (1994, nominacja do Złotego Globu). Mniej więcej w tym samym czasie zagrał u Petera Weira w dramacie „Bez lęku” (1993) i w debiutanckiej komedii Diane Keaton – „Rodzinka piekła rodem” (1995).

Niejednokrotnie występował u boku żony lub brata, trudniących się tą samą, co on, profesją. Z Katherine Borowitz spotkał się m.in. na planie „Czcigodnych morderców” - uwspółcześnionej wersji szekspirowskiego „Makbeta” (1990), a bratu, Nicholasowi partnerował m.in. na planie telewizyjnego dramatu sportowego „Nocna afera” (2002).

Ostatnią dekadę otworzył występem w dramacie Sally Potter „Człowiek, który płakał” (2000), później jednak znacznie częściej grał w komediach, niż w dramatach. Wśród nich znalazły się: „Mr Deeds – Milioner z przypadku” (2002) i „Nie zadzieraj z fryzjerem” (2008) z Adamem Sandlerem, „Dwóch gniewnych ludzi” z Sandlerem i Jackiem Nicholsonem (2003) i „Co jest grane” Barry’ego Levinsona, z Robertem De Niro, Seanem Pennem i Brucem Willisem (2008).

W 2004 roku odebrał nagrodę Emmy za gościnne występy w serialu „Detektyw Monk” i wystąpił z Johnnym Deppem w thrillerze „Sekretne okno” (nominacja do Saturna). Dwa lata później dołączył do gwiazdorskiej obsady „Dobrego agenta” Roberta De Niro, a w 2007 roku po raz pierwszy wcielił się w postać agenta Simmonsa w superprodukcji „Transformers” Michaela Baya.

Ostatnie projekty filmowe Johna Turturro to thriller „Metro strachu” Tony’ego Scotta, z Denzelem Washingtonem i Johnem Travoltą oraz sequel „Transformers: Zemsta upadłych” (oba z 2009 roku).

Nie należy do aktorów docenionych przez krytykę na wagę swojego talentu, mimo to ma na koncie kilka nagród specjalnych, głównie za wkład w rozwój kina niezależnego (Tribute to Independent Vision Award – specjalna nagroda na festiwalu filmowym Sundance 1992, Independent Career Achievement Award wręczona przez Video Software Dealers Association).

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d2q5gzp
d2q5gzp
d2q5gzp