Trwa ładowanie...
d162bw9

Leslie Nielsen

Najnowsze informacje
4.8
(299 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Regina, Saskatchewan, Kanada

Scenarzysta:
Filmografia:

Czy leci z nami pilot? (1980) (Doctor Rumack)

Szklanką po łapkach (1996) (Dick Steele)

Bal maturalny (1980) (Hammond)

Naga broń 33 i 1/3: Ostateczna zniewaga (1994) (porucznik Drebin)

Egzorcysta 2 i 1/2 (1990) (Ojciec Jebedaiah Czymogę)

Dzieciaki do wzięcia (1997) (Harry Haber)

Ściągany (1998) (Ryan Harrison)

2001: Odyseja komiczna (2000) (Marshall Dix)

Harlow (1965) (Richard Manley)

Straszny film 3 (2003) (prezydent Harris)

Camouflage (1999) (Jack Potter)

Lipshitz Saves the World (2007) ((on sam))

Liography () (Terrence Brynne McKennie)

Niebezpieczne zakręty (1989) (Greg Krevske)

Superhero (2008) (wuj Albert Adams)

Harvey (1996) (Chumley)

Drakula: Wampiry bez zębów (1995) (Dracula)

Repossessed 3 1/3 (1990) (Jebedaiah Mayii)

Soul Man (1986) (Dunbar)

Detektyw w sutannie () (Senator Erdain)

Walnięty Święty?! (2000) (Święty Mikołaj)

Straszny film 4 (2006) (President Baxter Harris)

Kevin of the North (2001) (Clive Thornton)

Naga broń 2 1/2: Kto obroni prezydenta? (1991) (por. Frank Drebin)

Naga Broń - Z akt Wydziału Specjalnego (1988) (por. Frank Drebin)

Plainsman, The (1966) (Georgre Armstrong Custer)

Creepshow (1982) (Richard Vickers)

Mr. Magoo (1997) (Mr. Magoo)

Zakazana planeta (1956) (Commander John J. Adams)

Sheepman, The (1958) (Stephen Bedford)

d162bw9

Jeden z czołowych komików amerykańskiego kina, któremu największą sławę przyniosły występy w licznych parodiach z cyklu „Naga broń 33 1/3”, „Szklanką po łapkach”, czy „Straszny film”. Popularność na skalę międzynarodową zdobył dopiero po 60-tce, jako aktor z ponad 30-letnim stażem i liczonymi w setkach rolami telewizyjnymi i filmowymi.

Urodził się 11 lutego 1926 roku w miejscowości Regina w Kanadzie. Jego dziadek od strony ojca był Duńczykiem, co ujawnia zresztą skandynawskie nazwisko aktora. Dzieciństwo spędził na dalekiej północy kraju, w niewielkiej odległości od Koła Arktycznego. Jego ojciec pełnił tam funkcję tzw. „mountie” – funkcjonariusza kanadyjskiej policji królewskiej.

Po ukończeniu szkoły średniej, z racji wybuchu wojny zmuszony był wstąpić do Kanadyjskich Służb Powietrznych. Zanim przeprowadził się do Nowego Jorku i został aktorem, związanym początkowo z New York's Neighborhood Playhouse, w latach powojennych z powodzeniem pracował w kanadyjskim radiu.

Karierę aktora rozpoczął w okresie „złotego wieku” telewizji - w samych tylko latach 50-tych wystąpił w blisko 40 różnych produkcjach, począwszy od debiutanckiego„Actor’s Studio” (1950), przez „Studio One” (1950-54), aż po „Playhouse 90” (1958-59).

W 1956 roku zadebiutował na dużym ekranie, dzięki roli w powstałym wg „Burzy” Szekspira filmie sci-fi „Zakazana planeta” Freda M. Wilcoxa. W kolejnych latach wystąpił w musicalach: „The Opposite Sex” (1956) i „Tammy and the Bachelor” (1957).

Mnożył ilość występów w następnych dekadach. Spośród wielu seriali TV z jego udziałem wyróżnić można m.in.: „Peyton Place” (1965), „Dr. Kildare” (1965), „Bonanza” (1967), „MAS*H” (1973), „Ulice San Francisco” (1973-74), „Kojak” (1974), „S.W.A.T.” (1975-76), czy „Statek miłości” (1977-79).

Kilkakrotnie wziął też udział w filmach TV z cyklu „Columbo” (m.in. Columbo: Kryzys tożsamości” 1975).

Sporadycznie pojawiał się także na dużym ekranie – w biograficznym filmie „Harlow” (1965), westernach: „Nieustraszony Bill” (1966) i „Pojedynek w Abilene” (1967), czy filmach katastroficznych: „Tragedia ‘Posejdona’” (1972) i „Miasto w ogniu” (1979).

Przełomem w karierze Nielsena była auto - parodystyczna rola doktora Rumacka w komedii „Czy leci z nami pilot?” Jerry’ego Zuckera i Jima Abrahamsa (1980), odsłaniająca nie ujawniane dotąd pokłady komicznego talentu aktora, które prawdopodobnie miały szansę zaistnieć właśnie dopiero w jesieni jego życia.

Publiczność „kupiła” nowy wizerunek Nielsena – skorego do wygłupów starszego pana, aktor chętnie utrwalał go więc w kolejnych, filmowych wcieleniach.

* Szczególną popularnością cieszyła się kreowana przez niego postać porucznika Franka Drebina, zainicjowana w parodiującym filmy policyjne serialu „Police Squad!” (1982, nominacja do Emmy), a kontynuowana później w słynnych, kinowych produkcjach Davida i Jerry’ego Zuckerów: „Naga broń: Z akt Wydziału Specjalnego” (1988), „Naga broń 2 ½: Kto obroni prezydenta?” (1991, nominacja do nagrody MTV w kategorii najlepszy pocałunek – wraz z Priscillą Presley) i „Naga broń 33 1/3: Ostateczna zniewaga” (1994).*

Aktor w błyskawicznym tempie zyskał status gwiazdy – jednej z tych, które „dźwigają” cały film, specjalnie dla których idzie się w ogóle do kina, których nazwisko odwołuje widza do określonego typu produkcji i konotuje konkretny zestaw skojarzeń. W przypadku Nielsena było to przede wszystkim specyficznie pojmowane kino parodiujące gatunki („2001: Odyseja komiczna” 2000), klasyczne motywy („Dracula – wampiry bez zębów” Mela Brooksa 1995), ale też konkretne filmy („Egzorcysta 2 i ½” 1990, „Szklanką po łapkach” 1996, „Ściągany” 1998).

Dwukrotnie wystąpił w roli zwariowanego św. Mikołaja („Spisek w Boże Narodzenie” 1991, film TV „Walnięty Święty?” 2000) oraz prezydenta USA („Straszny film 3” 2003 i „Straszny film 4” 2006). Na planie dwóch ostatnich ponownie spotkał się z Davidem Zuckerem.

Inne filmy z jego udziałem, to komedie: „Surfujący ninja” (1993), „Pan Magoo” (1997), „Kamuflaż” (2001) oraz telewizyjne filmy familijne: „Dzieciaki do wynajęcia” (1995), „Dzieciaki do wzięcia” (1998) i „Szkolny patrol”.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d162bw9
d162bw9
d162bw9