Ida

Polska 1962 r. Anna jest w nowicjacie, jako sierota umieszczona w klasztorze pod opieką zakonnic. Matka przełożona namawia ją, by przed święceniami odwiedziła swoją ciotkę, jedyną żyjącą krewną. Ciotka opowiada Annie o jej rodzicach i losach rodziny. Wyznaje jej, że Anna jest żydówką. Decydują pojechać do miejscowości Piaski, gdzie mieszkali dziadkowie i rodzice Anny jeszcze przed wojną. W czasie wojny rodzina była przechowywana przez polskich sąsiadów, ale Wanda podejrzewa, że zostali zabici przez sąsiada. Chce się dowiedzieć dlaczego to zrobił i gdzie są ich ciała. W ich rodzinnym domu mieszka teraz syn tego sąsiada, Feliks. Utrzymuje on, że nie wie gdzie jest jego ojciec ale Wanda, sędzia w stalinowskich czasach za pomoc swoich metod wydobywa od niego informacje. Jego ojciec przeprowadził się do innego miasta oddalonego o 60km.

Kobiety decydują się tam jechać. W drodze do miasta biorą na stopa młodego chłopaka. Jest nim Lis, który jedzie grac koncert na urodzinach miasta.

Kobieta znajduje Szymona w szpitalu. Jest stary i chory. Pamięta żydowską rodzinę, matkę Anny, Różę. Anna jest do niej bardzo podobna. Odnajdują chorego sąsiada, Wanda przepytuje mężczyznę ale załamuje się przy pytaniu o małego chłopca imieniem Tadzio. Anna domyśla się że chodzi o chłopca ze zdjęcia i że jest on synem Wandy. Do hotelu przychodzi Feliks i zawiera umowę z Anną. Pokaże gdzie ich krewni są pochowani w zamian za odrzucenie roszczeń do domu i spokój dla ojca.

Anna przysłuchuję się jak zespół Lisa gra na potańcówce. Rodzi się namiastka uczucia pomiędzy młodymi.