Trwa ładowanie...
d2zgy4o

Brigitte Bardot

Najnowsze informacje
4.3
(282 głosy)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Paryż, Francja

Filmografia:

Pogarda (1963) (Camille Javal)

Wielkie manewry (1955) (Lucie)

Prawda (1960) (Dominique Marceau)

Viva Maria! (1965) (Maria II)

Joe Strummer - niepisana przyszłość (2007) (siebie)

Trou normand (1952) (Javotte Lemoine)

Manina, la fille sans voile (1952) (Manina)

Un acte d'amour (1953) (Mimi)

Si Versailles m'était conté (1954) (Mlle. de Rosille)

Helena Trojańska (1956) (Andraste)

Une parisienne (1957) (Brigitte Laurier)

Femme et le pantin (1958) (Eva)

Voulez-vous danser avec moi? (1959) (Virginie Dandieu)

Affaire d'une nuit (1960) (kobieta w restauracji)

Życie prywatne (1961) (Jill)

Mépris (1966) (Camille Javal)

Une ravissante idiote (1964) (Penelope Lightfeather)

Paparazzi (1964) (siebie)

Tentazioni proibite (1965) (Siebie)

Męski, żeński (1966) (dziewczyna)

À coeur joie (1967) (Cecile)

Tre passi nel delirio (1968) (Giuseppina)

Ours et la poupée (1969) (Felicia)

Novices (1970) (Agnes)

Boulevard du rhum (1971) (Linda Larue)

Gdyby Don Juan był kobietą (1973) (Jeanne)

Dents longues (1952) (Marriage Witness)

Portrait de son père (1953) (Domino)

Tradita (1954) (Anna)

Lumière d'en face (1955) (Olivia Marceau)

Futures vedettes (1955) (Sophie)

Fils de Caroline chérie (1955) (Pilar)

Doctor at Sea (1955) (Helene Colbert)

Mio figlio Nerone (1956) (Poppea)

Mariée est trop belle (1956) (Chouchou)

En effeuillant la marguerite (1956) (Agnes Dumont)

Cette sacrée gamine (1956) (Brigitte Latour)

Bijoutiers du clair de lune (1957) (Ursula)

Na wypadek nieszczęścia (1958) (Yvette Maudet)

Babette s'en va-t-en guerre (1959) (Babette)

Amours célèbres (1961) (Agnes Bernauer)

Bride sur le cou (1961) (Sophie)

Odpoczynek wojownika (1962) (Genevieve)

Bardot et Godard (1964) (SIebie)

Marie Soleil (1965) (Cameo)

Droga Brigitte (1965) (Siebie)

Femmes (1969) (Clara)

Pétroleuses (1971) (Louise)

Film Portrait (1972) (siebie)

Colinot (1973) (Arabelle)

Shalako (1968) (Irini Lazaar)

I Bóg stworzył kobietę (1956) (Juliete Hardy)

d2zgy4o

Światowej sławy aktorka i modelka francuska. Postać – ikona, europejski odpowiednik „Marilyn Monroe”. Symbol seksu w kinie lat 50-tych i 60-tych, jeden z największych seks-symboli w historii.

Urodziła się 28 września 1934 roku w Paryżu. Ze swoją nieprzeciętną urodą, szybko rozpoczęła pracę w show-biznesie – najpierw jako modelka, później – aktorka. W wieku 15-tu lat pojawiła się na okładce magazynu „Elle”, w wieku 18-tu zadebiutowała w filmie „Le Trou Normand” (1952). Szybko zyskała status gwiazdy, pojawiając się przynajmniej w jednej produkcji rocznie (m.in. w „Wielkich manewrach” 1956 René Claira, czy amerykańsko- francuskiej produkcji „Ich wielka miłość” 1953 z Kirkiem Douglasem), zanim nie nastąpił przełomowy występ Bardot w filmie ówczesnego męża, Rogera Vadima „I Bóg stworzył kobietę” (1956). Film był owiany skandalizującą otoczką, a dzięki zagranej w nim roli aktorka ukształtowała swój aktorski wizerunek kobiety-dziecka, nie zważającej na obowiązujące normy obyczajowe i konwenanse, oraz śmiało je przekraczającej.

Aż do 1974 roku, kiedy ostatecznie porzuciła karierę filmową, występowała właściwie nieustannie, głównie w produkcjach francuskich, ale nie tylko.

Grała u tak znanych mistrzów kina francuskiego, jak Julien Duvivier („Kobieta i lalka” 1958), Henri- Georges Clouzot (dramat sądowy „Prawda” 1960), Louis Malle („Życie prywatne” 1961 z Marcello Mastroiannim, „Viva María!” 1965 z Jeanne Moreau, nominacja do BAFTA, „Historie niesamowite” 1968), Jean-Luc Godard („Pogarda” 1963, „Męski - żeński: 15 scen z życia” 1962), nierzadko polemizując z obiegowym wizerunkiem zmysłowej kobietki (szczególnie w „Prawdzie” Clouzota, gdzie rzeczywiście udowodniła swój talent, pokazując, że ma do zaoferowania znacznie więcej, niż ładną buzię).

Pojawiała się również w produkcjach obcojęzycznych. Rok 1965 to udział w amerykańskiej komedii „Droga Brigitte” z Jamesem Stewartem, gdzie Bardot zagrała samą siebie.

W 1968 roku partnerowała Seanowi Connery w westernie „Shalako” Edwarda Dmytryka, a w 1971 roku wystąpiła obok Claudii Cardinale w komedii przygodowej „Królowe Dzikiego Zachodu”.

Ostatnim filmem z udziałem Bardot był francusko-włoski dramat Rogera Vadima „Gdyby Don Juan był kobietą” (1973).

Po zerwaniu z filmem, aktorka poświęciła się aktywnej walce o prawa zwierząt. W 1976 roku założyła specjalną fundację sygnowaną własnym nazwiskiem, na którą środki pozyskiwała m.in. z założonego w Saint- Tropez butiku oraz ze sprzedaży biżuterii i pamiątek z planów filmowych.

Powszechnie kojarzona jako inicjatorka i uczestniczka rozmaitych akcji społecznych przeciwko produkcji prawdziwych futer. Z jej inicjatywy wypłynął m.in. protest przeciwko odstrzałowi wilków w Bieszczadach.

Bardot pamiętana jest nie tylko jako jeden z największych, ponadczasowych seks- symboli w dziejach show- biznesu i jedna z najbardziej gorliwych obrończyń praw zwierząt, ale także jako propagatorka biustonosza typu push-up, przez wielu powszechnie nazywanego zresztą „bardotką”.

Jej wpływ na światową modę był swego czasu ogromny – aktorka znajdywała rzesze naśladowczyń swojego stylu na całym świecie.

W latach 60-tych i 70-tych nagrywała piosenki, m. in. ze swoim życiowym partnerem, muzykiem Sergem Gainsbourgiem.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d2zgy4o
d2zgy4o
d2zgy4o