Charakterystyczny polski aktor filmowy i teatralny. Zasłynął jeszcze jako student dzięki głównej roli skazanego na śmierć zabójcy w „Krótkim filmie o zabijaniu” Krzysztofa Kieślowskiego.

Urodził się 15 grudnia 1963 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim. Studiował we wrocławskiej PWST, którą ukończył w 1989 roku, wcześniej zaliczając debiut zarówno w teatrze (1987), jak i w filmie (1985).

W czasie studiów przez dwa lata (1987-88) związany był z Teatrem im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze. Później otrzymał angaż w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, którego aktorem pozostaje do dziś.

Zadebiutował w telewizyjnym filmie sportowym „Daleki dystans” (1985) w reżyserii Mirosława Borka. Wystąpił jeszcze w serialu Henryka Bielskiego „Ballada o Januszku” (1987), zanim nadeszła przełomowa rola Jacka Łazara w najsłynniejszej części telewizyjnego cyklu „Dekalog” – „Krótkim filmie o zabijaniu” w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego (1987, Nagroda Szefa Kinematografii, Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki).

Mimo młodego wieku i niewielkiego doświadczenia, Bace udało się stworzyć bardzo wyrazisty, oszczędny w środkach, a jednocześnie bardzo „ludzki” portret zdegenerowanego bohatera – dwudziestoletniego chłopaka z prowincji, który bez powodu zabija taksówkarza, zostaje osądzony i skazany karę śmierci.

W 1989 roku zagrał w filmie Jacka Skalskiego „Chce mi się wyć” z Dorotą Pomykałą, po czym wyjechał zagranicę, gdzie wystąpił w kilku niemieckich i węgierskich produkcjach (m.in. „Vaterland” 1992, polsko-niemiecki film sensacyjny „Polski Crash” 1993), w międzyczasie pojawiając się u Andrzeja Barańskiego w „Nad rzeką, której nie ma” (1991), u Rolanda Rowińskiego w „Obywatelu świata” (1991) wg opowiadania Grzegorza Ciechowskiego oraz u Andrzeja Wajdy w wojennym obrazie „Pierścionek z orłem w koronie” (1992).

W 1994 roku ponownie wystąpił u Skalskiego w „Mieście prywatnym”, po czym dołączył do obsady serialu „Radio Romans” (1994-95). Potem przyszły role: Małego w „Gnojach” (1995) Jerzego Zalewskiego, kaprala Kosa w „Autoportrecie z kochanką” (1996) Radosława Piwowarskiego, Cichego w „Demonach wojny wg Goi” Władysława Pasikowskiego (1998) oraz Maxa w „Amoku” Natalii Korynckiej- Gruz (1998, nominacja do Orła).

W 1999 roku wystąpił w sensacyjnym filmie Wojciecja Wójcika „Ostatnia misja”, rok później zagrał w głośnej komedii Olafa Lubaszenki „Chłopaki nie płaczą” (2000), a przede wszystkim ponownie spotkał się z Andrzejem Wajdą, kreując tytułową rolę w jego telewizyjnym filmie „Wyrok na Franciszka Kłosa” (2000).

W 2001 raz jeszcze zagrał u Pasikowskiego („Reich”) i Wójcika („Tam i z powrotem”) oraz dołączył do obsady serialu „Miasteczko”, w 2003 roku pojawił się w głównej roli sierżanta Makuły w serialu „Bao-bab, czyli zielono mi” i w jednej z głównych ról komisarza „Szajby” w „Fali zbrodni” (2003-2008), a w latach 2004-2008 występował w roli scenarzysty Józefa Szoty w telenoweli „Pierwsza miłość”.

Bakę można było oglądać również w gościnnych występach na planie takich seriali, jak „Glina” (2004), „Kryminalni” (2005), „Pitbull” (2005-2008) i „Niania” (2007).

Wśród ostatnich filmowych projektów z udziałem aktora znajdują się przede wszystkim filmy Piotra Matwiejczyka („Wstyd” 2006, „Na boso” 2007, „Pamiętasz mnie?” 2007), polsko-niemiecki obraz Roberta Glińskiego „Wróżby kumaka” (2005) i serial Teresy Kotlarczyk „Regina” (2007) z Dominiką Ostałowską w roli tytułowej.

* W 1996 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże. Ponadto otrzymał Statuetkę Pegaza i nagrodę na XXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie za rolę w „Godzinie Kota” Enquista, nagrodę im. Leona Schillera za rok 1997, nagrodę wojewody gdańskiego i prezydenta Gdańska za rolę tytułową w „Hamlecie” na scenie Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1997), tytuł Radiowej Osobowości Roku przyznawany przez Radio Gdańsk w 2001 roku oraz Pomorską Nagrodę Artystyczną „Gryf Pomorski” w dziedzinie teatru „za role w Teatrze Wybrzeże, którymi udowodnił wszechstronny, wielki talent” (2003).*

Komentarze

Trwa ładowanie