Trwa ładowanie...
d15i5kt

Wiesław Gołas

Najnowsze informacje
4.5
(88 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Kielce, Polska

Filmografia:

Pokolenie (1954) (żandarm niemiecki na patrolu)

Nie ma róży bez ognia (1974) (Malinowski)

Rififi po sześćdziesiątce (1989) (Wojciech Kukliński)

Hydrozagadka (1970) (taksówkarz)

Lotna (1959) (ułan kradnący kury)

Dzięcioł (1970) (Waldek Stefan)

Poszukiwany, poszukiwana (1972) (Karpiel)

Brunet wieczorową porą (1976) (Kazik)

Jak być kochaną (1962) (żołnierz niemiecki)

Zezowate szczęście (1960) (ubek)

Dotknięcie nocy (1961) (kapitan Prokosz)

Polonia Restituta (serial) () (Józef Dowbór-Muśnicki)

Tysiąc talarów (1959) (Prowadzący pokaz mod)

Dzień ostatni-dzień pierwszy (1965) (jeniec radziecki)

Perły i dukaty (1965) (Ogrodnik, narzeczony Krystyny)

Trzy kroki po ziemi (1965) (Szkudlarek)

Czas może powrócić (1967)

Ród gąsieniców (1979) (Józuś Sabała)

Gdzie szukać szczęścia (1981) (kataryniarz)

Kto Ty jesteś (1981) (homoseksualista)

Latawiec (1982) (Stec)

Kasztelanka (1983) (rybak)

Dezerter (1958) (Heinrich)

Mąż swojej żony (1960) (Ciapuła)

Żona dla Australijczyka (1963) (Robert)

Upał (1964) (Albin)

Cześć, kapitanie (1967) (Mundek)

Filip z konopi (1981) (fryzjer Czesław, narzeczony Jańci)

Oko proroka (1982) (Midopak)

Zabicie ciotki (1984) (oficer dyżurny)

Szabla od komendanta (1995) (Ignatko)

Gra (1968) (1968) (Franek)

Świat grozy (1967) (Tom)

Ogniomistrz Kaleń (1961) (ogniomistrz Kaleń)

Chudy i inni (1966) (Chudy)

Beata (1964) (okularnik)

Naprawdę wczoraj (1963) (szyper)

Prawo i pięść (1964) (Smółka)

Przygrywka (1982) (złodziej Bonanza)

Dziura w ziemi (1970) (piekarz Kazio)

Miłość ci wszystko wybaczy (1981) (inspicjent)

Zacne grzechy (1963) (Trzaska)

Przygoda noworoczna (1963) (sprzedawca baloników)

Ostrożnie, Yeti! (1960) (gangster w czerni)

Piąta rano (1969) (4 role: wo?na, urzędniczka, urzędnik, naczelnik)

Kareta (1971) (Kowboy)

Alicja (1982) (1982) (gangster)

Dzień Wisły (1980) (żołnierz)

Tajemnica starego ogrodu (1983) (Mniszek)

Przeklęte oko proroka czyli Handusz Bystry i jego przygody (1985) (Kozak Midopak)

Cień (1956) (bojowiec z organizacji podziemnej)

Szkice węglem (1957) (Rzepa Wawrzon)

Rancho Texas (1958) (Marcyś)

Miasteczko (1958) (1958) (Władek)

Dom bez okien (1962) (Robert)

Nowy (1969) (komendant straży pożarnej)

Kazimierz Wielki (1975) (Maćko Borkowic)

Wszyscy i nikt (1978) (Twardy)

Klincz (1979) (Król)

Dyrektorzy (1975) (brat Adama Stokłosy)

Mały (1970) (1970) (Nijaki, współlokator Małego)

Noc poślubna w biały dzień (1982) (chłop Biernacki)

Szklana góra (1960) (kierowca autobusu)

Kwestia sumienia (1967) (włóczęga Drame Brone)

Lalka (1968) (baron Krzeszowski)

Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) (gitarzysta w gospodzie)

Zaklęty dwór (1976) (Horawa)

Niebieskie jak morze czarne (1971) (siebie)

Dłużnicy śmierci (1985) (Listwa)

Kłopotliwy gość (1971) (komendant straży pożarnej)

Potop (1974) (Czarniecki Stefan)

d15i5kt

Charakterystyczny aktor filmowy, teatralny i kabaretowy, jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych aktorów polskich starszego pokolenia, który sympatię widzów zaskarbił sobie przede wszystkim dzięki udanym, komediowym występom w filmach Stanisława Barei, Jerzego Gruzy i Andrzeja Kondratiuka oraz dzięki działalności kabaretowej. Współzałożyciel znanego kabaretu „Koń”.

Wiesław Gołas urodził się 4 października 1930 roku w Kielcach. W czasie wojny, jeszcze jako dziecko był członkiem ruchu oporu i więzionym przez gestapo żołnierzem AK.

O wyborze zawodu aktora zadecydowała – jak sam twierdzi - chęć przeistaczania się w coraz to inne postaci, ale też bawienia ludzi, co przez lata kariery z powodzeniem udawało mu się realizować.

W 1954 roku ukończył warszawską PWST, niemal natychmiast wiążąc się na dwa lata z Teatrem Dolnośląskim, a w późniejszym okresie – z warszawskim Teatrem Dramatycznym (1955-85) i Polskim (1985-92).

Grał u Kazimierza Dejmka, Konrada Swinarskiego, Gustawa Holoubka, Jerzego Jarockiego i Andrzeja Łapickiego. W latach 1964-74 był członkiem kabaretu „Dudek”.

* Debiutował w 1954 roku epizodyczną rolą w filmie „Pokolenie” Andrzeja Wajdy.*

Przez czterdzieści lat kariery scenicznej i filmowej dał się poznać zarówno jako świetny aktor komediowy, jak i doskonały odtwórca ról dramatycznych.

Choć ma na swoim koncie występy pierwszoplanowe, z reguły grywał w znaczących epizodach i w rolach drugoplanowych.

Zaczynał od występów w filmach nie komediowych: w sensacyjnym „Cieniu” (1956) Jerzego Kawalerowicza, w historycznych „Szkicach węglem” (1956) Antoniego Bohdziewicza, sensacyjnym „Dezerterze” (1958) Witolda Lesiewicza.

W 1959 roku ponownie spotkał się z Wajdą na planie „Lotnej”, a w 1960 roku po raz pierwszy wystąpił u Stanisława Barei w komedii „Mąż swojej żony” oraz pojawił się w słynnym filmie Andrzeja Munka „Zezowate szczęście” z Bogumiłem Kobielą.

Niemal każdy rok niósł mniejszą lub większą rolę w jakiejś znaczącej produkcji: 1961 to tytułowa kreacja w „Ogniomistrzu Kaleniu” Ewy i Czesława Petelskich, 1962 – występ u Wojciecha Jerzego Hasa w „Jak być kochaną”, a 1963 – główna rola w komedii muzycznej „Żona dla Australijczyka” Barei.

Znany twórca komedii obsadzał Gołasa niemal w każdym swoim filmie: w 1965 roku aktor wcielił się w tytułową rolę w serialu „Kapitan Sowa na tropie”, w latach 70-tych grał w „Nie ma róży bez ognia” (1974), „Poszukiwany poszukiwana” (1972), „Brunecie wieczorową porą” (1976), a później dołączył do obsady serialu „Alternatywy 4” (1983).

W 1964 roku Gołas ponownie spotkał się z Hasem na planie „Rękopisu znalezionego w Saragossie”, zagrał u Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego w „Prawie i pięści” oraz u Kazimierza Kutza w „Upale”.

W 1966 roku wcielił się w tytułową rolę w filmie Henryka Kluby „Chudy i inni”, a dwa lata później wystąpił w roli Krzeszowskiego w słynnej adaptacji „Lalki” Hasa (1968).

W 1968 roku ponownie spotkał się też z Kawalerowiczem na planie „Gry”, rok później dołączając do obsady popularnego serialu „Czterej pancerni i pies” w reżyserii Konrada Nałęckiego.

Rok 1970 to główna rola w „Dzięciole” Jerzego Gruzy oraz mniejsze, lecz znaczące występy u Andrzeja Kondratiuka w „Dziurze w ziemi” i legendarnej już „Hydrozagadce”.

Lata 1970-71 to także udział w trzech komediach Jerzego Ziarnika: „Mały”, „Kłopotliwy gość” i „Niebieskie jak Morze Czarne”. W 1973 roku zasłynął jako odtwórca głównej roli w serialu TV „Droga” w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego.

W latach 1974-75 zagrał dwie historyczne postaci, ponownie spotykając się z Jerzym Hoffmanem na planie „Potopu” i z Petelskimi na planie „Kazimierza Wielkiego”. Wziął udział w słynnych muzycznych obrazach Janusza Rzeszewskiego: „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” (1978) oraz „Miłość ci wszystko wybaczy” (1981).

Lata 80-te to występy m.in. u Włodzimierza Gołaszewskiego w „Gdzie szukać szczęścia” (1981) oraz w sensacyjnym filmie wojennym „Dłużnicy śmierci” (1985), u Andrzeja Barańskiego w „Niech cię odleci mara” (1982), u Pawła Komorowskiego w przygodowej trylogii z cyklu „Oko proroka” (1982, 1984, 1985), u Grzegorza Królikiewicza w „Zabiciu ciotki” (1984) oraz w komedii Pawła Trzaski „Rififi po sześćdziesiątce” (1989).

Ostatnim, jak do tej pory, filmowym występem aktora była rola u Jana Jakuba Kolskiego w „Szabli od komendanta” (1995).

* Wiesław Gołas został uhonorowany szeregiem nagród za swoją działalność artystyczną oraz za zasługi w obronie kraju podczas II wojny światowej (m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski z 1978 roku). W 2000 roku wydany został tom wspomnień zatytułowany „Na Gołasa”, spisany przez córkę aktora, Agnieszkę Gołas-Ners. W 2003 roku otrzymał nagrodę Superwiktora.*

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d15i5kt
d15i5kt
d15i5kt