Amerykański aktor telewizyjny i filmowy, w latach 60-tych i 80-tych obiekt westchnień żeńskiej części publiczności, głównie dzięki rolom w znanych serialach: „Doktor Kildare” i „Ptaki ciernistych krzewów”. Pamiętny z ról w „Szogunie” oraz w licznych, kostiumowych adaptacjach Dumasa.

Urodził się 31 marca 1934 roku w Los Angeles.

Na początku lat 50-tych miał okazję podpisania kontraktu z Paramount Pictures, jednak ze względu na konieczność służby wojskowej podczas wojny w Korei, pierwsza szansa zaistnienia w show- biznesie przepadła.

W połowie lat 50-tych zaczął pojawiać się gościnnie na planie różnych seriali.

* W 1960 roku zadebiutował na dużym ekranie w kryminale „The Secret of the Purple Reef” z Peterem Falkiem, a rok później został zaangażowany do tytułowej roli w popularnym serialu „Doktor Kildare” (1961-66).*

Rola przyniosła mu błyskawiczną sławę i uwielbienie żeńskiej części publiczności, a w 1963 roku – Złoty Glob.

W 1963 roku wystąpił obok Lindy Evans w „Odcieniach honoru”, w 1968 – obok Julie Christie w „Petulii”, a w 1969 – obok Katharine Hepburn w komedii „Wariatka z Chaillot”.

W 1970 roku zagrał tytułowe role: w adaptacji „Hamleta” z Johnem Gielgudem oraz w dramacie historycznym „Juliusz Cezar” z Charlesem Hestonem.

W latach 70-tych wystąpił w sumie w czterech kostiumowych adaptacjach powieści Dumasa: w 1973 i 1974 roku jako Aramis w „Trzech muszkieterach” i w sequelu „Czterej muszkieterowie” Richarda Lestera, z Hestonem i Raquel Welch, w 1975 – w ekranizacji „Hrabiego Monte Christo” (nominacja do Emmy), a w 1976 – w „Człowieku w żelaznej masce”. W 1974 roku dołączył do gwiazdorskiej obsady filmu katastroficznego „Płonący wieżowiec” z Fredem Astaire, Paulem Newmanem, Faye Dunaway i Stevem McQueenem.

Za rolę w „Ostatniej fali” (1977) Petera Weira otrzymał kilka wyróżnień zagranicą, a za udział w mini- serialu „Centennial” (1978-79) – nominację do Złotego Globu. Statuetki Złotego Globu oraz nominacje do Emmy przyniosły mu najbardziej znane kreacje: w „Szogunie” (1980) oraz w melodramatycznym mini - serialu „Ptaki ciernistych krzewów” (1983).

Nigdy później nie powtórzył już sukcesu, jaki udało mu się odnieść dzięki tym kreacjom.

W latach 80-tych wystąpił jeszcze w przygodowym obrazie „Kopalnie króla Salomona” (1985), stworzył ciekawą postać w jugosłowiańsko – amerykańskim, biograficznym dramacie TV „Wallenberg: A Hero's Story” (1985, nominacja do Emmy i Złotego Globu), zagrał tytułowego „Casanovę” (1987) w komedii kostiumowej Simona Langtona oraz otrzymał ostatnią nominację do Złotego Globu za rolę w sensacyjnym filmie TV „Tożsamość Bourne’a” (1988).

Po 15 latach powrócił także do roli Aramisa w komedii Lestera „Powrót muszkieterów” (1989).

W ostatnich dekadach występował rzadko, pojawiając się głównie w produkcjach telewizyjnych.

W 1996 roku zagrał w niezbyt udanym sequelu „Ptaki ciernistych krzewów: Stracone lata”, a w 1999 wystąpił obok Lauren Bacall w „Sekretach milionerki”.

W 2007 roku powrócił na duży ekran, dzięki niewielkiej roli w komedii „Państwo młodzi: Chuck i Larry” z Adamem Sandlerem i Jessiką Biel.

Komentarze

Trwa ładowanie