Krzysztof Chamiec
| Miejsce urodzenia: | Andruga, Polska |
| Filmografia: | Asterix kontra Cezar (1999) (Cezar) Mulan (1998) (Cesarz) Złoto (1961) (Piotr) Weekend z dziewczyną (1968) (dr Stanny) Martwa fala (1970) (chief) Rodzina Milcarków (1962) (Kurt Henke) Szkoda twoich łez (1983) (Zygmunt Modecki) Życie na gorąco () (Adolfo Tomassini) Polonia Restituta (serial) () (Ignacy Jan Paderewski) Karabiny (1981) (Komendant leśnych) Własna wina (1979) (Pisarz) To ja zabiłem (1974) (Prokurator Sadzewicz) Niedziela sprawiedliwości (1965) (Prokurator Deruga) Kochajmy syrenki (1966) (Stepczak) Kazimierz Wielki (1975) (Kazimierz III Wielki) Barwy walki (1965) (podporucznik Kruk) Spóźnieni przechodnie (1962) (Piotr, mąż Zofii) |
Krzysztof Chamiec był polskim aktorem występującym zarówno na deskach teatrów jak i w produkcjach telewizyjnych. Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W marcu 1949 roku miał swój debiut w lubelskim Teatrze Muzycznym, gdzie występował do 1951 roku. Do 1955 roku zagościł w teatrach Gniezna oraz Kalisza. W II połowie lat 50. XX wieku grał w szczecińskim Teatrze Dramatycznym oraz w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Początek lat 60. to role w łódzkim Teatrze im. Stefana Jaracza, a koniec tamtejszej dekady to rozpoczęcie przygody ze stołecznymi teatrami - Klasycznym, Ateneum, Narodowym, Polskim oraz Na Woli.
W filmie po raz pierwszy wystąpił w 1961 roku kiedy to wcielił się w rolę hrabiego Alfreda Łaskiego w "Komediantach" w reżyserii Mari Kaniewskiej. Na przestrzeni wielu lat swojej kariery aktor wcielał się regularnie w rolę oficerów, ludzi wykształconych, dyplomatów czy postaci historycznych.
W latach 80. został uhonorowany m.in Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, srebrnym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” oraz Złotym Ekranem.
Komentarze