Nuri Bilge Ceylan

Nuri Bilge Ceylan urodził się 26 stycznia 1959 roku. W 1976 roku, podczas gdy w Turcji miały miejsce silne niepokoje studenckie, społeczne i polityczne, rozpoczął studia inżynierii chemicznej na Uniwersytecie Technicznym w Stambule. W 1978 roku kontynuował naukę na kierunku inżynierii elektrycznej na uniwersytecie w Bosforze. Tam zaczął się coraz bardziej interesować fotografią. W tym samym czasie rozwijał swoją znajomość sztuk wizualnych oraz muzyki klasycznej dzięki bogatym zasobom wydziałowej biblioteki. Rozpoczął kolejne kursy filmowe, a także brał udział w projekcjach klubu filmowego, który umocnił jego miłość do kina, zrodzoną lata wcześniej w salach filmoteki w Stambule. Po uzyskaniu dyplomu w 1985 roku, odbył podróż do Londynu i Katmandu – miała ona niemały wpływ na jego decyzje dotyczące przyszłości.

Po powrocie do Turcji odbył 18-miesięczną służbę wojskową. W tym czasie postanowił poświęcić się kinu. Po ukończeniu służby rozpoczął studia filmowe na Uniwersytecie Mimar Sinan, na życie zarabiając jako profesjonalny fotograf. Po dwóch latach nauki porzucił studia, by zająć się stroną praktyczną.

Swoją karierę rozpoczął występem w filmie krótkometrażowym, reżyserowanym przez przyjaciela, Mehmeta Eryilmaza. Współpracował również w procesie technicznym realizacji. Pod koniec 1993 roku rozpoczął zdjęcia do swojego pierwszego krótkiego metrażu, Kokonu. Film został zaprezentowany w Cannes, tym samym stając się pierwszym tureckim filmem krótkometrażowym wyselekcjonowanym do tego festiwalu.

Kolejne trzy filmy pełnometrażowe mogą być traktowane jako „kontynuacje” filmu Kokon. Zostały określone jako „trylogia o prowincji”. Tworzą ją Miasteczko (1997, Caligari Film Award w Berlinie), Majowa chandra (1999, Europejska Nagroda Filmowa FIPRESCI, nagroda za reżyserię na festiwalu w Buenos Aires) oraz Uzak (2003). W każdym filmie Ceylana występują jego przyjaciele oraz członkowie rodziny. On sam zajmuje się wieloma aspektami technicznymi przy realizacji kolejnych dzieł: zdjęciami, dźwiękiem, produkcją, montażem, scenopisarstwem.

Uzak przyniósł twórcy Grand Prix w Cannes w 2003 roku oraz nagrodę FIPRESCI w San Sebastian, czyniąc z Ceylana twórcę rozpoznawalnego na arenie międzynarodowej. Kontynuując swoją festiwalową wędrówkę, Uzak zdobył łącznie 47 nagród, w tym 23 międzynarodowe, stając się najczęściej nagradzanym filmem w historii tureckiej kinematografii.

Kolejny film reżysera, Klimaty, również został uhonorowany przez międzynarodową krytykę filmową w Cannes w 2006 roku nagrodą FIPRESCI. Dwa lata później za film Trzy małpy na tym samym festiwalu Ceylan otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię, natomiast w roku 2011 Pewnego razu w Anatolii zdobyło Grand Prix.