Trwa ładowanie...
d16wsd9

Krystyna Feldman

Najnowsze informacje
4.8
(506 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Lwów (obecnie Ukraina)

Filmografia:

Szklany dom (1989) (Bogdańska)

Ogniem i mieczem (1999) (Ukrainka)

Dwa księżyce (1993) (żebraczka Agata)

Kapelusz Pana Anatola (1957) (koleżanka z pracy - kobieta na przyjęciu)

Walet pikowy (1960) (kobieta goniąca Testona)

Bitwa o Kozi Dwór (1961) (matka)

Komedianty (1961) (służąca kucharka)

Świadectwo urodzenia (1961) (chłopka z pacyfikowanej wsi)

Głos z tamtego świata (1962) (Fabiańczykowa)

Sublokator (1966) (pielęgniarka)

Klub profesora Tutki (1968) (kwiaciarka)

Sędziowie Tragedya (1974) (Feiga)

Powrót do Polski (1988) (Wydająca jedzenie dla żołnierzy w tramwaju)

Mój Nikifor (2004) (Nikifor)

To ja, złodziej (1999) (Babcia)

Awantura o Basię (1959) (dewotka)

Horror w Wesołych Bagniskach (1995) (służąca)

Wspólny pokój (1959) (dozorczyni)

Boże skrawki (2001) (Wanda, żona Batylina)

Panny i wdowy (1991) (dyrektorka pensji)

Człowiek z... (1993) (archiwistka)

Złoto dezerterów (1998) (łuczniczka Wilhelmina Koroniecka)

Przepłyniesz rzekę (1976)

Kalosze szczęścia (1958) (dewotka)

Noc poślubna (1958) (swatka)

Inspekcja Pana Anatola (1959) (członkini jury konkursu piękności w Paryżewie)

Nafta (1961) (swatka)

Godzina pąsowej róży (1963) (hrabina)

Mansarda (1963) (nędzarka)

Przerwany lot (1964) (urzędniczka)

Samotność we dwoje (1968) (wiejska kobieta)

Weekend z dziewczyną (1968) (gospodyni)

Kłamczucha (1981) (kobieta w kawiarni)

Latające machiny kontra Pan Samochodzik (1991) (Zofia)

Nad rzeką której nie ma (1991) (Magotka)

Pociąg do Hollywood (1987) (pani Krysia)

Dzięcioł (1970) (sekretarka)

Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem (2003) (Wróżka)

Łagodna (1995) (ciotka starsza)

Ubu król (2003) (królowa Rozamunda)

Pieczona gęś (1967) (Wieśniaczka)

Break Point (2002)

Stara baśń (serial) () (Wróżka)

Zniewolony teatr (2006)

Ogniem i mieczem (serial) () (Ukrainka)

Ryś (2006) (Wizuch)

Celuloza (1953) (dewotka)

Pogrzeb kartofla (1990) (Matka Gorzelaka)

Zabicie ciotki (1984) (Emilka)

Piekło i niebo (1966) (pasażerka autobusu)

Abel twój brat (1970) (nauczycielka śpiewu)

Kradzież (1976)

Czerwone i złote (1969) (dewotka)

Święta wojna (1965) (działaczka sportowa)

Yesterday (1984) (ciotka 'Ringa')

Maszyna zmian. Nowe przygody (1996) (Sprzedawczyni)

Stella Stellaris (1994)

Wolne miasto (1958) (telefonistka Zosia)

Otello z M-2 (1968) (sędzina)

Król Maciuś 1 (1957) (1957) (nauczycielka)

Godziny nadziei (1955) (ranna kobieta)

Śmierć dziecioroba (1990) (Kopciowa)

Stajnia na Salvatorze (1967) (właścicielka domu)

Yokmok (1963) (gosposia)

Palace Hotel (1977) (staruszka na dworcu)

Lekarstwo na miłość (1965) (pracownica Związku Kynologicznego)

Kryptonim nektar (1963) (pani z kotem)

Długa noc (1967) (kobieta)

Dwa żebra Adama (1963) (mieszkanka Godów)

Lalka (1968) (rajfurka)

Mistrz i Małgorzata (1988) (Annuszka)

Rzeka kłamstwa (1987) (Bocianicha)

Kłopotliwy gość (1971) (woźna)

Obywatel świata (1991) (babcia)

Dublerzy (2006) (babka Gambini)

Pokój 107 (1997) (sprzątaczka)

Tylko taniec ()

d16wsd9

Często zdarza się że oglądając film zauważamy na jego drugim planie aktora i pomimo faktu, że znamy go i lubimy odkrywamy w głowach czarną dziurę i nie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie jak on ma na nazwisko. Taka sytuacja, choć częsta, nie zdarzała się w przypadku Krystyny Feldman.Pierwsza dama drugiego planu, seniorka polskiego kina.

Krystyna Feldman uważana jest za mistrzynię drugiego planu. Była również jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorek filmowych i teatralnych. Znana ze swojej filigranowej postury słynęła również z tego, że* nie tolerowała kompromisów, ani w życiu ani na scenie*. Każda nowa rola była dla niej wyzwaniem.

Urodziła się 1 marca 1920 roku we Lwowie. Była córką śpiewaczki operowej Katarzyny Feldman i znanego aktora Ferdynanda Feldmana. Jej ojciec zmarł kiedy miała trzy miesiące. Mimo tego aktorka wspomina okres dzieciństwa z wielką radością. Urodziła się we Lwowie lecz większą część życia spędziła w Krakowie, który nazywa swoim drugim domem. Kiedy miała 14 lat ojczym zapisał ją do szkoły handlowej. Pani Krystyna nie wytrzymała tam jednak długo, wcześniej od swoich rówieśników zdała maturę i rozpoczęła studia w warszawskim Państwowym Instytutcie Sztuki Teatralnej.

Debiutowała na scenie Teatru Miejskiego we Lwowie jako siedemnastolatka. Po zakończeniu wojny występowała w wielu miejscach, aż w końcu związała się z Teatrem Nowym w Poznaniu. Po dyplomie dostała angaż do Teatru Miejskiego we Lwowie. Debiutowała w 1937 roku sztuką „Kwiat paproci”.

Podczas wojny Krystyna Feldman była łączniczką Armii Krajowej. Po tym jak dostała wezwanie, by pracować w zawodzie lub założyć teatr, zajęła się prowadzeniem sceny teatralnej w Zimnej Wodzie. Pracowała wówczas przy wystawianiu polskich dramatów tj. „Zemsty” czy „Pani Dulskej”. Gdy w 1945 roku wojna dobiegła końca pani Krystyna powróciła do zawodu aktorki występując w męskiej roli Staszka w „Weselu” Wyspiańskiego. Później zaangażowała się w teatr objazdowy w Opolu, a także grywała w Jeleniej Górze.

Po wojnie poznała starszego o 30 lat aktora i reżysera Stanisława Brylińskiego. Przeżyli razem 6 lat.* Nie zdążyli wziąć ślubu, ponieważ Bryliński zmarł na zapalenie opon mózgowych*. Aktorka należała do klubu pisarzy w Katowicach. Pisała nowele i opowiadania. Miała także talent plastyczny.

Zarówno w kinie, teatrze, jak i TV uchodziła za mistrzynię nadawania swoim postaciom realizmu. Jej filmowym debiutem była drobna rola w socrealistycznej „Celulozie” Jerzego Kawalerowicza z 1953 roku – zagrała w niej dewotkę której prawdziwość była tak uderzająca że rolę przesadnie wierzących kobiet pani Krystyna otrzymywała jeszcze kilkakrotnie. Co ciekawe* każda z tych ról była w jej wykonaniu inna*.

W latach 60. zagrała w serialach „Kapitan Sowa na tropie”, „Klub profesora Tutki”, „Stawka większa niż życie”. Sporą popularność przyniosła jej rola babci Rozalii w sitcomie „Świat według Kiepskich”. Pojawiała się na planie „Miodowych lat” i „Garderoby damskiej”. W „Plebanii” zagrała panią Gienię, woźną w tulczyńskiej szkole.

- Wielokrotnie pracowała jako asystent reżysera, a w 1960 roku debiutowała jako samodzielny reżyser przedstawieniem „Księżycowy Pantofelek” Wandy Żółkiewskiej w Teatrze 7.15 w Łodzi. Nadszedł również czas na Teatr Śląski im. Wyspiańskiego w Katowicach, Teatr Polski w Szczecinie, Teatr Nowym i Teatr Powszechny w Łodzi oraz Teatr Ludowym w Nowej Hucie.

Od 1976 roku pracowała w teatrach poznańskich. Najpierw występowała na deskach Teatru Polskiego, a w 1983 r. związała się z Teatrem Nowym. Pani Krystyna pomimo sędziwego wieku i ponad sześćdziesięciu ról filmowych w dalszym ciągu występowała przed kamerami. W 2004 roku zagrała tytułowego Nikifora w obrazie Krzysztofa Krauzego, za kreację którego otrzymała zresztą aż dziewięć nagródw tym na festiwalu w Gdyni i Karlovy’ch Varach oraz od miesięcznika Film. Również w 2004 roku zagrała wróżkę w telewizyjnej wersji „Stara Baśni” Hoffmana.

W 2001 roku Krystyna Feldman otrzymała nagrodę za całokształt twórczości na festiwalu „Prowincjonalia 2001” (Wrzesień). Artystkę mogliśmy oglądać w filmie „Dublerzy”(2006) Marcina Ziębińskiego. Aktorka mieszkała w Poznaniu na ‘Ratajach’. Nie lubiła prac domowych i nie liczyła się z obowiązującymi trendami w modzie. Uwielbiała wygodne sportowe ubrania.

Krystyna Feldman zmarła w 24 stycznia 2006 roku w wieku 86 lat. Jej mężem był 30 lat od niej starszy Stanisław Bryliński, zmarły w 1953 roku.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d16wsd9
d16wsd9
d16wsd9