Urodziła się 26 października 1948 roku w Olsztynie. Jej rodzina pochodziła z Wileńszczyzny. Studiowała w PWST w Krakowie, już na drugim roku debiutując w jednej z głównych ról – ‘Niteczki’, w wojennym serialu „Kolumbowie” Janusza Morgensterna, na podstawie powieści Romana Bratnego (1970). Rok później zaliczyła debiut sceniczny, na deskach Teatru Bałtyckiego w Koszalinie, z którym była związana przez dwa kolejne sezony. Lata 1973-77 spędziła jako aktorka scen krakowskich (Teatru Bagatela i Ludowego w Nowej Hucie), by pod koniec dekady powrócić na Wybrzeże i zostać aktorką koszalińskiego Teatru im. Żeromskiego (1978-82). Później związana była już wyłącznie ze scenami Warszawy: Teatrem na Woli (1982-88) i Polskim (1988-2003).

Jej kariera filmowa od samego początku układała się pomyślnie. Jeszcze zanim została dyplomowaną aktorką, zagrała jedną z głównych ról w głośnym obrazie Tadeusza Konwickiego „Jak daleko stąd, jak blisko” i w kryminale „Kocie ślady” Pawła Komorowskiego (1971). W tym samym roku pojawiła się też w epizodzie kelnerki w „Trzeciej części nocy” Andrzeja Żuławskiego.

W dekadzie lat 70-tych występowała w kilku filmach rocznie, często w czołowych rolach: u boku Barbary Wrzesińskiej i Stanisława Mikulskiego w „Opętaniu” Stanisława Lenartowicza (1972), Janusza Bylczyńskiego w „Trzeba zabić tę miłość” Janusza Morgensterna (1972), Macieja Góraja w „Ciemnej rzece” Sylwestra Szyszki (1973), Jana Nowickiego w „Opowieści w czerwieni” Henryka Kluby (1974), czy Leonarda Pietraszaka w „W te dni przedwiosenne” Andrzeja Konica (1975).

Wielu widzów po dziś pamięta Jachiewicz w roli Teresy Krasławskiej, żony Maszki w serialu „Rodzina Połanieckich” (1978) i powstałym na jego bazie filmie „Marynia” (1983) w reżyserii Jana Rybkowskiego. Grała Renę, damę do towarzystwa w „Karierze Nikodema Dyzmy” i królewnę Zofię w „Królowej Bonie” (1980), żonę Macha w „Wedle wyroków twoich...” Jerzego Hoffmana (1983) i żonę komendanta w polsko-czechosłowackiej „Kukułce w ciemnym lesie” (1985). Jedną z najsłynniejszych ‘rodzicielskich’ ról Jachiewicz była kreacja matki „Krolla” w słynnej produkcji Władysława Pasikowskiego (1991). Parę lat później zagrała matkę ‘Włoszki’ – głównej bohaterki kontrowersyjnej „Szamanki” (1996), wykorzystując okazję, by spotkać się po latach z Andrzejem Żuławskim.

W 1976 roku po raz pierwszy spotkała się na planie z przyszłym mężem, Stefanem Schmidtem grając jego żonę w „Zofii” Ryszarda Czekały. Później wielokrotnie współpracowali ze sobą podczas filmowych realizacji. Spośród wielu tytułów znajdujących się w ich wspólnej filmografii wymienić można m.in. filmy dla dzieci i młodzieży: „Królowa pszczół” (1977) i „Czerwone węże” (1981), węgierską produkcję historyczną „80 huzarów” (1978), serialową ekranizację „Buddenbrooków” produkcji niemieckiej (1979), wojenny serial „Popielec” (1982), filmy: „Ultimatum” (1984), „Bariery” (1985), „Republika nadziei” (1986), „Rozmowy o miłości” (1990), jak również słynną ekranizację „Przedwiośnia” (2001), niezależną produkcję „Motór” (2005) i biograficzno-historyczny obraz „Generał Nil” (2009), by wymienić te najnowsze.

Ma na koncie gościnne występy w serialach „Na dobre i na złe”, „Lokatorzy”, „Pogranicze w ogniu”, „40-latek. 20 lat później” i „Klinika samotnych serc”.

Mieszka wraz z mężem we wsi Nadrzecze, pod Biłgorajem, gdzie z ich inicjatywy powstało artystyczne centrum spotkań twórców i ludzi wrażliwych na urok kresowej kultury i przyrody. Za działalność założonej przez nich Fundacji Kresy 2000 wręczono im nagrodę ‘Pro Publico Bono’ (2003).

Komentarze

Trwa ładowanie