Trwa ładowanie...
d1nozp3

Stanisława Celińska

Najnowsze informacje
4.3
(137 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Warszawa, Polska

Filmografia:

Fuks (1999) (pani Poznańska)

Panny z Wilka (1979) (Zosia)

Korczak (1990) (sklepowa)

Dwa księżyce (1993) (piekarzowa)

Rozmowa z człowiekiem z szafy (1993) (listonoszka)

Nie ma róży bez ognia (1974) (Lusia, żona Jerzego Dąbczaka)

Kroniki domowe (1997) (ciotka Dunkierka)

Spadek (1988) (Agnieszka, córka Zabielaka)

Nad Niemnem (1986)

Galimatias czyli Kogel - Mogel II (1989) (Goździkowa, sąsiadka Zawadów)

Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza (1993) (radna od oświaty)

Nocne Graffiti (1996) (Amelia, sąsiadka Kossota)

Operacja Koza (1999) (pułkownikowa Krępska)

Krajobraz po bitwie (1970) (Nina)

Panna Nikt (1996) (1996) (matka Marysi)

Pierwszy milion (2000) (Księgowa sprzedająca obligacje Frikowi)

Spółka rodzinna (1995) (1995) (pani Marzena, właścicielka kiosku)

Złoto dezerterów (1998) (komendantka strażniczek w banku)

Szczęśliwy brzeg (1983) (Anna, córka Jana)

Spis cudzołożnic (1995) (Iza Gęsiareczka)

Klucznik (1979) (hrabianka)

Pieniądze to nie wszystko (2000) (pani Ala)

Piżama (1971) (Jadwiga)

Pokój na czarno (2001) (Kowalska)

Raport (2001) (Wiliamek)

Pestka (1995) (sąsiadka Agaty)

Złote runo (1996) (szwagierka Rysia)

Cud w Krakowie (2004) (ciotka Żura)

Zdjęcie (2012) (babcia Adama)

#WszystkoGra (2016) (babcia)

Warsaw by Night (2014) (Helena)

Obce ciało (2014) (Siostra przełożona)

Pierwszy milion (serial) () (Sprzedająca obligacje Frikowi)

Słaba wiara (1996) (Szefowa laboratorium)

Sama słodycz () (Maziarkowa, sąsiadka Marianny)

Był sobie dzieciak (2013) (Sąsiadka)

Bar "Atlantic" () (Rajbacka)

Piorun (2008)

Serce na dłoni (2008) (Była żona)

Nieruchomy poruszyciel (2008)

Dylematu 5 () (Bożena Lewicka)

Jasne błękitne okna (2006) (Rogasiowa, matka Beaty)

Auta (2006) (Lola)

Zebra z klasą (2005) (koza Frania)

Władca Księgi (1994)

Kramarz (1990) (Maria)

Musisz żyć (1997) (Teresa, matka narkomanki)

Faustyna (1994) (Siostra Marcelina)

Polska śmierć (1994) (pani Wirska)

Opowieści weekendowe (1996) (szefowa laboratorium)

Dom moich synów (1975) (Bożenka, była sympatia Jerzego)

Zaklęte rewiry (1975) (Hela)

Taniec śmierci. Sceny z Powstania Warszawskiego (2010) (sąsiadka)

1920 Bitwa Warszawska (2011) (Pani Zdzisia)

Joanna (2010) (Kamińska)

Mamuśki () (Halina Czajka)

Południe - północ (2006) (baba z krowami)

Historia niemoralna (1990) (Lusia, sąsiadka Ewy)

Zmowa (1988) (Siejbowa)

Cwał (1995) (Justyna Winewar, żona ministra)

Sukces (2000) (2000) (Magalikowa, sąsiadka Skarbków)

Femina (1990)

Miłość ci wszystko wybaczy (1981) (Aniela)

Awantura o Basię (1995) (Czerwony)

Kraj świata (1993) (kobieta w kolejce do cudotwórcy)

Hipoteza (1972) (topielica)

Na przełaj (1971)

Sami dla siebie (1987) (Grossmanowa, nowa dyrektorka domu dziecka)

Balanga (1993) (bufetowa)

Noce i dnie (1975) (Niechcic Agnieszka , córka Barbary i Bogumiła)

Rzeka kłamstwa (1987) (sędzina)

Sam na sam (1977) (kelnerka)

Sukces (1995) (1995) (Magalikowa, sąsiadka Skarbków)

Tylko strach (1993) (doktor Nowacka)

Dama kameliowa (1995) (Julia Duprat)

Pokój 107 (1997) (gospodyni)

d1nozp3

Znakomita polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Mimo wszechstronnego talentu i różnorodności w zakresie typów kreowanych postaci, szerokiej publiczności znana jest przede wszystkim z charakterystycznych ról i epizodów komediowych. Autorka programów muzycznych i spektakli Studenckiego Teatru Satyrycznego (wybór i układ tekstów, scenografia, muzyka).

Urodziła się 29 kwietnia 1947 roku w Warszawie. Nie miała zbyt szczęśliwego dzieciństwa – spędziła je w biedzie, mieszkając na warszawskiej Pradze wraz ze schorowanymi, okaleczonymi doświadczeniami wojny rodzicami – muzykami i babką od strony ojca, która początkowo ją wychowywała. Jaśniejsze czasy nastały dopiero wówczas, gdy dostała się pod opiekę drugiej babci, która specjalnie dla niej przeniosła się z Wrocławia do Warszawy.

Studiowała w warszawskiej PWST, która ukończyła w 1969 roku. Rok wcześniej zadebiutowała na scenie teatralnej.

Przez lata kariery, związana była niemal wyłącznie z warszawskimi teatrami: Współczesnym, Na Woli, Ateneum, Nowym, Dramatycznym, Studio i Kwadrat. Przez jeden sezon (1990/91) występowała też w Teatrze Nowym w Poznaniu.

* Udało jej się zaliczyć jeden z najbardziej spektakularnych debiutów w historii kina, u boku Daniela Olbrychskiego w „Krajobrazie po bitwie” Andrzeja Wajdy (1970, nagroda aktorska w Łagowie). Rola młodej Żydówki Niny, której rodzina została wymordowana w czasie wojny, o mały włos nie przyniosła jej nagrody aktorskiej na MFF w Cannes.*

Zarówno z Olbrychskim, jak i Wajdą spotkała się kilka lat później, grając Zosię w „Pannach z Wilka” (1979). W dekadzie lat 70-tych była jedną z największych i najpiękniejszych gwiazd polskiego kina, jedną z idolek młodego pokolenia. Występowała w co najmniej jednej roli filmowej i kilku spektaklach teatralnych rocznie (u Erwina Axera w Teatrze Współczesnym, w Teatrze Na Woli Tadeusza Łomnickiego i w Teatrze Ateneum).

Poza występami u Wajdy, zagrała wtedy m.in. u Krzysztofa Zanussiego w telewizyjnej „Hipotezie” (1972), u boku Jacka Fedorowicza w słynnej komedii Stanisława Barei „Nie ma róży bez ognia” (1974), jako Agnieszka, córka Barbary i Bogumiła Niechciców w ekranizacji „Nocy i dni” Jerzego Antczaka (1975, serial 1977), Hela w „Zaklętych rewirach” Janusza Majewskiego z Romanem Wilhelmim i Markiem Kondratem (1975), kelnerka Danka w „Sam na sam” Andrzeja Kostenki (1977) i hrabianka w „Kluczniku” Wojciecha Marczewskiego z Tadeuszem Łomnickim i Wirgiliuszem Gryniem (1979).

W dekadzie lat 80-tych nie grała wiele, niemal wcale nie pojawiając się na dużym ekranie. W 1981 roku wystąpiła u boku Doroty Stalińskiej w słynnym muzycznym filmie biograficznym „Miłość ci wszystko wybaczy” Janusza Rzeszewskiego, dwa lata później ponownie spotkała się z Bareją na planie serialu „Alternatywy 4” (1983), a w 1986 roku zagrała w jego „Zmiennikach”. Poza udziałem w filmach TV (takich, jak na przykład „Sami dla siebie” Stanisława Jędryki 1987), wystąpiła m.in. jako Goździakowa w komedii Romana Załuskiego „Galimatias czyli kogel mogel II” i znachorka Natasza w serialu dla dzieci „Janka” (1989).

Do formy powróciła w latach 90-tych, pojawiając się w rekordowej liczbie produkcji. W 1990 roku wystąpiła w: „Feminie” Piotra Szulkina, „Historii niemoralnej” Barbary Sass, „Korczaku” Andrzeja Wajdy i „Kramarzu” Andrzeja Barańskiego. Trzy lata później ponownie spotkała się z Sass na planie dramatu „Tylko strach” z Anną Dymną, oraz z Andrzejem Barańskim na planie „Dwóch księżyców”.

W 1993 roku wystąpiła jeszcze w czterech innych filmach, m.in. jako bufetowa w „Balandze” Łukasza Wylężałka i radna od oświaty w „Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza” Kazimierza Kutza.

Miała okazję ponownie spotkać się z Jerzym Antczakiem („Dama kameliowa” 1994), Andrzejem Wajdą („Panna Nikt” 1996), Krzysztofem Zanussim („Cwał” 1995, „Opowieści weekendowe” 1996), Januszem Majewskim („Siedlisko”, „Złoto dezerterów” 1998) i Kazimierzem Kutzem (serial „Sława i chwała” 1997).

Wystąpiła u Krystyny Jandy w ekranizacji „Pestki” Anki Kowalskiej (1995), u Jerzego Łukaszewicza w „Faustynie” (1994) i Leszka Wosiewicza w „Kronikach domowych” (1997). Za tragikomiczną rolę Izy Gęsiareczki, jednej z byłych ukochanych głównego bohatera w „Spisie cudzołożnic” Jerzego Stuhra otrzymała nagrodę na FPFF w Gdyni (1994). Udział w komediach: „Złote runo” Janusza Kondratiuka (1996) i „Fuks” Macieja Dutkiewicza (1999) przyniósł jej nominację do Orła. Statuetkę Polskiej Nagrody Filmowej, jak również nagrodę na FF w Szanghaju otrzymała w 2001 roku za rolę w komedii „Pieniądze to nie wszystko” Juliusza Machulskiego.

Spośród szeregu pozostałych występów filmowo - telewizyjnych ostatniej dekady, na pewno warto wspomnieć o udziale w: komedii „Operacja ‘Koza’” Konrada Szołajskiego (1999), filmie „Pierwszy milion” Waldemara Dzikiego (2000), węgiersko-polskiej produkcji „Cud w Krakowie” (2004), „Jasnych, błękitnych oknach” Bogusława Lindy (2006), „Katyniu” Andrzeja Wajdy (2007), komedii „Ryś” Stanisława Tyma (2007), jak również o serialach TV: „Złotopolscy” (od 1998 roku), „Samo życie” (od 2002 roku), „Bulionerzy” (2004-2006), „Dylematu 5” (2006), czy „Mamuśki” (2007).

Jedną z jej ostatnich kreacji filmowych była wyróżniona kolejną nominacją do Orła rola w „Południe - Północ” (2006) Łukasza Karwowskiego.

Stanisława Celińska słynie także ze znakomitych ról teatralnych. Poza występami u Krzysztofa Warlikowskiego i Erwina Axera, jedną z najważniejszych (szczególnie dla niej samej), scenicznych kreacji była rola w monodramie według „Księgi Hioba” w reżyserii Bohdana Cybulskiego, zatytułowanym „De Profundis” (1984, nagroda Ministra Kultury i Sztuki za szlachetną formę poetyckiej interpretacji poezji). Spektakl ten, wystawiony w jednej z piwnic na Starym Mieście miał niemal mistyczny wymiar, szczególnie wziąwszy pod uwagę okoliczności premiery (pogrzeb księdza Popiełuszki).

W 1986 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Ponadto jest laureatką szeregu nagród za swoje dokonania teatralno – radiowo - estradowe. Rok 1977 to nagroda na XVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Synowej w spektaklu „Wcześniak”, a 1982 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji II stopnia za kreację aktorską w spektaklu Teatru TV „Szalona Greta” Stanisława Grochowiaka. W 1995 roku aktorka została uhonorowana nagrodą „Prometeusza” za ogół twórczości estradowej, w 2001 – nagrodą Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor” za kreacje radiowe, a w 2002 otrzymała statuetkę Feliksa Warszawskiego oraz nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę w „Oczyszczonych” Sarah Kane w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Wybitną twórczość komediową Celińskiej doceniono na VIII Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku, przyznając jej statuetkę Melonika w 2007 roku.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d1nozp3
d1nozp3
d1nozp3