Trwa ładowanie...
d3uuvtm

Emil Karewicz

Najnowsze informacje
4.5
(167 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Wilno, Litwa (wówczas Polska)

Filmografia:

Biały niedźwiedź (1959) (hauptmann Grimm)

Kanał (1956) (1956) (Mądry)

Świadectwo urodzenia (1961) (Lekarz niemiecki)

Bajland (2000) (Ignacy, lokaj Rydla)

Pętla (1957) (kelner w Pod)

Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć (2012) (Hermann Brunner)

W kogo ja się wrodziłem (2002) (Edward Lechotycki, dziadek)

Wszyscy święci (2002) (ojciec Krystyny)

Ojciec Królowej (1979) (hetman Jabłonowski)

Hubal (1973) (rotmistrz Sołtykiewicz)

Warszawska premiera (1950) (Georg)

Aria dla atlety (1979) (Breitkopf)

Młodość Chopina (1951) (porucznik Zaliwski)

Skarb kapitana Martensa (1957) (Pieloch)

Sztos (1997) (Niemiec)

Spotkania w mroku (1960) (Dominik, Polak na robotach w Niemczech)

Szkoda twoich łez (1983) (Tancerz Dubenko)

Życie na gorąco () (Jacques Boissant)

Fachowiec (1987) (Prefekt policji)

Unia serc ()

Polonia Restituta (serial) () (Pułkownik Edward House)

Okruchy wojny (1986) (Zawieja)

Szaleństwo Majki Skowron () (Liwicz, ojciec Bogdana)

Hallo Szpicbródka czyli ostatni występ króla kasiarzy (1978) (Maks)

Historia jednego myśliwca (1958) (lotnik niemiecki)

Baza ludzi umarłych (1958) (Warszawiak)

Żołnierz zwycięstwa (1953) (agent policji)

...Droga daleka przed nami... (1979) (Gruber)

A żyć trzeba dalej (1986)

Cień (1956) (Jasiczka)

Historia współczesna (1960) (Kazimierz Bielas)

Nikodem Dyzma (1956) (komisarz policji)

Golem (1979) (szef lekarzy)

Przyłbice i kaptury (1985) (Władysław II Jagiełło)

Jak rozpętałem drugą wojnę światową (1969) (Gestapowiec)

Ósmy dzień tygodnia (1958) (sublokator Zawadzki)

Krzyżacy (1960) (król Władysław Jagiełło)

d3uuvtm

Polski aktor teatralny, filmowy i radiowy. Najbardziej znany z roli króla Władysława Jagiełły z filmu „Krzyżacy” z 1960 roku oraz Hermanna Brunnera w „Stawce większej niż życie”.

Emil Karewicz urodził się 13 marca 1923 roku w Wilnie na Litwie. Swoją karierę aktorską rozpoczął w Wilnie, w tamtejszym Teatrze Małym, gdzie zagrał role Małpy w "Kwartecie" I. Kryłowa. W czasie II wojny światowej przeszedł szlak z 2 Armią WP do Berlina. W 1948 roku zaczął występować w gdańskim Teatrze Wybrzeże.

Po zakończeniu wojny ukończył Studio Aktorskie Iwo Galla (wraz z m.in. Ryszardem Baryczem, Bronisławem Pawlikiem, Barbarą Krafftówną). W 1957 roku otrzymał angaż w Poznaniu w Teatrze Polskim. Rok później wrócił do Łodzi do Teatru im. S. Jaracza. Grał w teatrach w Łodzi m.in.: im. S. Jaracza i Teatrze Nowym. Od 1962 roku jest związany z Warszawą, występował w teatrach: Ateneum, Dramatycznym i od 1967 Ludowym (w 1975 przemianowanym na Nowy). Na emeryturę przeszedł w roku 1983.

* Zagrał wiele ciekawych ról teatralnych, m.in.: Oktawiusza w Juliuszu Cezarze W. Szekspira,* Capignaca w Buonapartem i Sułkowskim R. Brandstaettera, Franciszka Moora w Zbójcach F. Schillera, Gospodarza w Weselu S. Wyspiańskiego (Łódź), Liapkin-Tiapkina w Rewizorze N. Gogola, Spodka w Śnie nocy letniej W. Shakespeare'a, Hetmana Kossakowskiego w Horsztyńskim J. Słowackiego, Pagatowicza w Grubych rybach M. Bałuckiego, Łomowa w Oświadczynach A. Czechowa, Janusza w Panu Jowialskim A. Fredry, Jenialkiewicza w Wielkim człowieku do małych interesów A. Fredry, Stomila w Tangu S. Mrożka, Geronta w Szelmostwach Skapena Moliera (Warszawa).

Karewicz występował także w produkcjach filmowych. Popularność przyniosły mu role: SS-Obersturmführera w filmie „Jak rozpętałem II wojnę światową”, króla Władysława Jagiełły(„Krzyżacy” i „Wawelski conventus dowódców”) oraz serialach „Idea i miecz”, „Przyłbice i kaptury”, a zwłaszcza Hermanna Brunnera w „Stawce większej niż życie”.

* Zagrał także Warszawiaka w „Bazie ludzi umarłych” oraz dziadka w „W kogo ja się wrodziłem”.* Ponadto wystąpił m. in. w Kanale, Cieniu, Bajlandzie, serialach Czarne chmury, Lalka, Polskie drogi, Szaleństwo Majki Skowron, Alternatywy 4, Sztos, M jak miłość, Barwy szczęścia Sukces, Tak czy nie, Na dobre i na złe. Występował w Teatrze TV (Maximathic, Młodość bez młodości, Oszukana, Poletko nad jeziorem) i Teatrze PR (Kilka dni w Reno, Kollokacja, Potop, Gehenna).

W 2003 roku powstał o nim film dokumentalny pt. „Emil Karewicz. Portret aktora”. W 2004 roku odcisnął swoją dłoń w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach. Rok później powrócił na scenę Teatru Nowego w Łodzi. Zagrał rolę Kalmity w Chłopcach S. Grochowiaka.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d3uuvtm
d3uuvtm
d3uuvtm