Ceniona amerykańska aktorka teatralna i filmowa. Największe sukcesy na ekranie święciła jako odtwórczyni głównych ról w filmach męża, Johna Cassavetesa – aktora, niezależnego reżysera i scenarzysty. Jest matką reżysera i aktora Nicka Cassavetesa.

Urodziła się 19 czerwca 1930 roku w Madison, w stanie Wisconsin, wychowywała się w tamtejszej Cambrii, a od 1942 roku – w Minnesocie. Jej mama była malarką, ojciec – ważnym urzędnikiem na szczeblu stanowym. Zanim wstąpiła do American Academy of Dramatic Arts w Nowym Jorku, przez trzy lata była studentką Uniwersytetu w Wisconsin.

Zaczynała jako aktorka sceniczna, w latach 50-tych odnosząc spore sukcesy na Broadwayu. Jednocześnie, dawała sporo gościnnych występów w produkcjach telewizyjnych, na dłużej wiążąc się z serialem kryminalnym „87th Precinct” (1961-62). Jej debiutem na dużym ekranie była rola w komedii „The High Cost of Loving” José Ferrera (1958). W 1962 roku zagrała u boku Kirka Douglasa w westernie „Ostatni kowboj” Davida Millera, a rok później po raz pierwszy wystąpiła u Johna Cassavetesa w dramacie „Dziecko czeka” z Burtem Lancasterem (1963).

W ciągu dwóch kolejnych dekad wystąpiła jeszcze w sześciu dziełach męża, każdorazowo zachwycając aktorskimi kreacjami: jako call-girl w „Twarzach” (1968), tytułowa bohaterka w „Minnie i Moskovitz” (1971) i w gangsterskiej „Glorii” (1980, nominacja do Oskara i Złotego Globu), czy znerwicowana matka i żona u boku Petera Falka w „Kobietach pod presją” (1974, Złoty Glob, nominacja do Oskara, nagroda w San Sebastián, National Board of Review Award, liczne nagrody krytyków). Dwukrotnie partnerował jej na planie sam Cassavetes – w „Premierze” (1977, Srebrny Niedźwiedź w Berlinie, nominacja do Złotego Globu) i „Strumieniach miłości” (1984, Silver Ribbon). Razem wystąpili też we włoskim kryminale „Gli Intoccabili” (1968), thrillerze „Dwuminutowe ostrzeżenie” (1976) i w „Burzy” Paula Mazursky’ego (1982).**

Później zagrała u Woody’ego Allena w dramacie „Inna kobieta” z Mią Farrow (1988) i u Jima Jarmuscha w „Nocy na ziemi” (1991), dołączyła do gwiazdorskiej obsady komedii romantycznych: „Miłosna rozgrywka” Lasse Hallströma z Julią Roberts, Dennisem Quaidem i Robertem Duvallem (1995), „Gra w serca” Willarda Carrolla, z Seanem Connery, Ellen Burstyn i Gillian Anderson i „Ulotna nadzieja” Foresta Whitekara, z Sandrą Bullock (1998, nominacja do Blockbuster Entertainment Award, Lone Star Film & Television Award) oraz thrillerów: „Złodziej życia” z Kieferem Sutherlandem, Ethanem Hawke i Angeliną Jolie (2004) i „Klucz do koszmaru” z Kate Hudson i Johnem Hurtem (2005, nominacja do Saturna), jednak generalnie, po śmierci męża nie stworzyła kreacji na miarę jej talentu i możliwości.

Jedne z ciekawszych występów dała w filmach zrealizowanych przez syna, Nicka Cassavetesa („Odmienić los” 1996, „Jak jej nie kochać” 1997, „Pamiętnik” 2004, Golden Satellite Award) oraz na małym ekranie, zgarniając wianuszek nagród i nominacji (Emmy i Złoty Glob za tytułową rolę w „Historii Betty Ford” 1987, Emmy za rolę w „Twarzy z tłumu”, Emmy i nominacja do Złotego Globu za kreację w filmie „Hysterical Blindness” z Juliette Lewis 2002, Daytime Emmy za tytułowy występ w programie dla dzieci „The Incredible Mrs Ritchie” 2003, nominacja do Złotego Globu i Emmy za udział w filmie „Wczesny mróz” 1985 oraz dalsze nominacje: do Złotego Globu za role w „Thursday’s Child” 1983 i „Szalonej w miłości” 1992, i do Emmy za występy w: „Kolorze miłości” 2000, „Szaleństwach Iris” 2001 i „Gdyby słońce było Bogiem” 2007). Gena Rowlands jest laureatką kilku nagród specjalnych: Vision Award na festiwalu Sundance za wkład w rozwój kina niezależnego (1994), Satellite Award im. Mary Pickford (2005), Career Achievement Award
National Board of Review (1996), Golden Starfish Award for Career Achievement (2004), Film Excellence Award FF w Bostonie (1996) i Lifetime Achievement Award na FF Ojai (2005).

Była jedną z trzech aktorek (obok Bette David i Romy Schneider), którym Pedro Almodóvar zadedykował film „Wszystko o mojej matce”.

Zobacz: Oscary 2017

Komentarze

Trwa ładowanie