Margarethe von Trotta

Urodziła się w 1942 roku w Berlinie, w arystokratycznej rodzinie nadbałtyckich Niemców. Młodość spędziła w Paryżu, gdzie zafascynowała się kinem Nowej Fali i obrazami Ingmara Bergmana. Po powrocie do Niemiec zaczęła grać w filmach Reinera Fassbindera i Volkera Schlöndorffa. Znajomość z tym ostatnim zaowocowała w 1971 roku ich ślubem, a w 1975 wspólnie wyreżyserowanym debiutem fabularnym, ekranizacją „Utraconej cześci Katarzyny Blum” - ostrą krytyką sensacyjnego dziennikarstwa i równie nierealnej polityki.

Złoty Lew przyznany w Wenecji w 1981 roku za film „Czas ołowiu” ugruntował jej czołowa pozycję w niemieckim kinie. Obok nagród na Berlinale i licznych festiwalach filmowych, dwukrotnie brała udział w konkursie głównym w Cannes. Jednym z najbardziej znanych jej filmów jest „Róża Luksemburg” z kreacją ulubionej aktorki – Barbary Sukowej. Nazywana czołową feministką w kinie, odrzuca te etykietę twierdząc, że bada kobiece wnętrze na równi z zewnętrznym światem polityki.