10. rocznica śmierci Krzysztofa Kieślowskiego
13 marca obchodzimy 10. rocznicę śmierci jedenego z najwybitniejszych europejskich reżyserów, Krzysztofa Kieślowskiego. Jego najsłynniejsze filmy to m.in. „Dekalog”, tryptyk „Trzy kolory”, „Amator”.
Krzysztof Kieślowski jest uważany za jedną z największych indywidualności kina europejskiego. Filmowcy w wielu krajach mówią o „szkole” lub o „stylu Kieślowskiego”. Jego filmy, ascetyczne w formie, cechuje niepowtarzalny klimat i artyzm.
Był laureatem wielu prestiżowych wyróżnień, m.in. „Felixa” – nagrody Europejskiej Akademii Filmowej, „Złotego Lwa” na festiwalu w Wenecji, „Srebrnego Niedźwiedzia” w Berlinie. W 1994 roku był nominowany do Oscara za reżyserię „Trzech kolorów”. Otrzymał też Europejską Nagrodę Mediów oraz Order Literatury i Sztuki ministra kultury Francji.
Członek Amerykańskiej Akademii Filmowej
Za „wybitny wkład do kultury ruchomego obrazu” został honorowym członkiem Brytyjskiego Instytutu Filmowego. W 1995 roku został przyjęty w poczet Amerykańskiej Akademii Filmowej.
W ostatnich miesiącach życia pracował nad scenariuszem filmowego tryptyku: „Raj”, „Czyściec”, „Piekło”.
W 1998 roku w Alei Gwiazd w Łodzi odsłonięto gwiazdę Krzysztofa Kieślowskiego. W 2000 roku senat Uniwersytetu Śląskiego nadał jego imię Wydziałowi Radia i Telewizji tej uczelni.
GALERIA FILMÓW KRZYSZTOFA KIEŚLOWSKIEGO
Przełomowy „Dekalog” Popularność i rozgłos przyniosła Kieślowskiemu telewizyjna seria „Dekalog”, zrealizowana wraz ze scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem. Za tę ilustrację dziesięciorga przykazań, włoscy dziennikarze przyznali Kieślowskiemu „Złotą taśmę”.
Potem sukces odniosły „Krótki film o zabijaniu” oraz „Krótki film o miłości”. Kieślowski wykładał reżyserię i scenopisarstwo na uczelniach w Katowicach, Berlinie Zachodnim, Helsinkach i Łodzi. Po realizacji „Trzech kolorów...” reżyser zapowiedział rozstanie z kinem.
Sylwetka
Krzysztof Kieślowski urodził się 27 czerwca 1941 roku w Warszawie. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową w Łodzi. Początkowo filmy Kieślowskiego, tak dokumentalne, jak „Personel” i „Blizna”, czy fabularne, jak „Amator”, były związane z problematyką społeczną i polityczną. Filmy: „Przypadek” z 1981 roku oraz „Bez końca” z 1985 roku ugruntowały pozycję Kieślowskiego jako reżysera „zaangażowanego”.
Współpracował z telewizją, realizując dla niej filmy dokumentalne i fabularne oraz widowiska teatralne – m.in. „Dwoje na huśtawce”. Jako reżyser teatralny wystawił własną sztukę „Życiorys” w Starym Teatrze w Krakowie w 1978 roku.
Zmarł nagle, po operacji serca w warszawskim szpitalu, 13 marca 1996 roku.
