Bunt. Sprawa Litwinienki (Rebellion: The Litvinenko Case)
Andriej Niekrasow inteligentnie połączył kilka wydarzeń z najnowszej historii Rosji, by stworzyć portret mężnego i sympatycznego, byłego agenta Federalnej Służby Bezpieczeństwa.
Aleksander Litwinienko, bohater filmu "Bunt. Sprawa Litwinienki", odważył się publicznie wyjawić grzechy organizacji, w której był zatrudniony. Pułkownik FSB bez ogródek opowiadał o terrorystycznych metodach walki, jakimi posługują się służby specjalne demokratycznej Rosji. Niekrasow przez kilkanaście miesięcy szukał kontaktu z Litwinienką, który od 2001 roku mieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie uzyskał azyl polityczny. Wkrótce po tym, jak reżyserowi udało się spotkać z byłym agentem FSB, przeprowadzić z nim wywiady i zaprzyjaźnić się, Litwinienko został otruty polonem 210.
28.10.2007 03:16
"Bunt... " jest osobistym dokumentem rozgoryczonego człowieka, który poszukuje winnych śmierci przyjaciela. Oczywistym jest, że reżyser wybiela swojego bohatera, by tym silniej podkreślić cynizm stojący za działaniami jego przeciwników. Niekrasow przypomina wydarzenia z czasów, gdy Władimir Putin był zastępcą mera Sankt Petersburga, ustami dziennikarki Anny Politkowskiej mówi o zbrodniach w Czeczenii. W swoim filmie zamieszcza także ujęcia ze spotkania z aktorką Vanessą Redgrave, wywiady z francuskim filozofem, agentami FSB, Borysem Bieriezowskim oraz żołnierzami walczącymi w Czeczenii.
Jeśli dodać do tego jeszcze wypowiedzi żony Litwinienki, a także niemal nieustający monolog samego Niekrasowa łatwo się zorientować, że "Bunt... ", przy całej swojej mocy wynikającej z wagi tematu, jest filmem przegadanym. O ileż mocniej przemawia do widza pozbawiona komentarza scena z brutalnego tłumienia pokojowej manifestacji w Sankt Petersburgu.
Niekrasow nie odnalazł równowagi między emocjonalnym zaangażowaniem w historię swojego bohatera, a sprawnym filmowym opowiadaniem. "Bunt... " daje jednak przekrój najważniejszych wydarzeń z kilkunastu ostatnich lat historii Rosji.
