Doczekać świtu

Sombra siedział w więzieniu za handel prochami. Po wyjściu wraca do dawnego życia i próbuje na nowo się odnaleźć, ale nie jest to takie proste. Odkąd opuścił celę, nic mu nie wychodzi. Czuje, że wisi nad nim fatum. Męczy go wtrącająca się we wszystko ciotka, mało rozgarnięci kumple, nachodzi młoda sąsiadka, a przede wszystkim wciąż wisi nad nim dług zaciągnięty u szefa gangsterów, Olosa. Coraz częściej nachodzi go myśl, że lepiej było mu za murami więzienia. Jedynym wytchnieniem Sombry jest jego zwierzę, mała iguana, której zwierza się ze swoich problemów. Kiedy Olos wyraźnie daje mu do zrozumienia, że czas się kończy, Sombra rusza na nocną wędrówkę po slumsach, żeby jak najszybciej zebrać pieniądze. Imię Sombra znaczy cień lub mrok. Sombra jak zjawa pojawia się i znika w ciemnych uliczkach. Porachunki, gonitwy, strzelaniny, bójki. Gołe pięści, noże, maczety, wreszcie broń palna. Przypominające dokument obrazy z ulic lizbońskiej Reboleiry, zdewastowanego getta zamieszkanego w większości przez kreolską
ludność, burzą wyidealizowany obraz Portugalii.