Greg Kinnear

Charakterystyczny, przystojny, znany i lubiany aktor amerykański. Ojciec zwariowanej rodzinki w „Małej miss” i sąsiad – gej w „Lepiej być nie może”. Z wykształcenia - dziennikarz telewizyjny.

Urodził się 17 czerwca 1963 roku w Logansport w stanie Indiana. Jako syn amerykańskiego dyplomaty, często zmieniał miejsce zamieszkania, dorastając m.in. w Bejrucie i Atenach. Studiował dziennikarstwo telewizyjne na University of Arizona w Tucson, a po zdobyciu dyplomu w 1985 roku, zaczął stawiać pierwsze kroki w telewizji – jako dziennikarz (rozrywkowy kanał TV Movietime, później znany jako E! Entertainment Television), ale i aktor (filmy: „What Price Victory” 1988, czy „Dillinger” 1991, seriale „Dzień za dniem” 1989 i „Prawnicy z Miasta Aniołów” 1991).

* Sławę w USA przyniósł mu udział w satyrycznym programie rozrywkowym „Talk Soup”, którego współproducentem i prowadzącym był w latach 1991-95 (Daytime Emmy Award 1995).*

Jako znana i rozpoznawalna już postać telewizyjna, w 1994 roku zadebiutował na dużym ekranie w epizodycznej roli w komedii sensacyjnej „Blankman”. W tym samym czasie, na antenie telewizji NBC miało premierę jego autorskie show „Later with Greg Kinnear” (1994-96).

Nie rezygnując całkowicie z obecności w telewizyjnych show, zdecydowanie ograniczył udział w tychże, w zamian za to coraz częściej pojawiając się na dużym ekranie. W 1995 roku wystąpił obok Julii Ormond i Harrisona Forda w komedii romantycznej „Sabrina” Sydneya Pollacka (Chicago Film Critics Association Award).

Rok później pojawił się w gwiazdorskiej roli w komedii Garry’ego Marshalla „Najlepszy kumpel Pana Boga” (1996), a w 1997 roku dał niezapomniany i przełomowy dla swojej kariery aktorskiej, występ w komedii Jamesa L. Brooksa „Lepiej być nie może” z Helen Junt i Jackiem Nicholsonem (1997, nominacja do Oskara, Złotego Globu, Golden Satellite Award i Screen Actors Guild Award, nagroda National Board of Review dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego).

W kolejnych latach obsadzano go wyłącznie w gatunku komediowym, wykorzystując tym samym jego niebywały urok osobisty (komedie romantyczne „Twój uśmiech” z Lauren Holly 1997, „Masz wiadomość” z Tomem Hanksem i Meg Ryan 1998 i „Serce nie sługa” z Ashley Judd i Hugh Jackmanem 2001, film TV „Kolacja z przyjaciółmi” Normana Jewisona 2001) i zdolności komika („Super-bohaterowie” z Williamem H. Macym i Benem Stillerem 1999, „Frajer” 2000, „Z księżyca spadłeś?” Mike’a Nicholsa, „Siostra Betty” z Renée Zellweger i Morganem Freemanem 2000).

Pierwszą kreację w filmie z innego gatunku, dane mu było stworzyć u boku Cate Blanchett w thrillerze „Dotyk przeznaczenia” Sama Raimiego (2000). Dwa lata później zagrał w dramatach: wojennym „Byliśmy żołnierzami” z Melem Gibsonem i biograficznym „Auto Focus” Paula Schradera, gdzie wcielił się w główną postać legendarnego aktora komediowego Boba Crane’a (2002). Następnie wystąpił m.in. z Robertem DeNiro w horrorze „Godsend” (2004) i z Markiem Wahlbergiem w dramacie sportowym „Vince niepokojnany” (2006), wziął udział w thrillerze „Unknown” (2006), zagrał główną rolę w głośnym „Fast Food Nation” Richarda Linklatera (2006) i dołączył do gwiazdorskiej obsady melodramatycznych „Smaków miłości” Roberta Bentona (2007).

Pozostałe role, w których pojawił się w międzyczasie, to już wyłącznie komediowe występy: obok Matta Damona w komedii braci Farrelly „Skazani na siebie” (2003), Billy’ego Boba Thorntona w sportowej komedii „Drużyna specjalnej troski” Linklatera (2005), Pierce’a Brosnana w czarnej komedii „Kumple na zabój” (2005), czy jako Richard Hoover, ojciec kandydatki na „Małą miss” w głośnym, oskarowym filmie Jonathana Daytona i Valerie Faris (2006, Screen Actors Guild Award i Phoenix Film Critics Society Award dla całego zespołu aktorskiego).

Ostatnimi projektami filmowymi z udziałem Kinneara są komedie: „Ghost Town” i „Baby Mama”, oraz dramat „Flash of Genius”, gdzie, zmieniony nie do poznania, wykreował postać pierwszoplanowego bohatera.