Trwa ładowanie...
d3uuvtm

Jerzy Stuhr

Najnowsze informacje
4.6
(514 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Kraków, Polska

Reżyser:

Tydzień z życia mężczyzny (1999)

Historie miłosne (1997) (student Ikonowicz)

Duże Zwierzę (2000) (Maria Sawicka)

Spis cudzołożnic (1995) (Jerzy Zgółka)

Obywatel (2014) (Ojciec Jana)

Korowód (2007) (Tomek)

Pogoda na jutro (2003) (Jan Cichocki, kandydat na posła)

Scenarzysta:

Tydzień z życia mężczyzny (1999)

Historie miłosne (1997) (student Ikonowicz)

Spis cudzołożnic (1995) (Jerzy Zgółka)

Obywatel (2014) (Ojciec Jana)

Korowód (2007) (Tomek)

Pogoda na jutro (2003) (Jan Cichocki, kandydat na posła)

Filmografia:

Mulan (1998) (Mushu)

Bez znieczulenia (1978) (adwokat Ewy)

Z dalekiego kraju (1981) (inżynier)

Kingsajz (1987) (Nadszyszkownik Kilkujadek)

Łuk Erosa (1987) (Prof. Stanisław Ciąglewicz)

Ucieczka (1986) (Czesio)

Rok spokojnego słońca (1984) (Adzio)

Wojna światów - następne stulecie (1981) (aspirant adwokacki)

Szansa (1980) (1980) (Ejmont)

Shrek (2001) (Osioł (głos w polskiej wersji językowej))

Przypadek (1981) (działacz młodzieżowy)

Maryja, matka Jezusa (2010) (Mędrzec)

Aktorzy prowincjonalni (1978) (recenzent Głosowicz)

Strach (1975) (Robotnik w hotelu robotniczym)

Show (2003) (Szef Stacji)

Tydzień z życia mężczyzny (1999) (Adam Borowski)

Święty Mikołaj (2007) (Mikołaj)

Wizja lokalna 1901 (1980) (radca Wagner)

Kiler (1997) (komisarz Ryba)

Historie miłosne (1997) (adiunkt, ksiądz, pułkownik, więzień)

Kiler-ów 2-óch (1999) (komisarz Jerzy Ryba)

Ćma (1980) (elegancki)

Pociąg do Hollywood (1987) (reżyser)

Duże Zwierzę (2000) (reżyseria, obsada: pan Sawicki)

Spis cudzołożnic (1995) (Gustaw)

Amator (1979) (Filip Mosz)

Seksmisja (1983) (Maks Paradys)

Blizna (1976) (asystent dyrektora Bednarza)

Deja Vu (1989) (Johnny Pollack)

Matka swojej matki (1996) (Roman)

Na wylot (1972) (brat Malisza)

Shrek 2 (2004) (Osioł)

Spokój (1976) (Antoni)

Próba ciśnienia (1976) (Mężczyzna pod budką telefoniczną)

Zezem (1976)

Obywatel (2014) (Starszy Jan Bratek)

Bezdech (2013) (Lucjan)

Smerfy 2 (2013) (Gargamel)

Mulan 2 (2004) (Muschu)

Shrek ma wielkie oczy (2010) (Osioł)

Habemus Papam - mamy papieża (2011) (Rzecznik prasowy Watykanu)

Gwiazda Kopernika (2009) (Paul van de Volder)

Shrek Forever (2010) (Osioł)

Shrek Trzeci (2007) (Osioł)

Wodzirej (1977) (Lutek Danielak)

Obywatel Piszczyk (1988) (Jan Piszczyk)

Dekalog X (1988) (Jerzy Janicki)

Ga, ga. Chwała bohaterom (1985) (urzędnik opiekujący się Scopem)

O-Bi, O-Ba. Koniec cywilizacji (1984) (Soft)

Mistyfikacja (2009) (Witkacy)

Smerfy 3D (2011) (Gargamel (wersja polska))

Korowód (2007) (rektor)

Doskonałe popołudnie (2005) (Andrzej)

Persona non grata (2005) (Radca)

Klaps (1976)

Trzy kolory. Biały (1993) (Jurek)

Bohater roku (1986) (Ludwik Danielak)

Uprowadzenie Agaty (1993) (ojciec Agaty)

Medium (1985) (1985) (Georg Netz)

Pogoda na jutro (2003) (Bohater)

Gnomy rozrabiają (2017)

d3uuvtm

Jerzy Oskar Stuhr - wybitny aktor i reżyser filmowy i teatralny, pedagog. Jeden z najbardziej wszechstronnych i najpopularniejszych aktorów polskich. Urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie.

Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1970) i Wydział Aktorski PWST w Krakowie (1972). Podczas studiów związany był z krakowskim Teatrem STU, a po dyplomie został zaangażowany do Teatru Starego w Krakowie.

Jednym z pierwszych przedstawień, w których zagrał były „Dziady” w reżyserii Konrada Swinarskiego (1973). W 1972 roku zadebiutował na dużym ekranie w filmie „Na wylot” Grzegorza Królikiewicza. W 1976 roku po raz pierwszy spotkał się z Krzysztofem Kieślowskim, na planie takich filmów jak „Blizna” i „Spokój”.

Pod koniec lat 70-tych stworzył wybitne kreacje jako tytułowy „Wodzirej” (1977) Feliksa Falka oraz „Amator” Krzysztofa Kieślowskiego (1979, Nagroda Aktorska na festiwalu w Gdyni), stając się czołowym aktorem tzw. Kina Moralnego Niepokoju. Wziął udział także w innych dziełach tego nurtu: „Bez znieczulenia”(1978) Andrzeja Wajdy, „Aktorzy prowincjonalni” (1978) Agnieszki Holland, czy „Szansa” Feliksa Falka (1979, Nagroda na Festiwalu w Gdyni).

Stuhr współpracował także przy tworzeniu dialogów do niektórych z tych filmów („Wodzirej”, „Szansa”, „Amator”, „Spokój”). Z Kieślowskim współpracował jeszcze później kilkakrotnie: w 1981 („Przypadek”), 1988 („Dekalog X”) i 1993 roku („Trzy kolory: Biały”). W 2000 zrealizował z kolei film na podstawie scenariusza mistrza („Duże zwierzę”). W 1987 roku zdobył nagrodę na Festiwalu w Gdyni za Najlepszą Rolę Drugoplanową w filmie Radosława Piwowarskiego „Pociąg do Hollywood”.

Aktor dał się poznać szerokiej publiczności w znakomitych rolach komediowych, gdzie spośród wielu na szczególne wyróżnienie zasługuje pamiętna rola Maksa w „Seksmisji” (1984) Juliusza Machulskiego, udział w „Kingsajz” (1987) tego samego reżysera, rola tytułowa w „Obywatelu Piszczyku” (1988) Andrzeja Kotkowskiego, komisarza Ryby w obu częściach głośnej komedii „Kiler” (1997 i 1999) Juliusza Machulskiego, czy wreszcie rola Szwejka w telewizyjnym serialu Włodzimierza Gawrońskiego (1995).

W 1994 roku Stuhr z powodzeniem zadebiutował w roli reżysera filmowego, realizując oparty o powieść Jerzego Pilcha „Spis cudzołożnic” (Nagroda Specjalna Jury Festiwalu w Gdyni, Nagroda za Dialogi). Twórca nie uniknął oczywistych porównań do dzieł Krzysztofa Kieślowskiego, sam zresztą otwarcie przyznając się do inspiracji. Kolejny film, „Historie miłosne” (1997, Nagroda FIPRESCI Festiwalu w Wenecji, Grand Prix Festiwalu w Gdyni, nominacja do nagrody Felixa) dedykowany był właśnie pamięci mistrza i przyjaciela aktora.

W 1999 roku zrealizował „Tydzień z życia mężczyzny” (nominacja do Grand Prix festiwalu w Wenecji, Nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu w Gdyni), po raz kolejny stawiając w centrum postać polskiego inteligenta (w którego wciela się zawsze on sam), tym razem jednak nieco ostrzej go atakując.

W 2000 roku wyreżyserował wspomniany już film „Duże zwierzę” (jedyny film wyreżyserowany na podstawie obcego scenariusza), zaś w 2003 – satyrę polityczno - obyczajową „Pogoda na jutro”, w której udział wziął syn aktora, Maciej Stuhr. W 2001, 2004, 2007 i 2010 roku udzielił swojego głosu postaci Osła w polskiej wersji językowej popularnego filmu animowanego „Shrek”. W 2005 roku po raz kolejny (wcześniej w 1984, w obsypanym nagrodami „Roku spokojnego słońca”) zagrał u Krzysztofa Zanussiego w filmie „Persona non grata” (Orzeł za rolę drugoplanową).

Stuhr udzielał się także w zagranicznych produkcjach – w 2000 roku wystąpił w rosyjskim filmie „Down House” oraz we włoskiej produkcji „Cudze życie”, w 2004 roku - w izraelsko - rosyjskim filmie „Arie”, w 2006 – w brytyjskiej produkcji „Zmiana ról” oraz – jako producent Jerzy Sturovsky - we włoskim filmie „Kajman” Nanniego Morettiego (przyjaciel aktora). W 2010 roku zagrał Witkacego w filmie "Mistyfikacja".W 2011 roku wcielił się w rzecznika prasowego Watykanu w filmie "Habemus papam - mamy papieża".

Nie można zapominać, że Jerzy Stuhr stworzył też wiele wybitnych kreacji teatralnych – obok Jerzego Radziwiłłowicza w „Zbrodni i karze” (1984) Andrzeja Wajdy, w roli Hamleta (1981), w „Życiorysie” Kieślowskiego (1977), „Rewizorze” (1980) Jerzego Jarockiego.

W 1985 zadebiutował jako reżyser i sam zagrał główną rolę w spektaklu „Kontrabasista” według Patricka Süskinda. Sztuka wystawiana jest raz do roku po dziś dzień i cieszy się ogromną popularnością. W latach 90-tych Stuhr wyreżyserował szereg spektakli dla Teatru Ludowego w Nowej Hucie [m.in. „Iwona, księżniczka Burgunda” (1990) Witolda Gombrowicza, „Poskromienie złośnicy” (1991), „Makbet” (1995)]. W 2007 roku wyreżyserował i wystąpił w filmie "Korowód".

Już od początku lat 80-tych współpracował też z teatrami włoskimi, a jego występy cieszyły się szerokim uznaniem. Pracował tam również jako pedagog. Po dziś dzień związany jest zawodowo z tym krajem, biegle włada językiem włoskim, jest postacią znaną we Włoszech. W 2005 roku otrzymał na Festiwalu w Wenecji nagrodę im. Roberta Bressona za Całokształt Twórczości z rąk kardynała Angelo Scoli.

W latach 90-tych Stuhr poświęcił się pracy pedagogicznej. W latach 1990-1996 był rektorem w krakowskiej PWST, w 2002 roku został ponownie wybrany na to stanowisko. W latach 1991-1993 zasiadał w Radzie Do Spraw Kultury przy prezydencie Rzeczpospolitej. W 1994 roku uzyskał tytuł profesora w dziedzinie sztuk teatralnych.

W 1992 roku ukazała się jego autobiograficzna książka „Sercowa choroba”. W 2000 roku wydany został zbiór rozmów z twórcą zatytułowany „Udawać naprawdę”. Od 1998 roku jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.

Stuhr jest mężem Barbary. Jest ojcem aktora Macieja Stuhra oraz artystki malarki Marianny Stuhr.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d3uuvtm
d3uuvtm
d3uuvtm