Trwa ładowanie...
d4bxf96

Glenn Close

Najnowsze informacje
4.7
(70 głosów)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Greenwich, Connecticut, USA

Scenarzysta:

Albert Nobbs (2011) (Dr. Holloran)

Filmografia:

Tarzan (1999) (1999) (Kala (głos))

Serving in Silence: The Margarethe Cammermeyer Story (1995) (Margarethe Cammermeyer)

Kto zabił ciotkę Cookie? (1999) (Camille Orcutt)

Sarah, Plain and Tall (1991) (Sarah Wheaton)

Maxie (1985) (Jan/Maxie)

Czerwony Kapturek 2. Pogromca zła (2011) (Babcia)

Diamonds on the Silver Screen (1992) (siebie)

Immediate Family (1989) (Linda Spector)

Marsjanie atakują! (1996) (Marsha Dale)

Lady with the Torch, The (1999) (siebie)

Cast and Crew (1999) (siebie)

Romans (1990)

Orphan Train (1979) (Jessica)

Too Far to Go (1979) (Rebecca Kuehn)

Stone Boy, The (1984) (Ruth Hillerman)

101 dalmatyńczyków (1996) (1996) (Cruella De Mon)

Air Force One (1997) (Kathryn Bennett)

Amelia / Something About Amelia (1984) (1984) (Gail Bennett)

102 Dalmatyńczyki (2000) (Cruella De Mon)

Albert Nobbs (2011) (Albert Nobbs)

Mary Reilly (1996) (Mrs. Farraday)

Fatalne zauroczenie (1987) (Alex Forrest)

Przodem do tyłu (1997) (siebie)

Light Years (1988) ((głos))

Anne Frank Remembered (1995) (Diary Readings (głos))

Paradise Road (1997) (Adrienne Pargiter)

Meeting Venus (1991) (Karin Anderson)

Stones for Ibarra (1988) (Sara Everton)

Paper, The (1994) (Alicia Clark)

Żony ze Stepford (2004) (Dr. Emily Francher)

Hook (1991) (Gutless)

Niebezpieczne związki (1988) (Marquise De Merteuil)

Jagged Edge (1985) (Teddy Barnes)

Druga prawda (1990) (Sunny von Bülow)

Hamlet (1990) (1990) (Gertrude)

Strażnicy Galaktyki (2014) (Nova Prime)

Tarzan 2: Początek legendy (2005) (Kala)

5 to 7 (2014) (Arlene)

Dziewięć kobiet (2005) (Maggie)

Damages: Układy () (Patty Hewes)

Wieczór (2007) (Mrs. Wittenborn)

Witamy w naszej dzielnicy (2001) (Esther Gold)

In the Gloaming (1997) (Janet)

Andrew Lloyd Webber: The Royal Albert Hall Celebration (1998) (siebie)

Świat według Garpa (1982) (Jenny Fields)

Wielki chłód (1983) (Sarah)

Legenda Tarzana władcy małp (1984) (Jane Porter (głos))

Things You Can Tell Just by Looking at Her (2000) (Dr. Elaine Keener)

Dom dusz (1993) (Ferula)

Lincoln (1992) (1992) (Mary Todd Lincoln (głos))

Century of Women, A (1994) ((głos))

Urodzony Sportowiec (1984) (Iris Gaines)

Skylark (1993) (Sarah Witting)

Sarah, Plain and Tall: Winter's End (1999) (Sarah Witting)

Rozwód po francusku (2003) (Olivia Pace)

Żona (2017) (Joan Castleman)

d4bxf96

Jedna z najbardziej znanych i uznanych amerykańskich aktorek średniego pokolenia, z powodzeniem występująca zarówno w filmie, jak i telewizji. Postać charakterystyczna, łatwo rozpoznawalna zawsze wnosząca do roli piętno swojej osobowości, często odgrywająca role kobiecych „czarnych charakterów”, za symboliczną kwintesencję czego uznać można kreację Cruelli De Mon w filmowej adaptacji „101 Dalmatyńczyków”. Pamiętna „fatalnie zauroczona” kochanka Alex Forrest z filmu Adriana Lyne’a i niezapomniana odtwórczyni roli markizy De Merteuil z „Niebezpiecznych związków”.

Urodziła się 19 marca 1947 roku w Greenwich w stanie Connecticut. Jej ojciec był cenionym chirurgiem, związanym z jedną z konserwatywnych organizacji, typu „armia zbawienia”. Jego aktywne uczestnictwo w tej organizacji wymusiło konieczność przeprowadzki całej rodziny do belgijskiego Konga. Close mieszkała też przez jakiś czas w Szwajcarii, gdzie uczęszczała do szkoły z internatem, jednak jako13 - latka wróciła do rodzinnego Greenwich, by w trakcie nauki w szkole średniej po raz pierwszy zetknąć się z teatrem, dołączając do grupy The Fingernails.

Po maturze, przez kilka lat była członkinią folkowego zespołu Up With People, a dawanie koncertów w różnych zakątkach kraju stanowiło jej sposób na życie, do momentu, gdy nie wstąpiła do szkoły teatralnej William and Mary w Virginii. Ukończyła ją jako 27-latka, szybko znajdując zatrudnienie w jednym z nowojorskich teatrów.

Początkowo związana wyłącznie ze sceną, w 1979 roku zadebiutowała w filmie TV „Too far to go”, zaś dzięki doskonałej, drugoplanowej kreacji w Broadwayowskim „Barnum” (1980) została zauważona przez znanego reżysera George’a Roya Hilla, który zapewnił jej angaż w głośnym filmie „Świat według Garpa” (1982) z Robinem Williamsem w roli głównej. Był to jeden z bardziej spektakularnych debiutów w historii kina – Close z miejsca otrzymała za tę rolę nominację do Oscara.

Kolejna przyszła już rok później, dzięki występowi w komedii muzycznej „Wielki chłód”. Aktorka dzieliła odtąd swój czas pomiędzy role filmowe, teatralne i telewizyjne, w każdej z dziedzin odnosząc niemałe sukcesy, mające przełożenie na wyróżnienia krytyki i uznanie publiczności.

Wspomnieć trzeba, że Glenn Close jest jedną z rekordzistek, jeśli chodzi o nominacje do najważniejszych amerykańskich nagród filmowych i telewizyjnych. Pięciokrotnie nominowana była do Oscara (oprócz wyżej wymienionych ról drugoplanowych doceniono też występ w „Urodzonym sportowcu” Barry’ego Levinsona z 1984 roku oraz dwie bardzo ważne główne kreacje: w „Fatalnym zauroczeniu” Adriana Lyne’a z 1987 roku oraz w „Niebezpiecznych związkach” Stephena Frearsa z 1988 roku), ponadto otrzymała dziewięć nominacji do Złotego Globu (w tym dwie uwieńczone statuetką: za rolę w historycznym filmie TV w reżyserii Andrieja Konczakłowskiego „Lew w zimie” 2003, oraz za kreację w serialu „Damages” 2008) i osiem nominacji do telewizyjnej nagrody Emmy (w tym statuetkę za główną rolę w „Sekrecie Margarethe Cammermayer”).

Dekadę lat 90-tych rozpoczęła rolą Gertrudy w adaptacji „Hamleta” w reżyserii Franka Zefirellego. W latach 90-tych pojawiła się w kilku mniejszych lub większych, ale zawsze charakterystycznych rolach – w „Hooku” Spielberga (1991), czarnej komedii „Marsjanie atakują!” Tima Burtona (1996), czy we wspomnianej już adaptacji „101 dalmatyńczyków” (1996, sequel w 2000). Ponownie spotkała się ze Stephenem Frearsem i Johnem Malkovichem na planie „Mary Reilly” (1996), zagrała panią vice-prezydent w sensacyjnym filmie „Air Force One” (1997) Wolfganga Petersena, wystąpiła też u Roberta Altmana w komedii kryminalnej „Kto zabił ciotkę Cookie?” (1999).

W ostatnich latach nieco rzadziej pojawia się na dużym ekranie. W 2003 roku wzięła udział w komedii romantycznej Jamesa Ivory’ego „Rozwód po francusku”, w 2005 – w głośnym filmie w stylu „czarnej komedii” „Żony ze Stepford”. Zdarza jej się użyczać swojego głosu przy realizacji dubbingu (m.in. „Tarzan ”, „Czerwony kapturek - prawdziwa historia”).

W 2007 roku wystąpiła obok Meryl Streep w dramacie „Wieczór”. W tym samym roku pojawiła się też na planie serialu „Damages” (Złoty Glob). Wystąpiła w pięciu seriach tej produkcji. W 2010 roku zagrała w filmie "Teresa Raquin".

W 1988 roku została wybrana Najbardziej Popularną Aktorką w plebiscycie People’s Choice USA. To właśnie na tę dekadę przypadał szczyt popularności aktorki.

Podobno często mylona jest z Meryl Streep, ale – jak dodaje „nigdy w wieczór rozdania Oscarów”. Prywatnie panie są przyjaciółkami. Specyfikę „humoru” Close wyczuć można również w innym, często cytowanym powiedzeniu: „I never wanted to be a man. I feel sorry for them.”

Jej pierwszym mężem był Cabot Wade. W 1984 wyszła za mąż za Jamesa Constantine'a Marlas, z którym rozstała się w 1987. Obecnie związana z Dawidem Shaw, za którego wyszła w 2006.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d4bxf96
d4bxf96
d4bxf96