Artur Żmijewski

Polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, laureat Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego (1992). Mimo, że pierwszym skojarzeniem, jakie wzbudza jego nazwisko, bądź wizerunek, jest hasło „doktor Jakub Burski”, aktor ma na koncie także wiele innych, poza serialowych, czy wręcz pozafilmowych kreacji.

Urodził się 10 kwietnia 1966 roku w Radzyminie. Studiował w warszawskiej PWST i ukończył ją w 1990 roku. W teatrze zadebiutował rok później w spektaklu „Wieczór trzech króli” w reżyserii Macieja Englerta (Teatr Współczesny). Współpracował też z Teatrem Ateneum.

Od 1998 roku związany z Teatrem Narodowym. Słynie z kreacji w rolach dramatycznych. Od 1990 roku grywa w spektaklach Teatru TV, ma ich na koncie kilkadziesiąt.

Zadebiutował w filmie jeszcze przed rozpoczęciem studiów, rolą powstańca w „Dniu czwartym” (1984). W 1989 wcielił się w postać Gustawa/Konrada w filmie „Lawa” Tadeusza Konwickiego, powstałym w oparciu o Mickiewiczowskie „Dziady”. W 1990 roku pojawił się w „Ucieczce z kina ‘Wolność’” Wojciecha Marczewskiego, z kolei rok później – w „Pannach i wdowach” Janusza Zaorskiego.

Rok 1992 przyniósł mu rolę handlarza bronią w „Psach” Władysława Pasikowskiego (sequel w 1994), a 1995 – jedno z pierwszych spotkań zawodowych z Małgorzatą Foremniak na planie filmu Feliksa Falka „Daleko od siebie” oraz rolę Cześka w adaptacji prozy Stasiuka, zatytułowanej „Gnoje”.

W 1996 roku ponownie spotkał się z Pasikowskim na planie „Słodko-gorzkiego” (w 1998 roku wystąpi u niego w „Demonach wojny wg Goyi”), zagrał też u boku Daniela Olbrychskiego w polsko-węgiersko – niemieckim filmie „Ucieczka”.

Pojawiał się w filmach sensacyjnych: „Gniew” (1997), „Amok” Natalii Korynckiej-Gruz (1998), „Ostatnia misja” (1999).

W 2000 roku rozpoczęła się jego wieloletnia przygoda z serialem TV „Na dobre i na złe”, w którym zagrał główną rolę, dzięki której zjednał sobie rzesze fanów, stając się na kilka lat ulubieńcem telewizyjnej publiczności.

Sympatia widzów miała swoje przełożenie w nagrodach: aktor trzy lata z rzędu (2001-2003) otrzymywał Telekamerę dla Najpopularniejszego Aktora, co w efekcie zaowocowało Złotą Telekamerą. W sukcesach tych szedł krok w krok z serialową żoną, Zosią (Małgorzata Foremniak). Razem stanowili przez co najmniej kilka lat „pierwszą parę polskiego ekranu”.

W 2001 roku odcisnął swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2001 roku Żmijewski zagrał ojca Stasia Tarkowskiego w filmie „W pustyni i w puszczy”, a w 2004 partnerował Jolancie Fraszyńskiej w filmowej wersji „Ławeczki” oraz wcielił się w rolę Adama w przeboju Ryszarda Zatorskiego „Nigdy w życiu!”.

W 2005 roku wyreżyserował (debiut!) dwa odcinku serialu „Na dobre i na złe”, w których oczywiście zagrał również swoją słynną rolę.

W 2006 roku wystąpił w „Bezmiarze sprawiedliwości” Wiesława Saniewskiego, zagrał epizod w „Świadku koronnym”, powrócił do roli Adama w filmie Ryszarda Zatorskiego „Tylko mnie kochaj”, a także wystąpił w roli jednego z kolegów Adasia w filmie Marka Koterskiego „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”.

Rok 2007 to jedna z głównych ról w filmie Andrzeja Wajdy „Katyń”. Żmijewski kilkakrotnie użyczał swojego głosu w polskich wersjach językowych do takich filmów, jak m.in. „Madagaskar” i „Jan Paweł II”. Od 2007 r. jest Ambasadorem Dobrej Woli UNICEF. Od 2008 roku gra tytułową rolę w serialu "Ojciec Mateusz". Z kolei od 2009 r. jest Honorowym Obywatelem Miasta Legionowo. W 2010 roku zagrał w filmie "Mała matura 1947", a rok później w "Jak się pozbyć cellulitu".

Artur Żmijewski ma żonę Paulinę i troje dzieci. Są to: Ewa (ur. 1993), Karol (ur. 2000) i Wiktor (ur. 2002).