Urodziła się 30 listopada 1982 roku w Calgary, w Kanadzie, jako najstarsza z trójki rodzeństwa. Dorastała w Montréalu, stąd jej perfekcyjna znajomość zarówno angielskiego, jak i francuskiego języka. Już jako siedmiolatka rozpoczęła owocną karierę dziecięcej modelki, a od piętnastego roku życia regularnie gościła w kanadyjskiej telewizji.

Na ekranie zadebiutowała w 1996 roku w jednym z odcinków kanadyjskiego serialu „Czy boisz się ciemności?”, z którym zresztą związała się później na dłużej, kreując rolę Megan (1999-2000). Na nastoletnią gwiazdę w rodzimym kraju wyrosła głównie dzięki roli jednej z prowadzących edukacyjny program dla dzieci „Popular Mechanics for Kids” (1997-2000) oraz dzięki występom w filmach familijnych („Taniec na księżycu” 1997, „Dzieciaki i dom” 1999).

Jej pierwszą, poważniejszą rolą była ta u boku Joe Mantegny w thrillerze akcji „Powietrzny dramat” (1998). Trzy lata później zachwyciła krytykę dojrzałym występem w telewizyjnym dramacie „Szczęściara” Johna Fawcetta, który przyniósł jej pierwszą, filmową nagrodę – Gemini.

W tym samym, 2001 roku związała się z głośnym serialem „24 godziny”, gdzie wcieliła się w postać Kimberly Bauer, zbuntowanej córki Kiefera Sutherlanda. Krok ten okazał się przełomowy dla międzynarodowej kariery pięknej Kanadyjki, zapewniając jej ogólnoświatową rozpoznawalność i popularność, a także szereg atrakcyjnych propozycji filmowych.

Już w 2003 roku trafiła na plan dwóch głośnych komedii: „Old School: Niezaliczona” Todda Phillipsa, z Luke’iem Wilsonem, Vincem Vaughnem i Willem Ferrellem i „To właśnie miłość” z Hugh Grantem, Emmą Thompson, Keirą Knightley, Alanem Rickmanem i Liamem Neesonem, natomiast w 2004 roku została pierwszoplanową gwiazdą komedii romantycznej „Dziewczyna z sąsiedztwa”. Rola uroczej Danielle – dziewczyny z przeszłością w branży pornograficznej – przyniosła jej sympatię młodych widzów i dwie nominacje do MTV Movie Award w kategoriach: Przełomowa Rola i Najlepszy Pocałunek (z Emilem Hirschem).

W 2005 roku wystąpiła w głośnym horrorze „Dom woskowych ciał” i thrillerze „W ciszy”, a po dwóch latach przerwy powróciła jako pierwszoplanowa gwiazda niezbyt dobrze przyjętego „Sadysty” Rolanda Joffé (nominacja do Złotej Maliny) i znacznie ambitniejszego dramatu „Spokojny człowiek” z Christianem Slaterem i Williamem H. Macym.

W ostatnim czasie, prócz stałej obecności na planie „24 godzin”, pojawiła się u boku Jesseego Bradforda jako tytułowa gwiazda komedii romantycznej „Kłopoty z blondynką” (2008) i wzięła udział w telewizyjnym dramacie „Ny-lon” Larry’ego Shawa (2009).

Komentarze

Trwa ładowanie