Waldemar i Gabriela Kownaccy: Taka miłość zdarza się raz na milion

Zazwyczaj rozwód jest ostatecznym końcem wspólnego życia. Małżonkowie nie chcą się już dłużej widzieć i zrywają wszystkie kontakty, byle tylko nie musieć na siebie patrzeć. Ale nie oni.

Nie rozstali się z powodu zdrad, nałogów czy niekończących się awantur. Po prostu miłość się wypaliła, pojawiły się drobne nieporozumienia – znajomi przyznawali, że kochankowie byli jak ogień i woda – i postanowili pójść każde w swoją stronę. Dyskretnie, szanując uczucia drugiej osoby. Nie zrezygnowali też z przyjaźni.

Nawet kiedy on ożenił się po raz drugi, wciąż wspierał swoją byłą partnerkę. Mieli ze sobą doskonałe relacje i to nie tylko ze względu na dobro syna. Kiedy zmogła ją choroba nowotworowa, to właśnie on tygodniami czuwał przy jej łóżku i towarzyszył byłej żonie w najtrudniejszych chwilach. Poznajcie historię Gabrieli i Waldemara Kownackich.

Waldemar Kownacki urodził się 14 kwietnia 1949 roku w Grajewie. Już od najmłodszych lat był chłopcem niesfornym, ale za to samodzielnym. Za nauką nie przepadał, ciągle się buntował, i już jako nastolatek zdobył zatrudnienie w fabryce farb i lakierów okrętowych.

- Jako dzieciak rzuciłem szkołę – opowiadał w wywiadzie z Małgorzatą Karnaszewską. - Stwierdziłem, że nie muszę przecież za wszelką cenę umieć czytać i pisać! No i zrobiłem sobie w życiu eksperyment. Trafiłem do fabryki, gdzie 40-letni ludzie byli starcami. Po roku miałem dosyć i wróciłem grzecznie do szkoły... Miałem chyba z 14 czy 16 lat, gdy mieszkałem na klatkach schodowych i w starych samochodach, a do szkoły wpadałem tylko z rzadka... Ale nie z winy rodziny: dom miałem wspaniały. To był czysty bunt. Przeszedłem przez pięć ogólniaków - w żadnym nie byłem dłużej, niż rok, bo od razu mnie wyrzucali. Maturę zdałem tylko cudem.

Przez długi czas w ogóle nie myślał o aktorstwie. Nad studia przedkładał grę w karty, marzenia o żeglarstwie i górskie wędrówki.

Do szkoły teatralnej trafił, jak twierdził, przez przypadek i jakoś „tak głupio mu było się już wycofać”. Radził sobie świetnie, a do nauki podchodził z dystansem, mówiąc, że studia były dla niego „kilkoma latami zabawy”.

- Wcześniej chodziłem do teatru głównie po to, żeby postrzelać sobie z procy do aktorów! - żartował. *- Po maturze myślałem o Politechnice, AWF-ie... A gdy trafiłem na egzamin do szkoły teatralnej, nagle okazało się, że mam problem, bo... dostałem się od razu. Wokół widziałem ludzi, którzy odpadli: płakali, byli załamani... A ja poszedłem tam właściwie przypadkiem.*

Warszawską PWST ukończył w 1973 roku i wkrótce potem zadebiutował na scenie. Dwa lata później poślubił swoją poznaną na studiach dziewczynę – Gabrielę Kwasz.

Kiedy zaczęli się spotykać, koledzy śmiali się, że ten związek nie potrwa długo. Bo chociaż uchodzili za najpiękniejszą parę w szkole teatralnej, różniło ich wszystko. On kochał imprezy, wolność, wagarował i miał wyjątkowo luzacki stosunek do życia. Ona cicha, spokojna, obowiązkowa, trochę samotnica, przykładała się do nauki i nie przepadała za szaleństwami. A jednak między nimi zaiskrzyło.

Zgodni, zakochani i niemal nierozłączni – chociaż obiecali sobie, że nie będą mieszać pracy z życiem osobistym. Starali się grywać w różnych produkcjach filmowych, nie chcieli występować na tej samej scenie teatralnej.

W 1983 roku na świat przyszedł ich syn Franciszek i wydawało się, że jego narodziny tylko umocniły to małżeństwo. Kownacka na jakiś czas wycofała się z zawodu, poświęcając się rodzinie.

Jednak zaledwie dwa lata po narodzinach syna Kownaccy podjęli decyzję o rozwodzie. Rozstali się po cichu, bez żadnej medialnej afery.

Jak twierdziła, małżonkowie rozstali się bez żadnej konkretnej przyczyny.

Po rozwodzie Kownacki ożenił się po raz drugi, z aktorką Katarzyną, z którą założył rodzinę.

Ale nie zapomniał o swojej pierwszej żonie. Kiedy w 2004 roku u Gabrieli Kownackiej lekarze wykryli raka piersi, to właśnie jej były mąż zjawił się, służąc pomocą i wsparciem. Kiedy kilka lat później u aktorki zdiagnozowali nowotwór mózgu, to Kownacki, wraz z synem Franciszkiem, czuwał przy jej łóżku.

Gabriela Kownacka zmarła 30 listopada 2010 roku. Waldemar Kownacki czuwał przy jej łóżku do końca. (sm/gb)