Wspominamy tych, którzy odeszli

Wspominamy tych, którzy opuścili nas w zeszłym roku.

Patrick Swayze rozpoczął karierę na początku lat 80. występując w filmach dla młodzieży, takich jak "Wyrzutki" (1983) czy "Czerwony świt" (1984). Przełomowym dla gwiazdora okazał się być występ w serialu "Północ-Południe", w którym Swayze zagrał jedną z głównych ról. Jako syn pani choreograf, aktor zajmował się również tańcem.
Amerykanin miał okazję zaprezentować zdobyte w szkole baletowej umiejętności w obrazie "Dirty Dancing". Obraz z 1987, a także produkcja "Uwierz w ducha" (1990) uczyniły ze Swayze'ego gwiazdę.

Od prawie 2 lat Swayze walczył z nieuleczalnym rakiem trzustki. Aktor zmarł w otoczeniu rodziny.

Jan Machulski urodził się 3 lipca 1928 roku w Łodzi. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum, a później Liceum Koedukacyjnego Pierwszego Stopnia w Aleksandrowie Łódzkim. Studiował w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej, którą ukończył w 1954 roku. Kształcił się także w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W filmie zadebiutował niewielkim epizodem w 1953 roku w noweli "Trzy opowieści" w reż. Czesława Petelskiego. Swoją pierwszą główną rolę Machulski zagrał w filmie Jana Laskowskiego i Tadeusza Konwickiego "Ostatni dzień lata" (1958). W latach 60. i 70. wystąpił w wielu mniejszych rolach m.in. w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" (1964) i w "Lalce" (1968) w reż. Wojciecha Jerzego Hasa.

Jego najsłynniejszą filmową kreacją pozostaje niezapomniana rola kasiarza Henryka Kwinto w komediach kryminalnych "Vabank" (1981) i "Vabank II, czyli Riposta"(1984) reżyserowanych przez syna - Juliusza. Wystąpił także w innych produkcjach realizowanych przez syna m.in. "Kingsajz" (1987), "Deja Vu" (1989), "Kiler" (1997), "Kiler-ów 2-óch" (1999) czy "Vinci" (2004). W latach 90. Machulskiego często wcielał się w postacie wojskowych lub policjantów. Wystąpił wówczas m.in. w kultowych "Psach" (I i II) (1992 i 1994) Władysława Pasikowskiego i w filmie "Polska śmierć" Waldemara Krzystka (1994). Zagrał również w licznych serialach m.in. "Fitness Club" Pawła Karpińskiego (1994- 95), "Ekstradycji" (seria 2 i 3) Wojciecha Wójcika (1996 i 1998) czy "Rodzinie zastępczej" Anny Hałasińskiej i Witolda Adamka (2003). W ostatnich latach życia Jan Machulski pojawiał się w produkcjach młodych twórców m.in. w "D.I.L." Konrada Niewolskiego (2000), "1409. Afera na zamku Bartenstein" Rafała Buksa i Pawła Czarzastego (2005) czy w
"Nie ma takiego numeru" Bartosza Brzeskota (2005).

Zapasiewicz, nim rozpoczął przygodę z aktorstwem, studiował na wydziale chemii Politechniki Warszawskiej, by później podjąć naukę w warszawskiej PWST zwieńczoną dyplomem w 1956 roku.

W czasie bogatej kariery związany był z teatrem Młodej Warszawy, Klasycznym, Współczesnym, Dramatycznym, Powszechnym a także Polskim. Z równym powodzeniem co na scenicznych deskach pojawiał się na ekranie, zarówno w Teatrze Telewizji jak i w filmach. Stworzył kreacje w takich obrazach, jak "Ziemia obiecana", "Lalka", "Panny z Wilka", "Matka Królów", "C. K. Dezerterzy", "Dekalog", "Psy", "Demony wojny wg Goi", "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową" czy "Marszałek Piłsudski".

Farrah Fawcett zdobyła sławę w 1976 roku dzięki serialowi "Aniołki Charliego". Jej aktorski dorobek zamyka rola w komedii "The Cookout". Kilka tygodni przed śmiercią gwiazdy światło dzienne ujrzał film dokumentujący jej walkę z rakiem.

Aktorka od trzech lat cierpiała na nowotwór jelita grubego. Przy jej łożu śmierci czuwał Ryan O'Neal, jej życiowy partner od niemal 30 lat.

David Carradine zdobył sławę dzięki serialowi "Kung Fu". W późniejszej karierze jego postaci często odznaczały się wyjątkowymi zdolnościami w zakresie sztuk walki, co było formą ukłonu w stronę serii. Ostatnio sławę przyniosła mu rola w obrazie "Kill Bill" Quentina Tarantino.

Walczewski zaczynał swoją karierę w Krakowie, gdzie przez 8 lat występował w Teatrze Starym. Dopiero później przeniósł się do Warszawy, gdzie występował w Teatrze Studio oraz w Teatrze Dramatycznym.

Znany był z licznych ról filmowych. Stworzył kreacje m.in. w "Weselu", "Pasażerce", "Vabank II", "Dolinie Issy" czy "Zabij mnie glino". Grał też w popularnych serialach: "Polskie drogi", "Ekstradycja 3", "13 posterunek".
Karierę aktorską zatrzymała choroba. Cierpiał na Alzheimera.

Podczas długiej kariery zawodowej Przegrodzki wcielił się w ponad 200 ról teatralnych. W 1958 r. m.in. zagrał Hamleta w przedstawieniu Jakuba Rotbauma, a w 1967 r. aktora można było zobaczyć w roli Robesspierre'a w spektaklu "Sprawa Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej w reż. Jerzego Krasowskiego. Wcielał się również w postaci z dramatów Fredry, Słowackiego i Gombrowicza.

Przegrodzki był również aktorem filmowym. Zagrał w kilkudziesięciu filmach i serialach, m.in. w "Pętli" (1957), "Rękopisie znalezionym w Saragossie" (1964), "Lalce" (1968) Wojciecha Jerzego Hasa oraz "Marcowych migdałach" (1989) Radosława Piwowarskiego. Jednym z najgłośniejszych seriali z jego udziałem jest "Stawka większa niż życie".

Przegrodzki był wielokrotnie nagradzany i odznaczany za działalność aktorską. M.in. w 2004 r. został odznaczony Kawalerskim Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. Złotym Medalem Gloria Artis 2006.

Aktor zmarł po długiej chorobie w poniedziałek w Warszawie. Miał 83 lata.

Maciej Rybiński miał 64 lata. W zawodzie debiutował jako dziennikarz sportowy. Następnie został felietonistą tygodnika studenckiego "ITD". Był scenarzystą serialu "Alternatywy 4", współautorem kryminałów.

Po wprowadzeniu stanu wojennego został aresztowany, a władze PRL obłożyły go zakazem wykonywania zawodu po tym jak nie przeszedł "pozytywnej weryfikacji". Od września 1982 roku przebywał na emigracji: w Niemczech i w Wielkiej Brytanii. Pisał dla wielu pism emigracyjnych, m.in. paryskiej "Kultury", "Kontaktu", "Dziennika Polskiego" i "Dziennika Żołnierza", "Orła Białego", "Poglądu".

Po powrocie do kraju w 1998 r. współpracował z "Rzeczpospolitą", "Wprost", "Faktem" oraz "Gazetą Polską". W 2002 roku został laureatem Nagrody Kisiela (nagrodę przyznano mu za to, że "pisze, bo myśli").

Amerykański aktor komediowy Dom DeLuise, znany głównie z ról w filmach Mela Brooksa i występów u boku Burta Reynoldsa m.in. w komedii "Mistrz kierownicy ucieka 2".

Dom DeLuise sławę zdobywał m.in. w komediach Brooksa, takich jak "Płonące Siodła", "Nieme kino", "Historia świata: Część I", czy "Robin Hood: Faceci w rajtuzach".

Z Burtem Reynoldsem pojawił się w obu częściach komedii "Piekło na autostradzie" (Cannonball Run) i w drugiej części "Mistrza kierownicy".

"Dom zawsze sprawiał, że wszyscy czuli się lepiej, gdy był w pobliżu. Nigdy nie słyszałem, by powiedział o kimś złe słowo. Będzie mi go brakowało" - mówił Reynolds na wieść o śmierci kolegi z planu.

"Łatwo jest opłakiwać jego śmierć, lecz łatwiej pamiętać czas, gdy nas bawił" - napisała w oświadczeniu rodzina zmarłego.
Oprócz występów w komediach DeLuise dał się poznać jako ekspert od gotowania; był autorem dwóch książek kucharskich i często występował w telewizyjnych programach kulinarnych, gdzie prezentował swoje ulubione receptury.

Urodzona w 1963 roku Richardson ukończyła prestiżową Centralną Szkołę Mowy i Dramatu w Londynie (CSSD). Szerszej publiczności była znana z ról odegranych w filmach "Nie wierzcie bliźniaczkom", czy "Pokojówka na Manhattanie". Jednak najbardziej ceniono ją za występy na deskach teatrów londyńskiego West Endu i nowojorskiego Broadwayu.

M.in. za występ w musicalu "Kabaret" wyróżniono ją w 1998 roku amerykańską nagrodą Tony, przyznawaną za wybitne osiągnięcia w sztuce teatralnej.

Prywatnie żona Liama Neesona, aktorka zmarła w wyniku nieszczęśliwego wypadku na stoku narciarskim.

Aktor zdobył Oscara za najlepszą rolę drugoplanową w słynnym filmie "Tramwaj zwany pożądaniem" (reż. Elia Kazan) w 1952 roku.

W tej samej kategorii był nominowany do Oscara po raz drugi w 1955 roku za obraz "Na nabrzeżach", również w reżyserii Kazana. Znany był też z serialu telewizyjnego "Ulice San Francisco".

Aktor zmarł w swoim domu w rejonie Los Angeles. W ostatnich latach stan zdrowia Maldena pogarszał się - podał agent Budd Moss.

Malden, którego matka była Czeszką, a ojciec Serbem, urodził się w 1912 roku w Chicago jako Mladen Sekulovich. W latach 1989-1992 przewodniczył Amerykańskiej Akademii Filmowej.

Grzegorz Borek, ksywa "Bolec" był jednym z pionierów polskiej muzyki hip-hop. Jego znakiem rozpoznawczym był brak górnej "jedynki". Karierę zaczynał od grania na perkusji w zespole Homo Twist.

"Bolec" swoich sił próbował też w aktorstwie. W filmie "Poniedziałek" zagrał blokersa Mańka u boku Pawła Kukiza. Za tę rolę otrzymał nagrodę na festiwalu "Młodzi i film" w Koszalinie. Ostatnio współpracował z zespołem hip-hopowym "Tewu". Muzycy pomagali przygotować mu jego nową płytę. - Był bardzo sympatycznym człowiekiem z dużym poczuciem humoru. Wielkim artystą, o dużym talencie zarówno muzycznym, jak i aktorskim. Szanował bliskich i był otwarty w relacjach z ludźmi - mówi Dono z "Tewu".

W wieku 50 lat zmarł nagle w Los Angeles Michael Jackson, legenda muzyki rockowej, nazywany "królem popu" i uważany jednego z najwybitniejszych piosenkarzy i showmanów w historii tego nurtu, którego kariera zdawała się zmierzać ku schyłkowi w ostatnich latach po serii skandali. Jackson był także związany z filmem - w ciągu swej długiej kariery wpłynął także na kinematografię.

Jackson rozpoczął karierę w przemyśle muzycznym w wieku 11 lat, kiedy wspólnie z braćmi tworzył zespół Jackson 5. We wczesnych latach 80-tych, zdefiniował artystyczną formę teledysku, realizując przełomowe „Billie Jean”, „Beat It” czy epicki „Thriller”. Brzmienie, styl i taniec Jacksona inspirowały kolejne pokolenia artystów pop, soul, R&B i hip-hopu.

W trakcie swojej niezwykłej kariery, Michael Jackson sprzedał około 750 milionów płyt na całym świecie, wydał 13 singli, z których każdy znalazł się na pierwszym miejscu list przebojów i został jednym z niewielu artystów, których dwukrotnie wprowadzono do Panteonu Sławy Rock’n’Rolla. Księga Światowych Rekordów Guinnessa uznała Jacksona za Artystę Wszech czasów, a „Thriller” za Najlepiej Sprzedający się Album Wszech czasów. Michael Jackson zdobył 13 nagród Grammy i otrzymał nagrodę Artysty Stulecia przyznawaną przez kapitułę Amerykańskich Nagród Muzycznych.

Niekwestionowany Król Popu zmarł 25 czerwca 2009r. na zawał serca w swojej rezydencji na 8 dni przed rozpoczęciem pierwszej trasy koncertowej od dziesięciu lat.
Przygotowania do tego wielkiego wydarzenia możemy obejrzeć w filmie, który umacnia obraz Jacksona jako popowego artysty wszech czasów: "Michael Jackson's: This is it!" (2009)