Amerykańska aktorka, znana zarówno z występów na małym i dużym ekranie, jak i z wzbudzającego liczne kontrowersje, lekko skandalizującego wizerunku zaangażowanej w sprawy mniejszości, biseksualistki. Gwiazda thrillera „Psychol” Gus Van Santa, komedii „Fakty i akty” i kryminału „Donnie Brasco”. Polskim widzom znana z roli Roxane w filmie Agnieszki Holland „Trzeci cud”.

Urodziła się 25 maja 1969 roku w miejscowości Aurora w stanie Ohio, jako jedna z czwórki rodzeństwa. Kiedy miała zaledwie 14 lat, w jednym roku straciła ojca i brata – pierwszy zmarł z powodu AIDS, drugi zginął w wypadku samochodowym. Kilkanaście lat później, na raka mózgu, przedwcześnie zmarła również siostra aktorki.

W momencie, gdy zaczynała karierę w filmie, miała za sobą bagaż ciężkich doświadczeń, ale też pierwsze próby wokalno-taneczne na scenie w jednym z lokalnych teatrów w rodzinnym mieście.

* Jej debiutancką, a zarazem pierwszą znaczącą rolą była kreacja Vicky, jednej z bohaterek popularnego serialu „Another World”, z którym związana była w latach 1987-91, zgarniając dwie nagrody Soap Opera Digest (1989, 1992), Daytime Emmy (1991) i nominację do tej ostatniej (1989).*

W filmie zadebiutowała kilka lat później, jako Mary Jane w disneyowskiej adaptacji powieści Marka Twaina „Przygody Hucka Finna” z Elijah Woodem (1993). Potem zagrała m.in. w „Potyczkach z Jeannie” (1994) i „Smaku ryzyka” (1995), a jej przełomowym występem był ten u boku Demi Moore i Aleka Baldwina w głośnym thrillerze „Pod presją” (1996).

Zagrała jedną z głównych bohaterek tragikomedii z wątkiem melodramatycznym w tle „Rozmawiając, obmawiając” i reżyserowanego przez Cher segmentu nowelowej produkcji TV „Gdyby ściany mogły mówić” (oba 1996), a rok później dała jedne z najbardziej znanych występów w karierze: u boku Johnny’ego Deppa i Ala Pacino w kryminalnej produkcji „Donnie Brasco” Mike’a Newella oraz obok Roberta DeNiro i Dustina Hoffmana w komedii kryminalnej „Fakty i akty” (1997, National Board of Review Award, nominacja do Golden Satellite Award).

W tym samym roku zagrała również w katastroficznym „Wulkanie” z Tommym Lee Jonesem oraz w thrillerze „Koszmar minionego lata” z Jennifer Love Hewitt.

Rok 1998 okazał się dla Heche równie owocny, dzięki roli u boku Harrisona Forda w przygodowym filmie „Sześć dni, siedem nocy” Ivana Reitmana (nominacja do Blockbuster Entertainment Award), a przede wszystkim, dzięki kreacji u Gusa Van Santa w głośnym (mimo, ze chybionym) remake’u słynnego filmu Hitchocka „Psychol” (nominacja do Saturna i Złotej Maliny).

W 1999 roku zagrała główną rolę żeńską w filmie Agnieszki Holland „Trzeci cud” z Edem Harrisem, a w 2000 roku partnerowała Jeffowi Goldblumowi w dramacie „Podwójne życie” oraz Samowi Shepardowi w sensacyjnym filmie TV „Jeden strzał zabija”.

Łatwy, miły i przyjemny rozwój hollywoodzkiej kariery Heche zmącony został, za jej, zdaje się, celowym udziałem, poprzez rozdźwięk pomiędzy jej prywatnym wizerunkiem odważnej i coraz bardziej wojującej lesbijki, a konwencjonalnymi rolami heteroseksualnych bohaterek. Na jej „niekorzyść” w przesiąkniętym poprawnością polityczną, hollywoodzkim światku, zadziałały narkotyczne ekscesy aktorki, szokujące wyznania, zawarte w wydanym w 2000 roku tomie wspomnień „Call Me Crazy” oraz odważny debiut reżyserski i scenariopisarski w postaci jednego z segmentów filmu TV „Gdyby ściany mogły mówić 2” z udziałem jej ówczesnej partnerki, Ellen DeGeneres i Sharon Stone (2000, nagroda publiczności na Lesbian Film Festival w Paryżu).

Naturalną koleją rzeczy, w ostatnich latach zaprzestała występów w mainstreamowych produkcjach, wiążąc się przede wszystkim z kinem niezależnym („Prozac Nation” z Christiną Ricci 2001, „John Q” Nicka Cassavetesa 2002, „Narodziny” z Nicole Kidman 2004, „Życie seksualne” 2005) i z twórczością telewizyjną (seriale „Ally McBeal” 2001, „Everwood” 2004-2005, „Uwaga, faceci” 2006-2008; nominowana do Emmy rola w dramacie „Wybór Gracie” Petera Wernera i wyróżniony nominacją do Saturna występ w thrillerze „Medium” 2004).

Komentarze

Trwa ładowanie