Brooke Shields

Urodziła się 31 maja 1965 roku w Nowym Jorku w rodzinie o nie byle jakich tradycjach. Jej matka była fotomodelką, ojciec pracował w branży kosmetycznej, dziadek był znanym tenisistą, w latach 30-tych grywającym również w filmach, babcia z kolei była poważaną, włoską arystokratką. Rodzice rozwiedli się niedługo po narodzinach Brooke, która, za sprawą swojej mamy, już jako 11-miesięczne dziecko rozpoczęła pracę przed obiektywem (reklamy produktów, typu pieluchy, puder, mleko etc.). Nic dziwnego, że przy tak wczesnym starcie, niewątpliwej urodzie i słusznym wzroście (183 cm), w wieku 16 lat miała za sobą doświadczenie w pracy modelki dla tak znanych magazynów, jak m.in. Cosmopolitan, Elle, Glamour, Seventeen, czy Vogue.

Jeszcze szybciej potoczyła się filmowa kariera Brooke, ku której znowu popchnęła ją matka – niezrealizowana aktorka. Brooke już jako 9-latka zadebiutowała na małym ekranie u boku takich gwiazd jak Christopher Plummer i Faye Dunaway, w telewizyjnej adaptacji sztuki Arthura Millera „After the Fall” (1974), natomiast dwa lata później nastąpił jej debiut filmowy, w kultowym horrorze „Alicjo, słodka Alicjo” (1976). Antykościelna wymowa filmu wzbudzała sensację, szczególnie w zestawieniu z młodziutką, wychowaną w ultrakatolickiej atmosferze, grającą główną rolę Shields.

Było to jednak nic w porównaniu z tytułową kreacją w „Ślicznotce” Louisa Malle’a, gdzie dwunastoletnia zaledwie, aktorka, zagrała młodocianą prostytutkę, nie unikając również rozbieranych zdjęć (1978).

Nastoletnia kariera Shields, generalnie obfitowała w kontrowersje, wynikające z odważnych, jak na swój wiek, projektów, w których brała udział. Do takich należała niewątpliwie emitowana w 1981 roku, telewizyjna reklama dżinsów Calvina Kleina z jej udziałem (ze słynną kwestią „Want to know what gets between me and my Calvins? Nothing”), jak również głośny, skandalizujący obraz „Błękitna laguna” (1980).

** Rola w tym ostatnim przyniosła aktorce pierwszą z trzech Złotych Malin w karierze. Kolejne dostała za drugoplanowe występy w „Saharze” (1983) i komedii „Wyścig armatniej kuli 3” (1989), co wraz z nominacją za najgorszą, pierwszoplanową rolę w „Niekończącej się miłości” Zeffirellego (1981) pretendowało ją do zdobycia nominacji do Złotej Maliny dla Najgorszej Aktorki Dekady (1990), a nawet Najgorszej Aktorki Stulecia (2000), których jednakowoż udało jej się uniknąć.**

Jawna niechęć krytyków nie przekładała się na reakcje publiczności, która cztery lata z rzędu (1981-84) wybierała Shields Najlepszą Aktorką Młodego Pokolenia.

Dekadę lat 80-tych zamknęła występem u boku Timothy’ego Daltona w komedii „Brenda Starr” (1989). W latach 90-tych stale występowała, zarówno na małym, jak i dużym ekranie, jednak nie udało jej się utrzymać popularności porównywalnej z tą, jaką cieszyła się u progu kariery.

Pojawiła się m.in.: obok Martina Sheena w dramacie „Running Wild” (1992), jako tytułowa bohaterka thrillera TV „Osaczyć Laurę” (1993), obok Keanu Reevesa w komedii sci-fi „Freaked” (1993), wraz z Reese Witherspoon w czarnej komedii „Spojrzenie mordercy” (1996), czy jako gwiazda włoskiej produkcji „Amerykański romans” (1994). Dziesięć lat później ponownie została zaproszona do Italii, by wystąpić obok Chevy Chase’a w filmie „Nasz włoski mąż” (2004).

** W latach 1996-2000 grała tytułową rolę w serialu komediowego „A teraz Susan”, otrzymując za tę rolę po dwie nominacje do Złotego Globu i Golden Sattelite Award. W latach 1999-2000, Shields była też jedną z producentek serialu.**

Rok 1999 to udział w kilku dość znanych produkcjach, takich jak: telewizyjna komedia „Napad prawie doskonały”, komedia romantyczna „Kawaler” z Chrisem O’Donnellem i Renée Zellweger, dramat „Czarne i białe” z Robertem Downeyem Jr., czy nagrodzony na MFF w Seattle „Weekend” z Geną Rowlands. W ostatniej dekadzie bardzo rzadko pojawiała się na ekranie (komedie „Kamerdyner” 2005, „Bag Boy” 2007).

W 2008 roku wystąpiła w głośnym thrillerze „Nocny pociąg z mięsem” z Vinnie Jonesem. W tym samym roku rozpoczęła swoją przygodę, jako jedna z trzech głównych bohaterek serialu „Lipstick Jungle” (2008-2009).

Brooke Shields ma na swoim koncie występy sceniczne, przede wszystkim w głośnych, broadwayowskich musicalach („Grease” 1995, Kabaret” 2001, „Chicago” 2005).