Cezary Morawski
Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, szerokiej publiczności znany jako Krzysztof Zduński z telenoweli „M jak miłość”. Ma na swoim koncie bogate doświadczenie w zakresie polskiego dubbingu – zarówno jako odtwórca mówionych ról, jak i reżyser dubbingu. Jest zasłużonym działaczem społecznym i charytatywnym na rzecz środowiska artystycznego, uhonorowanym wysokim odznaczeniem państwowym - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
07.03.2011 20:10
Urodził się 5 czerwca 1954 roku w Szczecinie. Studiował w warszawskiej PWST, którą ukończył w 1977 roku. W tym samym roku zadebiutował na ekranie w głównej roli Rudego w głośnym filmie historycznym „Akcja pod Arsenałem” Jana Łomnickiego i dołączył do obsady serialu „Układ krążenia” Andrzeja Titkowa, z Edwardem Lubaszenko w roli swojego serialowego ojca (1977-78).
Swój debiut sceniczny zaliczył jeszcze jako student, biorąc udział w wyreżyserowanej przez Andrzeja Wajdę sztuce „Gdy rozum śpi” Antonio Buerto Vallejo na scenie Teatru na Woli w Warszawie (1976).
Początek kariery ekranowej aktora przypadał na narodziny nurtu Kina Moralnego Niepokoju, w którego dziełach, siłą rzeczy brał udział („Spirala” 1978 i „Constans” 1980 Krzysztofa Zanussiego, „Dziecinne pytania” Janusza Zaorskiego 1981, „Głosy” Janusza Kijowskiego 1980).
Z Zanussim spotkał się później nie raz, m.in. na planie zagranicznej produkcji „Z dalekiego kraju”, gdzie kreował postać Karola Wojtyły (1981). Wiele lat później ponownie zagrał też u Kijowskiego („Kameleon” 2001) i Zaorskiego („Haker” 2002).
W dekadzie lat 80-tych stworzył pierwszoplanowe kreacje w: „Fachowcu” Krzysztofa Grubera (1983), serialu „Dorastanie” Mirosława Gronowskiego (1987) i horrorze „Labirynt” Andrzeja Stefana Kałuszki (1985). Zagrał u Marka Koterskiego w jego debiutanckim „Domu wariatów” (1984) i ponownie spotkał się z Łomnickim na planie biograficznego serialu „Modrzejewska”, gdzie po raz kolejny po Janie Bytnarze „Rudym” i Karolu Wojtyle wcielił się w historyczną postać pisarza Henryka Sienkiewicza (1989). Do grona kreowanych przez Morawskiego historycznych bohaterów dołączyli później m.in. Julian Marchlewski i Weygand Maxime.
Wystąpił w wielu produkcjach lub koprodukcjach zagranicznych (m.in. u boku Tadeusza Łomnickiego w niemieckim „Pensjonacie ‘Słoneczny blask’” w reżyserii Filipa Bajona 1990, u Agnieszki Holland w filmie „Europa Europa” 1990, w australijsko-polsko -chińskim serialu „W krainie władcy smoków” 1997, polsko-niemieckim serialu dla młodzieży „Trzy szalone zera”1999, francuskim „Wietrze ze wschodu” 1992).
Wraz z wkroczeniem aktora w wiek średni, chętnie zaczęto powierzać mu epizody i role „profesorsko-lekarskie” (seriale: „Klan”, „Ekstradycja 3”, „Czułość i kłamstwa”, „Wszystkie pieniądze świata” Andrzeja Kotkowskiego, „Na kocią łapę”, filmy: „Jak narkotyk” Barbary Sass, „Kameleon” Kijowskiego, „Rób swoje, ryzyko jest twoje” Mariana Terleckiego). Ma też na swoim koncie role: księdza („Sala nr 6” Grubera, serial „Zespół adwokacki”), mecenasa („Na dobre i na złe”), szefa radia („Amok” Natalii Korynckiej-Gruz), reżysera TV („Miodowe lata”) i dyrektora szkoły („Haker” Zaorskiego).
** Niewątpliwie najsłynniejszym występem ostatnich lat jest rola Krzysztofa Zduńskiego, męża Marii (Małgorzata Pieńkowska), ojca Pawła i Piotra (Rafał i Marcin Mroczkowie) w telenoweli „M jak miłość” (2000-2006). Aktor odszedł z serialu po tym, jak grany przez niego bohater zmarł na zawał.**
Jedną z istotnych gałęzi działalności Morawskiego jest dubbing. Jego twórczość w tym zakresie obejmuje zarówno reżyserię (m.in. „Wojownicze Żółwie Ninja”, „Stefan Malutki”, „7 krasnoludków – historia prawdziwa”, „Robotboy”), jak i użyczanie głosu postaciom w filmach fabularnych (m.in. „Złap mnie jeśli potrafisz”, „Mali agenci”, „Psie serce”, „Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy”) i animowanych („Happy Feet – Tupot małych stóp”, „Pocahontas”, „Incredible Hulk”, „Przygody Lisa Urwisa” i inne).
W ciągu ponad 30-letniej kariery aktorskiej był związany z wieloma scenami. Występował w teatrach warszawskich: Na Woli (1976, 1994), Współczesnym (1977-88), Wielkim (1984), Powszechnym (1988-2001), Domowym (1989-90), Syrena (1999-2001) i Ochoty (2001-07) oraz poza stolicą - w Teatrze Impresaryjnym we Włocławku (1992), Scenie na Piętrze w Poznaniu (1993-94) i Bogusławskiego w Kaliszu (1994-95). Wystąpił w wielu spektaklach Teatru TV.
** W 2007 roku, podczas Międzynarodowego Zjazdu Sybiraków otrzymał z rąk Prezydenta Lecha Wałęsy honorowy tytuł „Ambasadora Sybiraków” za spektakl „Moja dusza”. Jest jednym z bohaterów książki Marzanny Graff-Oszczepalińskiej „Siła codzienności”.**
