Urodził się 3 listopada 1921 roku w Ehrenfeld w stanie Pensylwania w USA jako potomek litewskich emigrantów. W filmie zadebiutował w 1951 roku („You’re In the Navy Now”). W 1953 – jeszcze jako Charles Buchinsky – pojawił się w „Gabinecie figur woskowych”. W tym samym roku otrzymał nominację do Emmy za gościnny występ w serii TV „General Electric Theater”.

Rola po raz pierwszy kredytowana pod pseudonimem artystycznym Bronson, miała miejsce w 1954 roku („Drum Beat”). Aktor często wcielał się w role Indian oraz grał czarne charaktery. Najbardziej znane kreacje z wykorzystaniem wizerunku twardego i bezwzględnego mężczyzny stworzył w takich obrazach, jak: „Siedmiu wspaniałych” (1960) Johna Sturgesa, „Parszywa dwunastka” (1967) Roberta Aldricha, czy „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie” (1968) Sergia Leone.

W 1968 roku po raz pierwszy spotkał się na planie z przyszłą żoną, Jill Ireland, przy okazji filmu „Villa Rides”. W 1972 roku otrzymał Henrietta Award (specjalny Złoty Glob) dla Najlepszego Aktora(razem z Seanem Connery’m). Wówczas też po raz pierwszy współpracował z reżyserem Michaelem Winnerem („Chato” i „Mechanik” 1972, „The Stone Killer” 1973).

Występem, który przyniósł aktorowi największą sławę była rola Paula Kerseya w „Życzeniu śmierci” (1974), właśnie w reżyserii Winnera. Film doczekał się w sumie 5 części (1982, 1985, 1987, 1994), cieszył się dużą popularnością, wraz z aktorem, który był przecież wizytówką całej serii.

W latach 80-tych i 90-tych grywał przede wszystkim w filmach sensacyjnych (m.in. „Śmiertelne polowanie” 1981, „Zło, które czyni człowiek” 1984, „Prawo Murphy’ego” 1986, „Zamach” 1987 z żoną, Jill Ireland, „Posłaniec śmierci” 1988). W 1991 roku zagrał u Seana Penna w „Indiańskim biegaczu”. W 1995, 1997 i 1999 grał komisarza Paula Feina w serialu TV „Rodem z policji”. Pod koniec życia cierpiał na chorobę Alzheimera. Zmarł 30 sierpnia 2003 roku w Los Angeles.

Komentarze

Trwa ładowanie