Christopher Walken

Urodził się 31 marca 1943 roku w Asturii w stanie Nowy Jork, w USA. Jego rodzice byli imigrantami z Europy - ma pochodzenie szkocko-niemieckie. Studiował anglistykę, sztukę aktorską doskonaląc w nowojorskim Actors Studio. Jest jednym z tych szczęśliwców, który odniósł sukces jako aktor dziecięcy i któremu udało się kontynuować karierę także w wieku dorosłym. Wszystko dzięki niebywałemu talentowi.

Od dziecka uczył się tańca i już w wieku 10 lat zaczął występować w różnych muzycznych show „złotej ery telewizji” (jak zwie się lata 50-te). W 1959 roku zadebiutował na Broadwayu w sztuce „J. B.”.

Wcześniej kredytowany jako Ronnie Walken, w połowie kolejnej dekady przybrał imię Christopher. Od głównych ról w Broadwayowskich musicalach płynnie przeszedł do repertuaru dramatycznego, a jego występy były cenione zarówno przez krytyków teatralnych, jak i widzów (m.in. tytułowa rola „Makbeta” 1974).

Po niewielkiej roli w filmie „Me and My Brother” (1968), zrobił wrażenie rolą młodego elektryka w thrillerze Sidneya Lumeta „Taśmy prawdy” (1971). Swój komediowy talent ujawnił dzięki niewielkiej, ale znaczącej roli psychotycznego brata Diane Keaton w „Annie Hall” Woody’ego Allena (1977). Szczególną sławę zdobył dzięki kreacji w „Łowcach jeleni” Michaela Cimino (1978), za którą otrzymał Oscara, nominację do Złotego Globu i BAFTA.

W 1980 roku ponownie wystąpił u Cimino w „Bramie nieba”, rok później pojawił się na małym ekranie w produkcji Jonathana Demme’a „Kim w tej chwili jestem?” (1981). W latach 80-tych wystąpił ponadto w takich filmach, jak niezależna produkcja „Martwa strefa” Davida Cronenberga (1983), film z serii „James Bond”- „Zabójczy widok” (1985), „Biloxi Blues” (1988), czy „Wspólnota” (1989).

W latach 90-tych rozpoczął współpracę z reżyserem Ablem Ferrarą („Król Nowego Jorku” 1990, „Pogrzeb” 1996), zagrał razem z Glenn Close w trzech filmach TV (cykl „Rodzina Sary” 1991, 1993, 1999), głównie jednak zasłynął jako odtwórca drugoplanowych ról w takich obrazach, jak „Powrót Batmana” (1992), „Prawdziwy romans” Tony’ego Scotta (1993, wg scenariusza Tarantino), czy „Pulp Fiction” (1994) Quentina Tarantino. W 1998 roku użyczył swojego głosu postaci z filmu animowanego „Mrówka Z”, rok później zagrał Jeźdźca w „Jeźdźcu bez głowy” Tima Burtona (1999).

Generalnie grywa bardzo dużo, również obecnie, przeważnie pojawiając się jednak w rolach drugoplanowych, w niekoniecznie ambitnych produkcjach. W 2001 roku zagrał obok Julii Roberts w „Ulubieńcach Ameryki” oraz w filmie „Afera naszyjnikowa”.** Rok 2002 to występ w filmie Stevena Spielberga „Złap mnie, jeśli potrafisz”, za który otrzymał nominację do Oscara oraz nagrodę BAFTA.**

Za rolę w „Gigli”, obok Jennifer Lopez i Bena Afflecka otrzymał nominację do Złotej Maliny (2003). W ostatnich latach wystąpił w co najmniej kilku znanych produkcjach, m.in. takich, jak „Człowiek w ogniu”, komedia „Zawiść” Barry’ego Levinsona, „Żony ze Stepford” (wszystkie w 2004), „Romance&Cigarettes” Johna Turturro, komedia romantyczna „Polowanie na druhny” (oba w 2005), komedia fantasy „Klik: i robisz co chcesz” (2006), czy ostatnio – muzyczny film „Lakier do włosów” (2007) z Michelle Pfeiffer i Johnen Travoltą.

W 2009 roku zagrał w filmie “Plan prawie doskonały”. Rok 2010 to rola Joe’ego w obrazie “Obywatel Brando”. W 2011 roku zagrał w filmie “Kill the Irishman”.