Cisza / Das Letzte Schweigen (2010)

Podczas gdy rodzice Sinikki są pogrążeni w agonalnym cierpieniu powodowanym przez niepewność i ciągłe wyczekiwanie, los ich córki rozgrzebuje nieco już zabliźnione rany w matce pierwszej ofiary. Ma ona przeczucie, że gość przebywający w jej domu – miły młody człowiek, żonaty i z dwójką dzieci – jest mordercą Pii. Dzień mija, z nieba na modne domki leje się żar a z precyzją budowany świat mieszkańców zaczyna się walić.

Sam reżyser komentuje swój film następująco: „Cisza” zamyka w sobie dwa gatunki: dramat i thriller. Głównym tematem filmu nie jest odpowiedź na pytanie „Kto to zrobił?” ale pokazanie psychicznego stanu bohaterów i tego, w jaki sposób działa na nich strata ukochanych. Film jest obrazem stanu ducha, który we wspaniały sposób oddają aktorzy, grając nie tylko słowem, ale przede wszystkim ciałem. Ich twarze wyrażają to, czego słowami nie da się już powiedzieć.