Dustin Hoffman

Jeden z najwybitniejszych aktorów filmowych w historii kina, także aktor teatralny; zdobywca dwóch Oskarów, sześciu Złotych Globów, honorowych nagród na festiwalach w Wenecji w i w Berlinie. Znany wśród publiczności i uznany przez krytykę.

Urodził się 8 sierpnia 1937 roku w Los Angeles. Zawodu uczył się na scenach Nowego Jorku oraz w słynnej nowojorskiej szkole Actors Studio. Zadebiutował w filmie TV w 1966 roku („Journey of the Fifth Horse”). Już rok później zagrał swoją przełomową rolę zbuntowanego Benjamina w głośnym filmie „Absolwent” Mike’a Nicholsa. Rola przyniosła mu nagrodę BAFTA i Złoty Glob dla Najlepszego Debiutanta oraz pierwszą nominację do Oskara (i Złotego Globu) dla Najlepszego Aktora Pierwszoplanowego. Kolejnych sześć (w tym dwie statuetki) dostawał w miarę regularnie w latach późniejszych. Zagrał role w większości najważniejszych filmów amerykańskich lat 60-tych i 70-tych.

W 1969 roku, obok Jona Voighta w „Nocnym kowboju” Johna Schlesingera (nominacja do Oskara i Złotego Globu, nagroda BAFTA) oraz jedną z tytułowych ról w filmie „John i Mary” Petera Yatesa (nominacja do Złotego Globu, nagroda BAFTA), w 1970 - w antywesternie „Mały Wielki Człowiek” Arthura Penna (nominacja do nagrody BAFTA), w 1971 w „Nędznych psach” Sama Peckinpaha, w 1973 - w „Papillonie” , a w 1974 – w „Lennym” Boba Fosse’a (kolejna nominacja do Oskara, nagrody BAFTA i Złotego Globu), każdą kolejną rolą potwierdzając swoją rangę aktora wszechstronnego i niezwykle utalentowanego.

W 1976 roku ponownie wystąpił u Johna Schlesingera w „Maratończyku”, za rolę w którym zebrał kolejne nagrody i nominacje (do Złotego Globu i nagrody BAFTA), pojawił się też obok Roberta Redforda w filmie Alana J. Pakuli „Wszyscy ludzie prezydenta” (nominacja do BAFTA).

Rok 1979 to pierwszy Oskar, Złoty Glob i nominacja do BAFTA za rolę w filmie „Sprawa Kramerów” Roberta Bentona, w którym aktor partnerował również Oskarowej Meryl Streep. W 1982 roku zebrał głosy uznania, sympatię widzów i kolejne nominację za „przebierankową” rolę w komedii „Tootsie” (nominacja do Oskara, Złoty Glob i nagroda BAFTA) Sydneya Pollacka, u boku Jessiki Lange.

W 1986 roku zgarnął Złoty Glob i nagrodę Emmy za rolę w filmie telewizyjnym Volkera Schlöndorffa „Śmierć komiwojażera”. Potwierdził swój talent rolą chorego na autyzm Charliego Babbitta w „Rain Man” Barry’ego Levinsona (Oskar, nagroda BAFTA, Złoty Glob). Z Levinsonem będzie współpracował jeszcze wielokrotnie, stając się niemal jego „dyżurnym” aktorem w latach 90-tych.

W 1992 roku otrzymał nominację do Złotego Globu za rolę kapitana Hooka w Spielbergowskej wersji opowieści o Piotrusiu Panu, przechodząc w tym celu metamorfozę niemal porównywalną z pamiętną rolą w „Tootsie”. W kilku scenach filmu wystąpiła trójka dzieci Hoffmana: Max, Jake i Rebecca

W latach 90-tych dobrze odnalazł się w typowo rozrywkowych produkcjach (film kryminalny „Dick Tracy” Warrena Beatty 1990, komediowy Przypadkowy bohater”1992 Stephena Frearsa, katastroficzna „Epidemia” 1995 Wolfganga Petersena, thriller „Uśpieni” 1996 i film science-fiction „Kula” – obydwa w reżyserii Barry’ego Levinsona).

W 1998 roku otrzymał ostatnią, jak na razie nominację do Oskara i Złotego Globu za rolę w komedii Levinsona „Fakty i akty”, gdzie spotkał się na planie z „równym sobie” Robertem de Niro.

Pojawił się też jako Wielki Inkwizytor w „Joannie d’Arc” (1999) Luka Bessona, jako on sam w „Być jak John Malkovich” (1999) Spike’a Jonze’a, w „Przekręcie doskonałym” (2003), w „Marzycielu” Marka Forstera (2004), ponownie obok Roberta de Niro w komedii „Poznaj moich rodziców” (2004, nagroda MTV za Najlepszą Rolę Komediową), w filmie Andy’ego Garcii „Havana - miasto utracone”.

Popisową rolę aktor stworzył w „Pachnidle” Toma Tykwera -zagrał w tym filmie drugoplanową postać perfumiarza Baldiniego. Po "Pachnidle" przyszły role w "Przypadku Harolda Cricka", "Holiday", "Pana Magorium cudowne emporium".W tym ostatnim filmie po raz kolejny potwierdził swój talent i zyskał uznanie widzów.

W 1989 roku aktor otrzymał honorową nagrodę Złotego Niedźwiedzia podczas MFF w Berlinie. W 1996 roku otrzymał Honorowego Złotego Lwa na MFF w Wenecji. W 1997 roku otrzymał honorową nagrodę im. Cecila B. DeMille’a, wręczaną podczas gali rozdania Złotych Globów.

W 1999 został uhonorowany nagrodą za całokształt przez Amerykański Instytut Filmowy. W 2003 roku otrzymał niemiecką Złotą Kamerę oraz brytyjską Empire Award za Osiągnięcia Życia. W latach 1989 i 1990 wybrany został na Najpopularniejszego Aktora w rankingu People’s Choice Award USA. W 2008 roku zagrał w filmie "Po prostu miłość". Z kolei w 2010 roku wystąpił w komedii "Poznaj naszą rodzinkę". Rok później użyczył głosu Mistrzowi Shifu w animacji "Kung Fu Panda 2".

Dustin Hoffman był mężem Anne Byrne (od 4 maja 1969 do 6 października 1980), z którą ma córkę Karinę. W 1980 roku ożenił się z Lisą Gottsegen. Mają czwórkę dzieci; dwóch synów - Jacoba Jake'a Hoffman (ur. 20 marca 1981) i Maxwella (ur. 30 sierpnia 1984) oraz dwie córki - Rebeccę (ur. 17 marca 1983) i Alexandrę (ur. 1987).