Elijah Wood

Jeden z najbardziej znanych aktorów amerykańskich młodego pokolenia, który najpierw zasłynął jako „cudowne dziecko” Hollywoodu, z powodzeniem grając u boku największych gwiazd już od 8-go roku życia, później z kolei – jako idol nastoletniej publiczności i pamiętny odtwórca roli Froda w słynnej trylogii „Władca Pierścieni”.

Urodził się 28 stycznia 1981 roku w miejscowości Cedar Rapids w stanie Iowa, jako drugie z trójki dzieci Warrena i Debbie Wood. Trafił do show-biznesu w tak młodym wieku dzięki mamie, która, widząc w nim talent w kierunku zabawiania innych poprzez odgrywanie różnych ról, zachęciła go do wzięcia udziału w dorocznym konkursie organizowanym przez International Modeling and Talent Association w Los Angeles. Tam właśnie został „odkryty”.

Po kilku reklamowych występach zadebiutował w filmie - w niewielkiej roli w drugiej części słynnego „Powrotu do przyszłości” Roberta Zemeckisa (1989). Pierwsza większa rola nadeszła już rok później, wraz z rodzinną, autobiograficzną sagą „Avalon” Barry’ego Levinsona (1990), gdzie Wood, wcielając się w postać uroczego wnuka głównych bohaterów miał odzwierciedlać alter ego samego reżysera. Od samego początku związany był z mainstreamowymi produkcjami, pełnymi wielkich gwiazd. Z Richardem Gere i Andym Garcią spotkał się na planie „Wydziału wewnętrznego” Mike’a Figgisa (1990), z Donem Johnsonem i Melanie Griffith – podczas kręcenia „Raju odzyskanego” (1991), a z Melem Gibsonem i Jamie Lee Curtis – na planie romansu sci-fi „Wiecznie młody” (1992). Partnerował też Tomowi Hanksowi („Marzyciele, czyli potęga wyobraźni” 1993, Young Artist Award), Bruce’owi Willisowi („Małolat” Roba Reinera 1994, nominacja do Saturna) i Kevinowi Costnerowi („Wojna” 1994).

W 1993 roku wcielił się w tytułowego bohatera „Przygód Hucka Finna” oraz zgarnął Saturna za rolę w thrillerze „Synalek”, gdzie spotkał się na planie z inną dziecięcą gwiazdą tamtych lat – Macaulayem Culkinem. W przeciwieństwie do tego ostatniego, kariera aktorska Wooda szczęśliwie nie ograniczyła się jedynie do szczenięcych lat. W bardziej dojrzałe, „dorosłe” aktorstwo wkroczył wraz z dramatem Anga Lee „Burza lodowa” (1997). Rok później dołączył do gwiazdorskiej obsady katastroficznego „Dnia zagłady” oraz po raz pierwszy spotkał się z Robertem Rodriguezem na planie pastiszowego horroru „Oni” (1998).

Zagrał jeszcze w niezależnej komedii kryminalnej „Łańcuch szczęścia” (2000), kiedy nadeszła absolutnie przełomowa rola w słynnej, trzyczęściowej ekranizacji powieści J.R.R. Tolkiena „Władca Pierścieni” Petera Jacksona (2001, 2002, 2003). Pamiętna kreacja Froda Bagginsa przyniosła mu wiele nagród indywidualnych (m.in. Empire Award, MTV Movie Award, Saturn) i zespołowych (m.in. National Board of Review Award) oraz ogromną popularność na całym świecie, czyniąc z Wooda jednego z najbardziej znanych gwiazdorów młodego pokolenia.

W międzyczasie aktor angażował się w mniej znane, często niezależne produkcje (m.in. dramat „Środa popielcowa” w reżyserii i z udziałem Edwarda Burnsa 2002, komedia romantyczna „Wszystko czego pragnę” z Franką Potente i Mandy Moore 2002, kryminał „Hooligans” 2005, debiut reżyserski Lieva Schreibera „Wszystko jest iluminacją” 2005, dramat „Bobby” Emilia Esteveza z Lindsay Lohan u boku 2006).

Zagrał jednego ze speców komputerowych w głośnym romansie sci-fi „Zakochany bez pamięci” z Kate Winslet i Jimem Carreyem (2004) i dwukrotnie spotkał się z Rodriguezem: na planie familijnej produkcji „Mali Agenci 3D: Trójwymiarowy odjazd” (2003) oraz głośnej ekranizacji komiksu Franka Millera „Sin City – Miasto grzechu” (2005).

Wśród ostatnich projektów z udziałem Wooda znajdują się m.in.: dramat „Day Zero” (2007) i hiszpańsko-francuski kryminał „The Oxford Murders” (2008).

Ma na swoim koncie dokonania w zakresie dubbingu (jako Tomcio Paluch w „Przygodach Tomcia Palucha i Calineczki” 2002, Mumble w „Happy Feet: Tupot małych stóp” 2005, tytułowy bohater filmu „The Legend of Spyro” 2009).