Emmanuelle Seigner

Aktorka i modelka francuska, ostatnimi czasy zajmująca się również muzyką. Prywatnie: żona Romana Polańskiego; odtwórczyni ról w jego filmach.

Urodziła się 22 czerwca 1966 roku w Paryżu w rodzinie o artystycznych korzeniach.

Jej ojciec był znanym fotografem, matka – dziennikarką, a dziadek, Louis Seigner - aktorem Comédie Française.

Uczęszczała do przyklasztornej szkoły, w wieku 14 lat rozpoczynając pracę modelki. Jej dość oryginalna, tajemnicza uroda pomogła jej w zrobieniu międzynarodowej kariery na tym polu, a także w płynnym przejściu z wybiegu do studia filmowego.

Debiutowała w 1984 roku rolą we francuskim thrillerze „Rok meduzy”, a już rok później zagrała u Jean-Luka Godarda w kryminale „Detektyw” (1985) z udziałem Julie Delpy.

W 1988 roku po raz pierwszy spotkała się zawodowo z Romanem Polańskim, występując w jego anglojęzycznym thrillerze „Frantic”, u boku Harrisona Forda.

Już jako żona Polańskiego stworzyła niezapomnianą kreację w erotycznym dramacie „Gorzkie gody” (1992) w jego reżyserii i z udziałem Hugh Granta, Kristin Scott Thomas oraz samego reżysera.

Z powodzeniem występowała zarówno w filmach francusko-, jak i anglojęzycznych, dobrze sprawdzając się tak w komediach (m.in. „Złodziej prędkości” 1998), w mocnym kinie z gatunku thrillera (m.in. „Buddy Boy” 1999, „Pozory i złudzenia” 2003), czy horroru („Dziewiąte wrota” 1999 Polańskiego z udziałem Johnny’ego Deppa), jak i w kinie akcji sci-fi („Nirvana” 1997 z Christopherem Lambertem).

* Za rolę u boku Catherine Deneuve w dramacie „Plac Vendôme” (1998) otrzymała swoją jedyną nominację do Césara dla Najlepszej Aktorki.*

Obie panie podobno żywiły do siebie taką niechęć, że dochodziło między nimi do ciągłych sprzeczek na planie.

W 2004 roku dołączyła do obsady komedii obyczajowej „I żyli długo i szczęśliwie”, ponownie spotykając się na planie z Johnnym Deppem, jak również z takimi osobistościami, jak Anouk Aimée, Claude Berri i Charlotte Gainsbourg, a w 2005 roku pojawiła się w chwalonej przez krytykę roli gwiazdy muzyki pop w dramacie „Kulisy sławy”.

* Po dwóch latach przerwy od gry w filmie, powróciła dzięki świetnym rolom w dwóch głośnych, biograficznych obrazach: „Edith Piaf – Niczego nie żałuję” oraz „Motyl i skafander” Juliana Schnabla (oba z 2007 roku). Za drugoplanową rolę prostytutki Titine w tym pierwszym, Seigner nominowana była do nagrody Sattelite.*

Pasje muzyczne realizuje występując wraz z zespołem Ultra Orange.