Ewa Braun

Znana polska dekoratorka wnętrz, scenografka i kostiumolożka, zdobywczyni Oskara (wraz z Allanem Starskim) za dekorację wnętrz do „Listy Schindlera”. Córka pisarza Andrzeja Brauna. Członkini Amerykańskiej Akademii Filmowej w Los Angeles przyznającej Oskary. Nauczycielka akademicka.

Urodziła się 2 sierpnia 1944 roku w Krakowie. Jest absolwentką studiów z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.

Pracowała przy realizacji około 60 filmów fabularnych i seriali telewizyjnych, początkowo w charakterze kostiumologa, później – jako dekoratorka wnętrz i scenografka. Przez całe lata kariery współpracowała z wybitnymi reżyserami polskimi i zagranicznymi, takimi jak m.in. Andrzej Wajda, Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Zanussi, Agnieszka Holland, Wojciech Jerzy Has, Janusz Majewski, Costa Gavras, Steven Spielberg, Peter Kassovitz, czy John Irvin.

Swoją wieloletnią przygodę z filmem zaczynała na początku lat 70-tych, jako autorka kostiumów do serialu TV „Przygody psa Cywila” Krzysztofa Szmagra (1970) oraz komedii „Pan Dodek” Jana Łomnickiego (1970) z Adolfem Dymszą w roli głównej.

W 1972 roku po raz pierwszy współpracowała z Zanussim, jako II scenograf filmu „Iluminacja” oraz zajmowała się kostiumami do „Ocalenia” Edwarda Żebrowskiego, a w 1973 roku była odpowiedzialna za kostiumy do takich filmów, jak „Przejście podziemne” Krzysztofa Kieślowskiego, „Nie będę cię kochać” Janusza Nasfetera oraz „Stracona noc” i „Zazdrość i medycyna” Janusza Majewskiego.

Z Majewskim współpracowała później jako kostiumolog na planie „Zaklętych rewirów” (1975), dekorator wnętrz w „Sprawie Gorgonowej” (1977), „Królowej Bonie” (1980), „Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny” (1982), „Słonej róży” (1982), „C.K. Dezerterach” (1985) i „Złocie dezerterów” (1998). Raz jeszcze spotkała się z Żebrowskim projektując kostiumy do jego „Szpitala przemienienia” (1978) oraz wielokrotnie współpracowała z Zanussim: na planie „Barw ochronnych” (1976), „Spirali” (1978), „Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest” (1988), „Życie za życie. Maksymilian Kolbe” (1990), „Dotknięcie ręki” (1992) i „Brat naszego Boga” (1997).

Ponadto dwukrotnie była dekoratorką wnętrz do filmów Wojciecha Jerzego Hasa („Nieciekawa historia” 1982, „Pismak” 1984), pracowała też na planie „Kariery Nikodema Dyzmy” (1980), „Zaklętego dworu” (1976) Antoniego Krauzego i „Lawy” (1989) Tadeusza Konwickiego, a za scenografię do słynnego filmu dla młodzieży „Cudowne dziecko” (1986) Waldemara Dzikiego, otrzymała nagrodę na FPFF w Gdyni.

* Sukcesy na skalę międzynarodową osiągnęła w latach 90-tych, dzięki współpracy scenograficznej na planie „Prominenta” (1991) Johna Irvina, dekoracji wnętrz do „Europy Europy” (1990) Agnieszki Holland i „Małej apokalipsy” (1992) Costy – Gavrasa, zaś przede wszystkim jako zdobywczyni Oskara za dekorację wnętrz do filmu Stevena Spielberga „Lista Schindlera” (1993). Statuetkę otrzymała wówczas wraz z autorem scenografii, Allanem Starskim.*

W 1995 roku była dekoratorką wnętrz do filmu Andrzeja Wajdy „Wielki tydzień”, rok później współpracowała z Volkerem Schlöndorffem na planie „Króla olch” (1996), a w 1997 była autorką dekoracji do „Bandyty” Macieja Dejczera.

Jedną z ostatnich realizacji Ewy Braun jest współpraca na planie „Jakuba kłamcy” (1999) Petera Kassovitza z Robinem Williamsem i Alanem Arkinem w rolach głównych oraz realizacja kostiumów i dekoracji do fabularyzowanego dokumentu Antoniego Krauzego „Do potomnego” (2004).

Od 1999 roku aż do chwili obecnej jest pedagogiem w PWSFTviT w Łodzi. W latach 2002-2005 wykładała również w Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Nowych Mediów w Warszawie, a od 2005 roku prowadzi zajęcia konsultacyjne w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy w Warszawie.