Ewa Gorzelak - Dziduch

Urodziła się 3 listopada 1974 roku w Łodzi. Studiowała w warszawskiej Akademii Teatralnej, a jako świeżo upieczona absolwentka uczelni, w 1997 roku zadebiutowała na scenie Teatru Narodowego w Warszawie, z którym związana była przez jeden sezon. Później dołączyła do ekipy Teatru Powszechnego w Radomiu, którego aktorką była w latach 1998-2000.

Zanim jednak ukończyła studia aktorskie, w 1996 roku zaliczyła epizody na małym i dużym ekranie w serialu „Dom” i filmie „Matka mojej matki” Roberta Glińskiego oraz zagrała główną rolę Szimeny w inscenizacji „Cyda” Corneille’a, wyreżyserowanej przez Krystynę Jandę dla Teatru TV.

** Wkrótce nadeszły większe role filmowe – obok Marcina Władyniaka i Agnieszki Krukówny w „Farbie” Michała Rosy (1997), Mirosława Baki, Magdaleny Cieleckiej i Rafała Maćkowiaka w „Amoku” Natalii Korynckiej Gruz (1998) oraz Petera J.Lucasa i Janusza Gajosa w sensacyjnej „Ostatniej misji” Wojciecha Wójcika (1999).**

Zagrała też nieco mniejszą rolę w słynnym przeboju „Zakochani” Piotra Wereśniaka (2000) i ponownie spotkała się z Wójcikiem na planie „Tam i z powrotem” (2002). Generalnie jednak, w ostatniej dekadzie pojawiała się głównie na małym ekranie.

Zanim nadeszła przełomowa roli Gabrieli, Gorzelak zaliczyła szereg mniejszych i większych występów w innych serialach – „Czułość i kłamstwa” (1999-2000), „Policjanci” (1999), „Na dobre i na złe” (2000), „Złotopolscy” (2000), „As” (2002), „M jak miłość”.

** W 2003 roku związała się na stałe z popularną telenowelą „Na Wspólnej”, gdzie po dziś dzień kreuje rolę Gabrieli Góralczyk – jednej z siódemki głównych bohaterów filmu. Rola przyniosła jej ogromną popularność, rozpoznawalność i sympatię widzów w całym kraju.**

W międzyczasie raz jeszcze spotkała się z Wójcikiem, pojawiając się w epizodzie na planie serialu „Fałszerze. Powrót sfory” (2006) oraz zagrała gościnnie w serialach „Pensjonat pod Różą” (2006), „Glina” (2007) i „Pitbull” (2007).

W 2006 roku powróciła na plan telenoweli „M jak miłość”, tym razem w nieco większej roli Doroty Stadnickiej, laborantki w przychodni Kotowicza, którą kreuje po dziś dzień.

Zagrała w kilku sztukach Teatru Telewizji, m.in. „Duże i małe” Piotra Łazarkiewicza (1998), „Pies ogrodnika” Jacka Gąsiorowskiego (1998), „Sandra K.” Marii Zmarz-Koczanowicz (2000) i „Chłopak i anioł” Michała Rosy (2001).