Halina Kowalska
Miejsce urodzenia: | Brzeziny k. Łodzi |
Filmografia: | Nie ma róży bez ognia (1974) (Wanda Filikiewicz) Kardiogram (1971) (Wilińska) Nie lubię poniedziałku (1971) (Marianna) Drewniany różaniec (1964) (Celina) Wśród nocnej ciszy (1978) (Genowefa Stopkowa) Sanatorium Pod Klepsydrą (1973) (Adela) |
Polska aktorka filmowa i teatralna, znana przede wszystkim z charakterystycznych ról komediowych w filmach z okresu PRL-u.
Urodziła się 27 lipca 1941 roku w Brzezinach koło Łodzi. Studiowała na Wydziale Aktorskim PWSFTViT w Łodzi, którą ukończyła w 1966 roku. Była aktorką teatrów: imienia Bogusławskiego w Kaliszu (1966-67) oraz Komedia (1967-74), Kwadrat (1974-81) i Na Woli (1983-87) w Warszawie. W 1967 roku, podczas VII Kaliskich Spotkań Teatralnych zdobyła nagrodę SPATiFu dla młodego aktora, za rolę za rolę Julii w inscenizacji „Romea i Julii”.
* Zadebiutowała jeszcze jako studentka, rolą Celiny – wychowanki w pensjonacie prowadzonym przez zakonnice, w „Drewnianym różańcu” Ewy i Czesława Petelskich (1964).*
Po kilku latach przerwy wystąpiła w większych rolach w dwóch dramatach Romana Załuskiego – „Dom” (1970) i „Kardiogram” (1971) oraz w komediach: „Kłopotliwy gość” Jerzego Ziarnika, „Milion za Laurę” Hieronima Przybyła i – jako klientka biura matrymonialnego w „Nie lubię poniedziałku” Tadeusza Chmielewskiego (wszystkie z 1971 roku).
W 1973 roku pojawiła się u boku Jana Himilsbacha, Zdzisława Maklakiewicza i Igi Cembrzyńskiej w komedii Andrzeja Kondratiuka „Jak to się robi” oraz wystąpiła u boku Jana Nowickiego i Tadeusza Kondrata, w roli Adeli w skrajnie odmiennej w tonie, filmowej adaptacji „Sanatorium pod klepsydrą” w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa. Jako że film miał swój pokaz (i zdobył Nagrodę Jury) na MFF w Cannes, aktorka miała zaszczyt towarzyszyć twórcy podczas tego wydarzenia.
W 1974 roku po raz pierwszy wystąpiła u Stanisława Barei w komedii „Nie ma róży bez ognia”, grając żonę głównego bohatera (Jacek Fedorowicz). Z reżyserem spotkała się ponownie kilka lat później, na planie serialu „Alternatywy 4”, gdzie wcieliła się w postać śpiewaczki (1983).
W międzyczasie zagrała w kryminalnym filmie Tadeusza Chmielewskiego „Wśród nocnej ciszy” (1978) oraz w psychologicznym „Oknie” Wojciecha Wójcika (1981).
W latach 1988-90 występowała w pierwszej telenoweli produkcji polskiej – „W labiryncie”.
Ostatnią ekranową rolą Haliny Kowalskiej był nieduży występ w serialu „40-latek. 20 lat później” (1993), gdzie zagrała byłą miłość Karwowskiego.
Ma na swoim koncie wiele znaczących ról teatralnych na deskach warszawskich scen. Znana jest również z udziału w, popularnym w latach 70-tych, programie humorystycznym „Dobranocka (vel Bajka) dla dorosłych”, którego stałym gospodarzem był Jan Kobuszewski.
Komentarze