Znana aktorka, piosenkarka i modelka polskiego pochodzenia, jedna z nielicznych polskich aktorek, którym udało się odnieść sukces zagranicą. Dziewczyna Bonda w „GoldenEye” i piękna Helena w ekranizacji „Ogniem i mieczem”.

Urodziła się 4 czerwca 1970 roku w Białymstoku. Jej tato był muzykiem jazzowym, mama – lekarką, jednak rodzice rozeszli się gdy miała zaledwie rok. Jako ośmioletnia dziewczynka wyjechała z matką do Szwecji. W szkole uczyła się dramatu i muzyki, co procentowało później, kiedy rozpoczęła karierę w show-biznesie.

Miała siedemnaście lat, gdy została zauważona przez szwedzkiego reżysera, Staffana Hildebranda, który zaproponował jej główną rolę w filmie „Nikt tak nie kocha jak my” (1988). Film okazał się pierwszym krokiem na drodze do sukcesu. Ciesząc się popularnością nastolatków w całej Skandynawii, rozsławił tym samym młodziutką gwiazdę, która w chwilę później odkryła również swoje pozostałe talenty i rozpoczęła owocną karierę, jako gwiazda muzyczna i wzięta modelka.

Jej sława po raz pierwszy miała okazję sięgnąć poza granice Skandynawii, kiedy zdjęcia pięknej Słowianki trafiły na okładki międzynarodowych magazynów mody (m.in. włoskiego „Vogue’a”). Popularność z prawdziwego zdarzenia przyniósł jej, emitowany w MTV teledysk do piosenki „Shame Shame Shame”, promującej debiutancki album „Iza” (1991).

Płyta Scorupco, podobnie jak wydany w 1989 roku, debiutancki singiel „Substitute”, zdobyły w Szwecji status Złotej Płyty. Piosenki, które śpiewała, inspirowane były muzyką lat siedemdziesiątych, w szczególności – twórczością ABBY.

W połowie lat 90-tych powróciła na ekrany. Zagrała w krótkometrażowym filmie uznanego, szwedzkiego reżysera Lukasa Moodysona („Ciemna, burzliwa noc” 1995) i wystąpiła w pierwszoplanowej roli Carli w skandynawskiej produkcji kostiumowej „Łzy św. Piotra” (1995), zanim nadeszła przełomowa kreacja u boku Pierce’a Brosnana w słynnej produkcji „GoldenEye” Martina Campbella.

Rola pięknej, rosyjskiej programistki Natalii Fiodorownej Simonowej pozwoliła aktorce dołączyć do ekskluzywnego grona ‘dziewczyn Bonda’, przynosząc ogromną popularność na całym świecie.

Ciesząc się urokami rodzinnego życia bardziej, niż blaskami międzynarodowej sławy, odrzuciła kilka kolejnych propozycji, które mogłyby ugruntować jej pozycję w hollywoodzkim świecie. Odmówiła Campbellowi, który chciał zaangażować ją do roli Eleny w „Masce Zorro” (1998, rolę ostatecznie otrzymała Catherine Zeta-Jones). Nie zdecydowała się też dołączyć do gwiazdorskiego grona thrillera „Tajemnice Los Angeles” Curtisa Hansona (1997). ‘Jej’ rola trafiła do Kim Basinger, która, notabene, otrzymała za nią Oskara.

Scorupco powróciła do pracy na planie filmowym w 1999 roku, debiutując na ekranach polskich kin jako sienkiewiczowska Helena w słynnej ekranizacji „Ogniem i mieczem” Jerzego Hoffmana, z Michałem Żebrowskim i Aleksandrem Domogarowem u boku. W kolejnych latach pojawiała się zarówno w skandynawskich, jak i hollywoodzkich produkcjach. W 2000 roku ponownie spotkała się z Campbellem na planie rozgrywającego się w Himalajach thrillera „Granice wytrzymałości” oraz była pierwszoplanową gwiazdą szwedzkiego thrillera „Nurek” Erika Gustavsona.

Dwa lata później wystąpiła u boku Matthew McConaugheya, Christiana Bale’a i Gerarda Butlera w produkcji fantasy „Władcy ognia” Roba Bowmana, a w 2004 roku zagrała obok słynnego, szwedzkiego aktora, Stellana Skarsgårda w prequelu głośnego horroru „Egzorcysta: Początek” Renny’ego Harlina.

Ostatnie filmy z jej udziałem to: komedia „Klub Dzikich Kotek” Christophera Duddy’ego i szwedzki romans/kryminał „Solstorm” Leifa Lindbloma (oba z 2007 roku). Była rzeczniczką szwedzkiej nfirmy kosmetycznej Oriflame.

Komentarze

Trwa ładowanie