Jacek Chmielnik

Charakterystyczny aktor filmowy i sceniczny, reżyser teatralny, dramatopisarz. Szerokiej publiczności dał się poznać przede wszystkim jako odtwórca pamiętnych ról u Juliusza Machulskiego (Olo z „Kingsajz”, Moks z „Vabank”) i Zygmunt Korczyński z ekranizacji „Nad Niemnem”. Charyzmatyczny gospodarz teleturnieju „Kochamy polskie seriale”.

Urodził się 31 stycznia 1953 roku w Łodzi. Studiował w tamtejszej PWSFTviT, którą ukończył w 1975 roku. W tym samym roku zadebiutował na scenie Teatru Ateneum w Warszawie, z którym związany był przez dwa kolejne sezony. Później był aktorem teatrów: Bogusławskiego w Kaliszu (1977-78), Jaracza w Łodzi (1978-81), Polskiego w Poznaniu (1981-82) i Słowackiego w Krakowie (1982-91). Na scenie tego ostatniego zrealizował autorskie prapremiery swoich pierwszych sztuk teatralnych: Romanca i Wiosna w zoo. Z kolei w krakowskim Starym Teatrze wystawił swoją Psychodramę, czyli seks w życiu człowieka. W jego dorobku znajduje się w sumie około czterdziestu kreacji teatralnych i ponad dwadzieścia realizacji reżyserskich.

Pierwsze występy Chmielnika na ekranie sięgają lat 70-tych (epizody w serialach „Polskie drogi” Janusza Morgensterna 1974 i „Ile jest życia” Zbigniewa Kuźmińskiego 1977), jednak prawdziwy sukces przyniosła Chmielnikowi dopiero kolejna dekada. Wraz z niezapomnianą rolą Moksa w głośnym debiucie Juliusza Machulskiego – komedii kryminalnej „Vabank” (1981) i jej sequelu „Vabank II czyli riposta” (1984) rozpoczął się najszczęśliwszy okres w karierze filmowej aktora. W 1986 roku ponownie spotkał się z Kuźmińskim, tym razem kreując ważną rolę Zygmunta Korczyńskiego w słynnej ekranizacji „Nad Niemnem” w jego reżyserii, a w 1987 roku dał pamiętny występ jako Olo Jedlina w głośnej, fantastycznej komedii Machulskiego „Kingsajz”. Poza tym idealnie sprawdził się w hrabiowskiej roli u boku Katarzyny Gniewkowskiej w adaptacji powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” Kuźmińskiego (1988), ciekawie wypadając także w roli pisarza, Władysława Orkana w biograficznej produkcji „Kolory kochania” Wandy
Jakubowskiej (1988).

Chmielnik był współtwórcą dialogów do tego filmu, jak również do powstałych w tym samym czasie, głośnych produkcji dla dzieci z własnym udziałem - „Bliskie spotkania z wesołym diabłem” i „Przyjaciele wesołego diabła” Jerzego Łukaszewicza (1988). Na ekrany powrócił dopiero po dwunastu latach przerwy, w międzyczasie skupiając się przede wszystkim na twórczości teatralnej. W latach 1993-96 był dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w rodzinnej Łodzi. Tam początkowo okrył się złą sławą, otrzymując od łódzkich krytyków teatralnych „nadzwyczajną” Czarną Maskę – anty-nagrodę „za utrzymywanie stałego, żenująco niskiego poziomu artystycznego Teatru Nowego w Łodzi”. Jurorzy najwidoczniej poważnie weszli na ambicję twórcy, który już rok później odebrał zaszczytną Złotą Maskę za „największe osiągnięcia artystyczne sezonu teatralnego 1994/95” i rolę Józefa Piłsudskiego w „Dyktatorze” w Teatrze Nowym w Łodzi.

Powrócił na ekrany, dzięki gościnnym występom w serialach („Na dobre i na złe”, „Lokatorzy”, „Samo życie” , „Świat według Kiepskich”, „Rodzina zastępcza”) oraz jako niezapomniany gospodarz popularnego teleturnieju „Kochamy polskie seriale”. W 2001 roku zagrał brata rotmistrza Stanisława Radziwiłła w głośnym mini-serialu historycznym „Marszałek Piłsudski”, w 2005 roku wystąpił w jednej z głównych ról w edukacyjnym serialu komediowym „Szanse finanse”, a w latach 2005-2006 kreował postać stryja głównej bohaterki serialu „Warto kochać”. Mniej więcej w tym samym czasie związany był z Teatrem Muzycznym w Gliwicach. W 2002 roku zrealizował tam operę „Cyrulik sewilski” Gioacchino Rossiniego, w 2004 - musical „Grają naszą piosenkę” Marvina Hamlischa i operetkę „Zemsta nietoperza” Johanna Straussa, a w 2005 roku – operetkę „Kwiat Hawai” Paula Ábraháma. Jako aktor pojawił się tu w roli Horacego w inscenizacji słynnego musicalu „Hello, Dolly!” Jerry’ego Hermana.

Jego ostatnim występem na ekranie była rola Zdzisława Żandarowskiego w opartym o autentyczne fakty spektaklu Teatru TV „Afera mięsna” w reżyserii Janusza Dymka (2007). Zmarł tragicznie, 22 sierpnia 2007 roku w Suchawie koło Włodawy, na skutek śmiertelnego porażenia prądem. Miał 54 lata.