Jane Campion

Nowozelandzka reżyserka, scenarzystka i producentka. Najbardziej znana przedstawicielka nurtu kina feministycznego. Zdobywczyni wielu prestiżowych nagród, w tym Oscara i Złotej Palmy w Cannes za film „Fortepian”. Jest pierwszą kobietą- reżyserką w historii festiwalu, która zdobyła jego Grand Prix.

Urodziła się 30 kwietnia 1954 roku w Wellington w Nowej Zelandii, w rodzinie o tradycjach teatralnych – jej matka była aktorką, a ojciec reżyserem teatralnym.

Zanim odbyła podróż do Europy, by uczyć się malarstwa w Wenecji i asystować przy realizacji filmów reklamowych i dokumentalnych w Londynie, studiowała antropologię.

Później wyjechała do bliższej rodzinnemu domowi Australii, gdzie w 1984 roku skończyła studia artystyczne (malarstwo i rzeźba) i reżyserskie w Sydney.

Jej studencka etiuda „Skórka” (1982) została nagrodzona na MFF w Cannes.

Kolejne krótkometrażówki: „Passionless Moments” (1983) i „A Girl’s Own Story” (1984) otrzymały nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego.

Telewizyjnym debiutem pełnometrażowym Campion był obraz „Two Friends” (1986), a debiutanckim filmem kinowym - czarna komedia „Sweetie” (1989), która przyniosła reżyserce Independent Spirit Award dla Najlepszego Filmu Zagranicznego, kolejną nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego za scenariusz (razem z Gerardem Lee) oraz nominację do Złotej Palmy w Cannes.

Zrealizowany w 1990 roku dramat „Anioł przy moim stole”, oparty na autobiograficznej powieści nowozelandzkiej pisarki Janet Frame zdobył trzy nagrody na MFF w Wenecji, w tym Wielką Nagrodę Jury, nagrodę FIPRESCI na festiwalu w Toronto oraz kolejną Independent Spirit Award dla Najlepszego Filmu Zagranicznego. Największym sukcesem Campion okazał się zrealizowany w 1993 roku, kostiumowy obraz „Fortepian” z Oscarowymi kreacjami Holly Hunter i Anny Paquin i niezapomnianą muzyką Michaela Nymana.

Film został obsypany nagrodami - otrzymał Złotą Palmę w Cannes, osiem nominacji do Oscara (w tym statuetkę dla Campion za Najlepszy Scenariusz oraz nominację za reżyserię), jedenaście nagród Australijskiego Instytutu Filmowego (dla Campion za reżyserię, scenariusz i najlepszy film), trzy nagrody BAFTA i siedem nominacji do tej nagrody (m.in. za reżyserię, scenariusz i najlepszy film), Césara i Independent Spirit Award dla Najlepszego Filmu Zagranicznego, sześć nominacjo do Złotego Globu (w tym trzy dla Campion) oraz liczne nagrody krytyków.

Film był wysmakowany wizualnie (Złota Żaba festiwalu Camerimage za Najlepsze Zdjęcia) i odwoływał się do dawnych, antropologicznych zainteresowań twórczyni – szczególnie zaś do kwestii różnic kulturowych i opozycji natura-kultura.

Jak zwykle w centrum zainteresowania stawiał kobietę (stała cecha twórczości reżyserki), obrazując jej sposób funkcjonowania, odnajdywania się w świecie obowiązujących norm i konwenansów. Podobny temat poruszał także kolejny film Campion, zrealizowany na podstawie powieści Henry’ego Jamesa „Portret damy” (1996) z Nicole Kidman, Johnem Malkovichem, Viggo Mortensenem, Johnem Gielgudem i Christianem Balem.

W 1999 roku wyreżyserowała przesiąknięty indyjskością „Święty dym” z Kate Winslet i Harveyem Keitelem (Elvira Notari Prize w Wenecji dla Campion i Winslet, nominacja do Złotego Lwa), a w 2004 – thriller erotyczny „Tatuaż” z zaskakująco odmienioną Meg Ryan w roli głównej.

Ostatnio wzięła udział w realizacji dwóch nowelowych projektów: w przygotowanym z okazji 60-lecia festiwalu w Cannes obrazie „Każdy ma swoje kino” (2007) oraz we francuskim dramacie „8” (2008). W 2009 roku wyreżyserowała obraz "Jaśniejsza od gwiazd".