Jim Sheridan

Po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę filmowego świata swym fabularnym debiutem. Był nim nakręcony w 1989 roku film ,,Moja lewa stopa’’, oparty na niezwykle budujących mimo swej tragicznej wymowy faktach z życia irlandzkiego pisarza i malarza Christy Browna, który na skutek ciężkiego porażenia mózgowego był w stanie poruszać tylko lewą stopą. Ogromny artystyczny i kasowy sukces filmu Sheridana przyczynił się do odrodzenia irlandzkiej kinematografii i przyniósł swym twórcom aż pięć nominacji do Oskara, między innymi w kategorii najlepszego filmu fabularnego. Grający główną rolę Daniel Day Lewis z dnia na dzień zyskał status gwiazdora i rozpoczął owocną artystyczną współpracę z Sheridanem. Lewis otrzymał ze swą kreację Oskara dla najlepszego aktora w roli pierwszoplanowej, a grająca u jego boku Brenda Ficker została nagrodzona prestiżową statuetką za rolę drugoplanową. Sam Sheridan został nominowany w dwóch kategoriach: za reżyserię i adaptację scenariusza. Oprócz wielu innych międzynarodowych wyróżnień,

film zdobył nagrodę Donatello (włoski odpowiednik Oskara) za najlepszy film zagraniczny oraz otrzymał Złotego Niedźwiedzia na festiwalu filmowym w Berlinie.

Choć po tak wielkim sukcesie reżyser został zasypany propozycjami z Hollywood, zdecydował się zostać w Irlandii, gdzie nakręcił swój kolejny film , ,,The Field’’z nominowaną do Oskara kreacją Richarda Harrisa w roli farmera, który broni swej ziemi przed agentami nieruchomości. Prócz tego Sheridan napisał scenariusz do współczesnej baśni Mike Newella ,,Into The West’’, w której ujawnił swe zainteresowanie magiczną stroną rzeczywistości. Film opowiadał o grupie irlandzkich wędrowców ( Cyganów) oraz ich czarodziejskim białym koniu, który gładko łączył w sobie elementy baśniowe i realne.

W roku 1993 odbyła się premiera słynnego filmu ,,W imię ojca’’. Także i tym razem Sheridan sam napisał, wyreżyserował i wyprodukował dramatyczną opowieść o walce Gerry’ego Conlona, człowieka który został niewinnie skazany za domniemany udział w zamachu bombowym przeprowadzonym przez IRA. Główne role w filmie zagrali Daniel Day Lewis i Emma Thompson. Obraz, przez jednych krytykowany, a przez innych chwalony za bolesny realizm, otrzymał wiele nominacji do Oskara, w tym za reżyserię, adaptację scenariusza i najlepszy film fabularny. Sheridan po raz drugi zdobył nagrodę Donatello za najlepszy film zagraniczny oraz otrzymał drugą nominację od nagrody WGA.

Kolejny film był również jego własnym dziełem jako scenarzysty, reżysera i producenta. W ,,Bokserze’’, będącym historią miłości rozkwitającej w burzliwych realiach Północnej Irlandii po raz trzeci zagrał Daniel Day Lewis. Film przyniósł Sheridanowi hiszpańską nagrodę (Goya Award) za najlepszy film zagraniczny oraz nominację do Złotego Globu za reżyserię. Następnie Sheridan napisał i wyprodukował film ,,Some Mother’s Son’’ wyreżyserowany przez Terry’ego George’a oraz został producentem filmu ,,Agnes Browne’’, który wyreżyserowała i w którym zagrała główną rolę Anjelica Huston. Pod szyldem spółki producenckiej Hell’s Kitchen Sheridan kierował produkcją trzech słynnych irlandzkich filmów: ,,Borstal Boy’’, wyreżyserowanej przez brata Jima, Petera Sheridana opowieści o irlandzkim pisarzu Brendanie Behanie, ,,On The Edge’’w reżyserii Johna Carney’a oraz najnowszego, para dokumentalnego filmu Paula Greengrassa ,,Bloody Sunday’’. Ostatni film otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu filmowym w Sundance w 2002

roku, zdobył Złotego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie i dwie nagrody British Independent Film.

Jim Sheridan jest synem reżysera teatralnego. Urodził się i dorastał w Irlandii. Przeżycia związane z przedwczesną śmiercią brata Frankie’ego, który zmarł na raka mózgu, stały się jednym z autentycznych osobistych wątków, wplecionych przez reżysera do ,,Naszej Ameryki’’. Sheridan rozpoczął karierę w teatrze, będąc jednym z założycieli dublińskiego Project Art. Centre. Zanim wyjechał z Irlandii, wyprodukował wiele sztuk, wśród których można wymienić opartą na ,,Dzielnym wojaku Szwekju’’ Jaroslava Haška sztukę ,,Spike in the First World War. Był również laureatem literackiej nagrody Macauley’a i drugim w historii dramatopisarzem, który ją otrzymał. W 1981 roku opuścił Irlandię, by przez Kanadę udać się do Ameryki, gdzie chciał zaistnieć jako reżyser i producent teatralny. Do Nowego Jorku przybył wraz z żoną i dwiema córkami (trzecia przyszła na świat w Nowym Jorku). Przeżycia z tamtego okresu stały się inspiracją scenariusza ,,Naszej Ameryki’’.

Podczas pobytu w Nowym Jorku po raz pierwszy i jedyny otarł się o prawdziwe studia filmowe; przez sześć tygodni jego nazwisko figurowało na liście studentów NYU Film School. Ostatecznie został dyrektorem artystycznym Irish Arts Centre (Centrum Sztuki Irlandzkiej), które dzięki jego twórczym pomysłom zdobyło w 1987 roku teatralną nagrodę Obie. Po dwóch dekadach od swego przybycia do Nowego Jorku, reżyser powrócił do znanych miejsc, by nakręcić tu swój najnowszy film ,,Nasza Ameryka’’.

(źródło: Cinepix)