John Malkovich

Amerykański aktor, którego specyficzna „lodowata” uroda i charakterystyczny styl gry, zdeterminowały typ postaci, z jakimi jest powszechnie kojarzony – są one przeważnie silnie zindywidualizowane, psychopatyczne, tajemnicze, niejednoznaczne. Również reżyser teatralny i producent.

Urodził się 9 grudnia 1953 roku w Christopher w stanie Illinois w USA. Jego ojciec był z pochodzenia Chorwatem.

Studiował na Uniwersytecie Stanowym w Illinois. Najpierw związany wyłącznie z teatrem, po dziś dzień stawia go wyżej niż kino. Sam mówi: „na scenie czuję się jak w domu” – nic więc dziwnego, że od początku odnosił spore sukcesy jako aktor teatralny.

Od 1976 roku związany był z chicagowskim Steppenwolf Theatre Ensemble, później z kolei przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie zagrał m.in. w off -Broadwayowskiej sztuce Sama Sheparda „True West”, za którą otrzymał nagrodę teatralną Obie (1982). W 1984 roku zadebiutował na Broadwayu w „Śmierci komiwojażera”, gdzie wystąpił obok Dustina Hoffmana. Sztukę tę przeniesiono rok później do TV, a Malkovich za drugoplanową rolę w niej otrzymał nominację do Złotego Globu oraz nagrodę Emmy (1985).

W tym samym roku zadebiutował jako reżyser na Broadwayu („Arms and the Man”).

W tych latach aktora coraz częściej można było podziwiać już nie tylko na scenie, ale i w filmie. W samym tylko 1984 roku stworzył dwie niezapomniane kreacje w „Polach śmierci” oraz – jako niewidomy – w „Miejscach w sercu” Roberta Bentona (nominacja do Oscara).

W 1987 roku zagrał u Stevena Spielberga w głośnym „Imperium słońca”, dał wyraz także swojemu komediowemu talentowi w „Mężczyźnie idealnym”.

Jeszcze większą uwagę zwrócił na siebie w 1988 roku, dzięki roli libertyńskiego Valmonta w „Niebezpiecznych związkach” Stephena Frearsa. Niezapomniana okazała się też kreacja poszukującego samorealizacji podróżnika w „Pod osłoną nieba” (1990) Bernarda Bertolucciego. W 1992 roku brawurowo zagrał niepełnosprawnego w adaptacji „Myszy i ludzi” oraz wystąpił w pastiszowym filmie Woody’ego Allena „Cienie we mgle”.

Za rolę zimnokrwistego zabójcy w sensacyjnej produkcji „Na linii ognia” (1993) Wolfganga Petersena otrzymał nominację do Oscara, Złotego Globu i BAFTA.

W 1994 roku wystąpił w głównej roli w telewizyjnej adaptacji „Jądra ciemności” Conrada, w reżyserii Nicolasa Roega (nominacja do Złotego Globu), rok później wziął udział w jednej z nowelek „Po tamtej stronie chmur” Michelangela Antonioniego i Wima Wendersa oraz w dramacie „Klasztor” Manoela de Oliveiry.

Rok 1996 to występ obok Nicole Kidman w kostiumowym „Portrecie damy” Jane Campion oraz – jako Dr Jekyll i Mr Hyde w „Mary Reilly” z Julią Roberts.

Nigdy nie przepadający za atmosferą gwiazdorstwa i blichtrem Hollywood pod koniec lat 90-tych przeniósł się wraz z rodziną na południe Francji, by blisko swojego nowego domu wziąć udział w „Człowieku w żelaznej masce” (1998), zagrać rolę króla Karola VII w „Joannie D’Arc” Luca Bessona (1999) oraz pojawić się – jako opętany obsesją policjant w adaptacji „Nędzników” z Gérardem Depardieu (2000).

W 1999 roku wystąpił w ironicznej, surrealistycznej wariacji na swój temat „Być jak John Malkovich” Spike’a Jonze’a.

Rok 2002 to debiut reżyserski Malkovicha – „Tancerz”, 2003- udział w komercyjnej komedii „Johnny English” oraz w thrillerze „Gra Ripleya”, a 2004 – występ obok Catherine Deneuve w filmie „Ruchome słowa”.

W 2006 roku można było zobaczyć aktora w roli króla Galbatorixa w superprodukcji fantasy „Eragon” oraz w głównej roli znanego malarza w biograficznym filmie „Klimt”. W 2008 roku zagrał u boku Angeliny Jolie w filmie "Oszukana". W 2010 roku wystąpił w "Red" oraz w "Niezwyciężonym Secretariacie". Rok 2011 ro rola w filmie SF "Transformers 3".

Od 2001 roku Malkovich udziela się jako producent filmowy (m.in. „Ghost World”, „Rozpustnik”, „Akademia tajemniczych sztuk pięknych”).

Pierwszą żoną Johna Malkovicha była Glenne Headly (1982–1988). Po raz drugi ożenił się z Nicolettą Peyran (w 1989). Mają dwoje dzieci.