Katarzyna Bujakiewicz
Znana i lubiana polska aktorka telewizyjna, teatralna i filmowa, kojarzona przede wszystkim jako siostra Marta z telenoweli „Na dobre i na złe” i sekretarka Mariola z „Magdy M.”.
Urodziła się 28 września 1972 roku w Poznaniu.
Pierwsze doświadczenia aktorskie zdobyła jeszcze jako dziecko w teatrze „Arlekin” prowadzonym przez Andrzeja Maleszkę. Mimo niezbyt przychylnego nastawienia rodziny, po maturze zdecydowała się zdawać – obok zaplanowanych wcześniej studiów romanistycznych - również na studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej we Wrocławiu. Ukończyła je w 1995 roku, wieńcząc edukację rolami w „Kuglarzach i wisielcach” w Teatrze Nowym w Poznaniu oraz w „Śpiącej królewnie” w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Z tym ostatnim była związana w latach 1995-2003, a od 2003 roku wróciła na łono rodzinnego miasta i została aktorką tamtejszego Teatru Polskiego.
Debiutowała w telewizyjnych filmach dla dzieci i młodzieży wyreżyserowanych przez Andrzeja Maleszkę (m.in. „Mama-nic” 1992, „Maszyna zmian” 1995).
Pierwszą poważną rolą Kasi, a także debiutem na wielkim ekranie była kreacja Samanti – gwiazdy disco - polo w filmie Roberta Glińskiego „Kochaj i rób co chcesz” (1997, nagroda specjalna organizatorów za drugoplanową rolę kobiecą na Przeglądzie Filmowym „Prowincjonalia” w Słupcy koło Konina). Rolę gwiazdy zagrała tak sugestywnie, że niektórzy widzowie przekonani byli o jej autentyczności i podobno pytali w sklepach o płyty „artystki”.
W tym samym roku pojawiła się też u Kazimierza Kutza w serialu „Sława i chwała” (1997). Mimo, że chronologicznie później, to właśnie od Kutza przyszła pierwsza propozycja poważnego występu w filmie.
Po trzech latach przerwy od występów na małym ekranie, w czasie których udoskonalała swoje aktorskie umiejętności w szczecińskim teatrze pod kierownictwem Anny Augustynowicz, dołączyła do obsady telenoweli „Na dobre i na złe” (od 2000 roku), zdobywając ogromną popularność i sympatię widzów jako ciepła, choć czasem nieporadna siostra Marta w szpitalu w Leśnej Górze. Związana z niedzielnym serialem do dziś, w międzyczasie występowała w szeregu innych produkcji, m.in. w dramacie Waldemara Krzystka „Nie ma zmiłuj” (2000), w filmie „Inferno” Macieja Pieprzycy (2001), powstałym z cyklu „Pokolenie 2000, w nagrodzonej Złotymi Lwami w Gdyni „Warszawie” (2003) Dariusza Gajewskiego, sensacyjnym „Rh+” Jarosława Żamojdy (2004), czy wreszcie jako Mila w ekranizacji „Starej baśni” Jerzego Hoffmana (2003, serial z 2004 roku).
W latach 2000-2001 grała w odcinkowym filmie Magdaleny Łazarkiewicz „Marzenia do spełnienia”. W tym samym czasie pojawiła się też w jednym z odcinków filmu Feliksa Falka „Twarze i maski” (2000).
Ponadto wystąpiła w komediach: „Poranek kojota” Olafa Lubaszenki (2001), „Rób swoje, ryzyko jest twoje” (2002) Mariana Terleckiego i w głośnej komedii romantycznej „Nigdy w życiu!” (2003) Ryszarda Zatorskiego, z Danutą Stenką oraz - znanym jej z serialu „Na dobre i na złe” Arturem Żmijewskim.
Trzykrotnie zagrała u Piotra Wereśniaka: w kryminalnej „Stacji” (2001), słynnej komedii „Zróbmy sobie wnuka” (2003), czy wreszcie ostatnio, w komedii romantycznej „Nie kłam kochanie” (2008) z Piotrem Adamczykiem.
Obok roli pielęgniarki w popularnej telenoweli, sporej sławy przysporzyła jej też kreacja Marioli w serialu „Magda M.” (2005-2007). Aktorka po raz trzeci po serialu „Pucuś” i „Marzeniach do spełnienia” zagrała wówczas dziewczynę o tym imieniu.
Wystąpiła w teledysku Krzysztofa Kiljańskiego i Kayah do piosenki „Prócz Ciebie nic”.
