Katarzyna Skawina

Urodziła się 17 lipca 1954 roku w Warszawie. Studiowała na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, którą ukończyła w 1979 roku. Trzy lata później zadebiutowała na ekranie w obyczajowym filmie Ryszarda Rydzewskiego „Zanim nadejdzie dzień” (1976).

Ma niewielki dorobek w zakresie ról filmowych i telewizyjnych, obejmujący zaledwie cztery tytuły.

Prócz wyżej wymienionej roli u Rydzewskiego, epizodycznego udziału w serialu „Dom” Jana Łomnickiego (1982) i niewielkiej rólki kwiaciarki w słynnej komedii muzycznej „Lata dwudzieste…lata trzydzieste…” Janusza Rzeszewskiego z Tomaszem Stockingerem, Grażyną Szapołowską, Dorotą Stalińską i Piotrem Fronczewskim (1983), zagrała większą rolę w głośnym serialu „Zmiennicy” Stanisława Barei (1986).

Był to najbardziej, chyba, znany występ aktorski Skawiny, który – dzięki trwającej do dziś popularności serialu i twórczości Barei w ogóle – zagwarantował aktorce stałą rozpoznawalność. W legendarnych już dziś „Zmiennikach”, wcieliła się w rolę Flory - kochanki Michalika (Krzysztof Kowalewski).

Jako tłumaczka, wsławiła się przekładami z francuskiego i na francuski (z polskiego i z angielskiego), które realizowała dla warszawskich teatrów – głównie dla Sceny Prezentacje oraz (sporadycznie) dla Teatru Na Woli, Starej Prochowni, Teatru Małego i dziecięcego Teatru Pinokio. Czasami – jak w przypadku sztuk: „Gdzie niemowlę” Oskara Wilde’a, „Konfrontacja” Billa. C. Davisa, „Nieznana sztuka nieznanego autora” J. Sanchisa Sinisterry, „Wyzwania, niemożności i inne pułapki” Bernarda Da Costy i „Czas Odnaleziony” wg Marcela Prousta – zajmowała się nie tylko tłumaczeniem, ale i adaptacją tekstu.

Wsławiła się przekładem sztuk takich autorów, jak m.in. Francoise Sagan, Marguerite Duras, czy Ingmar Bergman („Po próbie”, „Sceny z życia małżeńskiego”) – wszystkie dla potrzeb Teatru Scena Prezentacje.

Jest autorką muzycznych bajek dla dzieci: „O królu Histeriuszu i jego cudownym uzdrowieniu”, „Szelmostwa karczmarza” i „Nie takie diabły straszne, jak je malują”.