Katharine Hepburn

Urodziła się 12 maja 1907 roku w Hartford w stanie Connecticut. Decyzję o zostaniu aktorką podjęła jako dwudziestojednoletnia absolwentka college’u.

Na początku lat 30-tych trafiła na scenę Broadwayu oraz do Hollywood, debiutując w 1932 roku w „Sprawie rozwodowej” George’a Cukora z Johnem Barrymorem. Szybko zdobyła sławę, swoją pozycję aktorską budując na wizerunku silnej, niezależnej i inteligentnej kobiety, której moc tkwiła w czymś innym, niż olśniewająca uroda, czy powalający sex- appeal.

** Jej trzecia w kolejności rola w „Porannej chwale” (1933) przyniosła jej pierwszego Oscara, czwarta – w „Małych kobietkach” Cukora (1933) – Złoty Medal MFF w Wenecji. Za tytułową rolę w „Alice Adams” (1935) George’a Stevensa otrzymała nominację do Nagrody Akademii.**

Pod koniec lat 30-tych z większym szczęściem występowała na scenie teatralnej, zaliczając jednoczesny spadek swojej pozycji w hollywoodzkich rankingach, jednak kolejną dekadę w jej karierze wyznaczały już udane kreacje filmowe, począwszy od „Filadelfijskiej opowieści” Cukora (1940, nominacja do Oscara), przez „Kobietę roku” Stevensa (1942, nominacja do Oscara), na planie której poznała swojego wieloletniego partnera życiowego i wielokrotnego partnera na planie - Spencera Tracy, aż po „Morze traw” (1947) Elii Kazana i komedię „Żebro Adama” Cukora (1949), na planie których również z powodzeniem wystąpiła obok Tracy.

W 1951 roku stworzyła jedną ze swoich najwybitniejszych kreacji, u boku Humphreya Bogarta w „Afrykańskiej królowej” Johna Hustona (nominacja do Oscara). Występ u boku Tracy w filmie „Pat i Mike” Cukora (1952) przyniósł jej pierwsze nominacje do BAFTA i Złotego Globu.

** Rok po roku nominowana była do Nagrody Akademii za role u Davida Leana w „Urlopie w Wenecji” (1955, także nominacja do BAFTA) i w głośnym romansie „Zaklinaczu deszczu”, gdzie partnerował jej Burt Lancaster (1956, nominacja do BAFTA i Złotego Globu).**

** Kolejne nominacje do Oscara i Złotego Globu otrzymała za kreacje w horrorze „Nagle, zeszłego lata” (1959) z Elizabeth Taylor oraz w adaptacji sztuki Eugene’a O’Neill’a „U kresu dnia” (1962) Sidneya Lumeta. Rola Mary Tyrone w tym drugim przyniosła jej także prestiżową Nagrodę Aktorską na MFF w Cannes.**

Po licznych nominacjach, długo wyczekiwane statuetki Akademii nadeszły pod koniec lat 60-tych. Hepburn rok po roku uhonorowana została nimi za kreacje u Stanleya Kramera w komediodramacie „Zgadnij, kto przyjdzie na obiad”, w którym po raz ostatni partnerował jej Spencer Tracy (1967) oraz w kostiumowym dramacie historycznym „Lew w zimie” z Peterem O’Toolem i debiutującym wówczas Anthonym Hopkinsem (1968). Obie role przyniosły jej też nagrodę BAFTA oraz nominacje do Złotego Globu.

W 1975 roku zdobyła pierwszą (i jedyną) nagrodę Emmy za udział w filmie TV „Love Among The Ruins”. ** Ostatniego Oscara i BAFTA oraz nominację do Złotego Globu przyniósł jej znakomity występ w „trójkącie” z Henrym i Jane Fondą w dramacie obyczajowym Marka Rydella „Nad złotym stawem” (1981). Dwukrotnie (1976 i 1983) została laureatką People’s Choice Award – Nagrody Publiczności dla Najbardziej Popularnej Aktorki w USA.**

W latach 70-tych i 80-tych częściej, niż na dużym ekranie, występowała w telewizyjnych produkcjach, przeważnie w rolach drugoplanowych i epizodycznych. ** W 1993 roku otrzymała ostatnią nominację do Złotego Globu za występ w filmie TV „Mężczyzna na poddaszu”, a w 1994 – nominację do Emmy za udział w dokumencie TV „Katharine Hepburn o sobie”.**

Ostatnim filmem z udziałem aktorki była „Przygoda miłosna” (1994) z Warrenem Beatty i Annette Bening. Zmarła w wieku 96 lat, 29 czerwca 2003 roku w Old Saybrook w „ojczystym” Connecticut. Odebrała osobiście jedynie jednego z czterech Oscarów – w 1969 roku, za rolę w „Lwie w zimie” (otrzymaną wówczas ex aequo z Barbrą Streisand). Co ciekawe i bardzo nietypowe, mimo ośmiu nominacji, nigdy nie otrzymała Złotego Globu.

Była pierwszą aktorką, która dostała trzy Oscary za role pierwszoplanowe. ** W 1982 roku pobiła swój własny rekord, otrzymując czwartą Nagrodę Akademii w tej samej kategorii.** Oprócz wybitnych kreacji w filmach, wystąpiła też z wielu cenionych spektaklach teatralnych (m.in. Szekspirowskich). To w jej rolę wcieliła się Cate Blanchett w „Aviatorze” Martina Scorsese (otrzymując, jak przystało na wszystko, co związane z Hepburn – Nagrodę Akademii).