Las

Starzec prowadzi syna przez las, jednocześnie leży pod jego opieką, przykuty do łóżka śmiertelną chorobą.

Film podejmuje próbę zobrazowania strefy granicznej między życiem a śmiercią. Bada trudną relację porozumienia między ojcem a synem.

Rozpoczyna go animowany prolog, będący swoistą pieśnią umarłego.