Charakterystyczna amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna. Choć ostatnio znana jest głównie jako żona Antonio Banderasa, ma na swoim koncie kilka pamiętnych występów i wieloletnią obecność w show- biznesie.

Urodziła się 9 sierpnia 1957 roku w Nowym Jorku w rodzinie o aktorskich korzeniach, co z pewnością ułatwiło jej początki hollywoodzkiej kariery. Jej matka, aktorka Tippi Hedren zasłynęła jako jedna z Hitchcockowskich „blondynek” (wystąpiła m.in. w pamiętnej roli w „Ptakach”).

Griffith raz pierwszy pojawiła się w drobnym epizodzie na planie filmu „The Harrad Experiment” (1973) z udziałem matki i Dona Johnsona, który wkrótce – mimo młodego wieku aktorki – po raz pierwszy został jej mężem.

Faktycznym debiutem Griffith była rola w kryminale Arthura Penna „W mroku nocy” (1975). W tym samym roku pojawiła się też w satyrycznej komedii „Uśmiech”.

W ciągu kolejnej dekady mało występowała, skupiając się raczej na swoich dwóch małżeństwach i macierzyństwie.

Jej kariera nabrała kolorów w latach 80-tych. To właśnie występy w tej dekadzie zapewniły jej rozgłos i rozpoznawalność oraz skupiły uwagę krytyki.

W 1984 roku zagrała u Briana De Palmy w thrillerze „Świadek mimo woli” (nominacja do Złotego Globu) oraz u Abla Ferrary w sensacyjnym filmie „Miasto strachu”.

* Dwa lata później pojawiła się u Jonathana Demme’a w komedii kryminalnej „Dzika namiętność” (1986, nominacja do Złotego Globu), a w 1988 – w trzech znaczących produkcjach: komedii fantasy „Fasolowa wojna” Roberta Redforda, dramacie Mike’a Figgisa „Burzliwy poniedziałek”, zaś przede wszystkim w głośnym filmie Mike’a Nicholsa „Pracująca dziewczyna” z Harrisonem Fordem i Sigourney Weaver. Za rolę Tess McGill otrzymała Złoty Glob oraz nominację do Oscara i BAFTA.*

W 1990 roku, już jako znana gwiazda, ponownie wystąpiła u Briana De Palmy w „Fajerwerkach próżności” z Brucem Willisem i Morganem Freemanem.

Dwa lata później pojawiła się u Sidneya Lumeta w dramacie „Obcy wśród nas” (1992), w 1993 wystąpiła obok męża, Dona Johnsona w komedii romantycznej „Urodzeni wczoraj”, a w 1994 – w filmie Roberta Bentona „Naiwniak”, gdzie grała żonę Bruce’a Willisa flirtującą z Paulem Newmanem.

W 1995 roku zagrała w hiszpańsko - amerykańskiej komedii romantycznej „Zbyt wiele” Fernanda Trueby, na planie której poznała swojego przyszłego męża, Antonio Banderasa, w 1997 pojawiła się w głośnej adaptacji „Lolity” Adriana Lyne’a z Jeremy’m Ironsem, a w 1998 – w komedii Woody’ego Allena „Celebrity”.

W 1999 roku zagrała w debiucie reżyserskim Banderasa – komedii „Wariatka z Alabamy”.

Krytyka doceniła telewizyjne występy Griffith –* za rolę w westernie TV „Dziewczyny z Dzikiego Zachodu” (1995) otrzymała nominację do Złotego Globu, za występ u boku Johna Malkovicha i Lieva Schreibera w „Obywatelu Wellesie” (2000) – jedyną nominację do Emmy i kolejną Złotego Globu.*

Ostatnio aktorka rzadko pojawia się na ekranie, a jeśli już, to w mniej znaczących produkcjach, głównie telewizyjnych.

Komentarze

Trwa ładowanie