Michelangelo Antonioni

Włoski reżyser i scenarzysta filmowy. Twórca trylogii "Przygoda"(1960), "Noc"(1961), "Zaćmienie" (1962), za które dostał wiele nagród. Był niedoścignionym mistrzem w odsłanianiu tajników psychiki, uczuciowości, zwłaszcza kobiecej, dając wszechstronny opis miłości w jej aspekcie filozoficznym, psychologicznym, moralnym i obyczajowym.

Michelangelo Antonioni urodził się 29 września 1912 roku w Ferrarze we Włoszech. Wychowywał się w wywodzącej się ze średniej klasy rodzinie. Dorastał w klimacie włoskiej burżuazyjnej prowincji.

Jego wykształcenie zupełnie odbiega od tego, z czego jest znany na całym świecie. Na uniwersytecie w Bolonii studiował ekonomię i biznes. W międzyczasie jednak malował i pisał recenzje do lokalnej gazety. W 1939 roku wyjechał do Rzymu, gdzie pracował dla miejscowej gazety "Kino", wydawanej przez syna Benito Mussoliniego. W tym samym czasie zaczął studiować reżyserię w Szkole Kina.

Jako że był przedstawicielem neorealizmu, jego filmy odzwierciedlały burżuazyjne korzenie reżysera, jak w filmie "Kronika pewnej miłości", czy "Przyjaciółki". Za największy sukces filmowy Antonioniego uważa się trylogię "Przygoda"(1960), "Noc"(1961), "Zaćmienie" (1962), za które dostał wiele nagród (jednak o małym znaczeniu w świecie filmu).

Punktem zwrotnym w historii kina stała się prezentacja "Przygody" na festiwalu w Cannes w 1960 roku. Projekcja wywołała prawdziwą burzę - film został odrzucony przez znaczną część publiczności, która nie była w stanie zaakceptować specyficznej dramaturgii oraz konstrukcji fabularnej dzieła.

Największy sukces przyszedł, gdy wyjechał za granicę i zaczął kręcić filmy w języku angielskim. Zyskał wtedy międzynarodową sławę. W okresie tym powstały kultowe już tytuły: "Powiększenie" (1966), które zostało nagrodzone Złotą Palmą na Festiwalu w Cannes w 1967 roku oraz "Zawód: Reporter" z Jackiem Nicholsonem w roli głównej (1975).

Następnie nastąpiła cisza w jego działalności reżyserskiej, związana z licznymi chorobami i częściowym paraliżem. W 1995 roku, po 13 latach milczenia, pokazał swój, jak mówił, najbardziej osobisty film, "Po tamtej stronie chmur", który współtworzył z niemieckim reżyserem, Wimem Wendersem. W 1995 roku włoski reżyser otrzymał nagrodę Akademii Filmowej za całokształt dokonań.

Antonioni zmarł 30 lipca 2007 roku w Rzymie, tego samego dnia, w którym odszedł Ingmar Bergman. Reżyser był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Letizia Balboni (od 1942 do 1954 roku), drugą natomiast Enrica Antonioni (od 1986 aż do jego śmierci).