Molier na rowerze

Popularny telewizyjny gwiazdor Gauthier Valence (Lambert Wilson, Matrix Reaktywacja, Matrix Rewolucja, Bez skazy) wyrusza w podróż pociągiem na tajemniczą francuską wyspę Ré. Ma do wykonania specjalną misję. Chce przekonać starego przyjaciela aktora Serge’a Tanneura (Fabrice Luchini, Żona doskonała, Niebo nad Paryżem) do powrotu na teatralną scenę w tytułowej roli w spektaklu Mizantrop Moliera. Zadanie nie jest proste, bo Tanneur, znany kiedyś aktor komediowy, trzy lata temu porzucił teatr, wycofał się ze świata i zamieszkał w rozpadającym się domu, przekazanym w spadku przez wuja. Stał się typowym mizantropem, a w dodatku nie chce wracać do przeszłości, ma dosyć aktorstwa i pali wszystkie scenariusze, które tylko dostanie.

Redakcja film.wp.pl

20 listopada 2013, 19:41

Valence nie daje za wygraną. Jest przekonany, że Tanneur idealnie pasuje do roli Alcesta i postanawia zrobić wszystko, aby ten zagrał w przedstawieniu. Namawia przyjaciela na pięciodniowe próby, w których trakcie ma on podjąć ostateczną decyzję. Okazuje się, że nie jest to wcale takie proste. Początkowo próby idą całkiem dobrze, szczególnie, że w okolicy pojawia się tajemnicza włoska rozwódka Francesca (Maya Sansa, Witaj, nocy, Siła odwagi) i aktorka porno Zoé (Laure Bordesoules). Z czasem jednak Tanneur i Valence zaczynają dostrzegać istniejące między nimi różnice, których wcale nie niwelują wspólne wycieczki na rowerze. Valence gra z celebrycką manierą, a Tanneur jest pedantycznym miłośnikiem klasycznego aktorstwa. Rozdarci między przyjemnością ze wspólnego grania a brutalną rywalizacją, obaj przyjaciele prowokują siebie nawzajem, doprowadzając próby do granic wytrzymałości. Czy Valence wygra, a wielki aktor Tanneur w końcu wyjdzie z cienia?

Molier na rowerze Philippe’a Le Guay’a (Kobiety z 6. piętra) to kolejna po Nietykalnych i Dalej niż północ słodko-gorzka francuska komedia obyczajowa, przypominająca filmy Alaina Resnaisa, François Truffaut lub Jean-Louisa Trintignanta, utrzymana w sentymentalnym stylu dzięki wspaniałym zdjęciom Jeana-Claude’a Larrieu. To jednocześnie hołd złożony teatrowi i profesji aktora. Film wpisuje się również w istniejącą od wieków we Francji debatę na temat wystawiania klasyki, wierności wobec niej i wolności w jej interpretacji. Postrzegany jest także w kategoriach próby zmierzenia się ze sztandarową dla francuskiej kultury literacką ikoną – Mizantropem Moliera oraz interesującą analizą wyjątkowego charakteru francuskiego języka.