Paweł Królikowski

Urodził się w Prima Aprilis roku 1961 roku w Zduńskiej Woli. Od dziecka chciał być artystą. Jak później powiedział w jednym z wywiadów, marzyło mu się, by „nie chodzić codziennie do pracy, a jak już coś robić, to od rana do nocy, poświęcać się temu z pasją”. Na miejsce studiów aktorskich wybrał Wrocław – szczęśliwie, gdyż to właśnie podczas egzaminów wstępnych, a następnie - studiów w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, poznał swoją późniejszą żonę i mamę piątki dzieci. Studia ukończył w 1987 roku, rok później wiążąc się na trzy sezony z łódzkim Teatrem Studyjnym’83.

Na ekranie zadebiutował już w 1984 roku, rolą chuligana w „Dniu kolibra” Ryszarda Rydzewskiego, który został wyróżniony na MFF dla Dzieci w Chicago. W 1987 roku miały premierę trzy produkcje z jego udziałem: „Ludożerca” Łukasza Wylężałka, „Opowieść Harleya” Wiesława Helaka (gdzie zagrał rolę muzyka i wykonał piosenkę „Mój Harley” własnego autorstwa) i „Pantarej” Krzysztofa Sowińskiego, gdzie debiutował w pierwszoplanowej roli tytułowego narkomana.

Rok później miał okazję spotkać się z Wojciechem Jerzym Hasem i zagrać młodego kleryka w kostiumowej „Niezwykłej podróży Baltazara Kobera” (1988).

Zanim na kilka lat zniknął z ekranów, zdążył wystąpić u Andrzeja Barańskiego w „Kramarzu” oraz zagrać i zaśpiewać w „Zakładzie” Teresy Kotlarczyk (oba z 1990 roku). Dwukrotnie spotkał się też na planie z Janem Jakubem Kolskim („Magneto” 1993, „Cudowne miejsce” 1994). To właśnie Kolski namówił go na spróbowanie swoich sił w realizacji telewizyjnej.

Królikowski skorzystał z propozycji i niedługo po przeprowadzce z Łodzi do Wrocławia, podjął współpracę z tamtejszym oddziałem TVP, gdzie zasłynął m.in. jako pomysłodawca, współtwórca i autor ponad stu piosenek do znanego programu dla dzieci „Truskawkowe studio” (1994-1999). Ponadto zrealizował dokumentalny film „Ala ma dzieci” (1997, razem z Paulą Jakubowską), jego kontynuację „Ala ma dzieci – postscriptum” (2002) i program „To twoja droga” (2000-2002).

Na ekrany powrócił w 2000 roku, dzięki roli księdza w telewizyjnym filmie Andrzeja Wajdy „Wyrok na Franciszka Kłosa” z Mirosławem Baką w roli tytułowej.

Ostatnia dekada została zdominowana przez telewizyjne występy Królikowskiego. Prócz najsłynniejszej, serialowej roli malarza Jakuba Kusego, późniejszego męża Lucy w głośnym serialu „Ranczo” Wojciecha Adamczyka (2006-2009), zagościł na dłużej na planie wielu innych seriali. Pojawił się m.in. jako dziennikarz w „Czwartej władzy” (2004), trener boksu w „Samym życiu” (2002-2004), charyzmatyczny profesor Starzyński w „Na dobre i na złe” (2005-2006), poseł Barczyk w „Tangu z aniołem” (2005-2006), komisarz Rosłoń w „Pitbullu” (2006-2008), Polk w „Fałszerzach. Powrót Sfory” (2006), terapeuta Przemek w „Pogodzie na jutro” (2006-2007), Beria w „Odwróconych” (2007) i redaktor naczelny w „Ja wam pokażę!” (2007). Co ciekawe, grając rolę szefa głównej bohaterki - Judyty w ostatniej z produkcji, powtórzył rolę graną wcześniej przez swojego brata w komedii romantycznej „Nigdy w życiu”.

W 2007 roku zagrał rolę Kusego w pełnometrażowej wersji popularnego serialu – „Ranczo Wilkowyje”. Poza tym, na dużym ekranie zaprezentował się głównie w charakterystycznych epizodach i drugoplanowych rolach: akwizytora Arka w komedii „Blok.pl” Marka Bukowskiego (2001), „mężczyzny z Sopotu” w czarnej komedii „Ciało” Andrzeja Saramonowicza i Tomasza Koneckiego (2003), prowincjonalnego podrywacza Mirka w „Teraz ja” Anny Jadowskiej (2004), kierowcy „Randki w ciemno” w „Długim weekendzie” Roberta Glińskiego (2004), policjanta w „Trzecim” Mieczysława Hryniaka (2004), barmana w „S@motności w sieci” (2006), kolegi Adasia w filmie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” Marka Koterskiego (2007) i ojca w głośnej komedii romantycznej „Dlaczego nie!” Ryszarda Zatorskiego (2007).

Niespecjalnie lubi teatr, dlatego rzadko tam grywa. Jednym z jego słynniejszych występów jest rola w komedii „Goło i wesoło” Stephena Sinclaire’a i Anthony’ego McCartena, w reżyserii Arkadiusza Jakubika. Premiera odbyła się w 2007 roku na deskach Teatru Bajka w Warszawie.

** W 2007 roku odebrał wraz z żoną nagrodę dla małżeństwa roku - „Srebrne Jabłka”.**

Prywatnie ma wiele pasji, z których na plan pierwszy wysuwa się zamiłowanie do niebanalnych samochodów. Ma Volkswagena Garbusa z 1966 roku, Zastawę z 1980, Alfa Romeo i Fiata Barchettę.